Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου: οι δύο αγωνιστές της αριστεράς, το Τσογλάνι και ο μπαρμπα-Παναής, να σφίγγουν τα χέρια αδελφωμένοι μετεκλογικά, του στυλ «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα», και να μας φτύνουν στα μούτρα με κάτι παπαριές του τύπου «πάντα μια οικογένεια ήμασταν, μας ενώνουν κοινοί αγώνες, για το καλό του τόπου» και άλλες μαλακίες.
Ή κατάσταση θυμίζει την ρωσική «Μπαμπούσκα»· εκεί που νομίζεις ότι τελείωσε ή ξεφτίλα, πως μέχρις εδώ ήτανε , όοοοοχι, έχει και πιο κάτω.
Ανοίγει ή κοιλιά του Τζίφρα και βγαίνει ο μπαρμπα-Παναγής.
Τι πιο λογικό, έχοντας προμελετημένη την προδοσία - και γνωρίζοντας ότι θα φας το φτύσιμο - να θέλεις να μαζέψεις πίσω, όσα από τα δικά σου πρόβατα μπορείς, ντύνοντας τον μπάρμπα Παναγή επαναστάτη, και αθροίζοντας τα με τα αδέσποτα προβατάκια που θα φέρουν οι εργολάβοι στον «αριστερό εθνάρχη», ελπίζοντας να κάνεις ξανά χωριό.
Άσε που, με αυτόν τον τρόπο, μπορείς να ψαρεύεις και φιλελέ και κεντρώους και αριστερότερα.
Κάτι σαν τα δυο πρόσωπα του Ιανού ένα πράμα.
Το έργο, όμως, το έχουμε ξαναδεί.
Επαναστάτες μετά μνημονίου.
Για κάποιο λόγο, πιστεύω ότι ο κόσμος τον έχει πάρει χαμπάρι τον μπαρμπα-Παναγή και όσο και να φωνάζει, δεν θα του κάνει την χάρη.
Το μνημόνιο δεν το έφερε μόνο το τσογλάνι, έχει βάλει την ουρίτσα του και ο μπάρμπας.
Και μιας και μιλάμε για ρουφιάνους, αυτήν την πρώτη μνημονιακή πoυτάνα της αριστεράς, τον μπαρμπα-Φώτη, τον βλέπω σε κάνα επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, καθότι το σύστημα ποτέ δεν ξεχνάει τους ρουφιάνους του.
Έτσι, «για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων της αριστεράς».
Χαχαχα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου