Κοιτώντας τις εξελίξεις από το 2010 μέχρι και σήμερα, αυτό που μπορεί να διακρίνει κανείς είναι μια σταθερά: Το (πρώτο, δεύτερο και τρίτο) μνημόνιο. Πρόκειται για τις «ιερές πλάκες» με τις οδηγίες που παρέλαβαν και εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έστω κι αν το πληρώνουν με την συντριβή (ΝΔ) σύνθλιψη (ΠΑΣΟΚ) και εξαφάνισή τους (ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ).
Για τους δανειστές, ουδείς αναντικατάστατος, ούτε ο αφελής Παπανδρέου, ούτε ο υπάκουος Σαμαράς, ούτε ο εύστροφος Βενιζέλος, ούτε προφανώς τα εξαπτέρυγά τους. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, για τους δανειστές, υπάρχει για να εξυπηρετεί τις οδηγίες τους. Και- προφανώς- όσο αναλώσιμοι αποδείχτηκαν οι προηγούμενοι, άλλο τόσο θα αποδειχτεί και ο Τσίπρας όταν το πολιτικό του κεφάλαιο αφυδατωθεί από αυτά που οι δανειστές του ζητούν και αυτός κάνει.
Και από την στιγμή που το πολιτικό σύστημα είναι «τελειωμένο» ή χειροπόδαρα δεμένο από τις Εποπτείες και τους επόπτες, η «σφαγή» της κοινωνίας και η λεηλασία της οικονομίας, ακολουθεί ως λογική συνεπαγωγή.
Οι αριθμοί είναι γνωστοί χιλιοειπωμένοι και επι της ουσίας αμετάβλητοι παρά τα συνεχή μέτρα που υποτίθεται ότι θα μας διασώσουν:
¼ του ΑΕΠ εξαϋλωμένο σε σχέση με το ΑΕΠ του 2009
Ανεργία στο 25-27%
Ανεργία νέων στο 50%
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν:
Μείωση δημόσιων δαπανών
Δραματικές περικοπές στην υγεία, την παιδεία
Τρομακτικά επικίνδυνες συνέπειες στις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων, λόγω περικοπών δαπανών ακόμη και για την απαραίτητη συντήρηση
Ξεπούλημα κερδοφόρων τομέων (αεροδρόμια)
Παραχωρήσεις με εξευτελιστικό τίμημα (λιμάνι Πειραιά) κλπ…
Με το πολιτικό σύστημα «δεμένο» , την ελληνική οικονομία δια σωληνωμένη, και την ελληνική κοινωνία μόλις που αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι ο στόχος των δανειστών δεν είναι ούτε η βοήθεια, ούτε ο εκσυγχρονισμός της χώρας αλλά η λεηλασία της, η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει του (πολιτικού) ελέγχου, καθώς το «όραμα» της ευρωπαικής οικογένειας, του κοινοτικού κεκτημένου και του ευρώ παραμυθιάζει ολοένα και λιγότερους.
Ποιοι άραγε πρέπει να ανησυχούν για αυτό;
1 σχόλιο:
(EN-ΔIAΦEPON !)
Σε συνθήκες κρίσης το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα κινήθηκε και κινείται - εμφανώς πια - με τρόπο που δικαιώνει δύο διαχρονικές παρατηρήσεις.
A) Η πρώτη είναι η διαπίστωση του ΛOYNTEMH, που στην ·Οδό Aβύσσου, Aριθμός Mηδέν» γράφει:
«Τα Tελευταία Tούτα Xρόνια στον Tόπο αυτό Eιπώθηκαν τα XEIPOTEPA ΨEMATA της Ιστορίας. Ειπώθηκαν Ψέματα που Nτράπηκαν KAI TA Iδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν. Έγινε πολλή KATAXPHΣH φτηνού λυρισμού, πολλή σπατάλη AXPHΣTHΣ ΦIΛOΠATPIAΣ...».
B) Η δεύτερη είναι Kαταγεγραμμένη στο Ημερολόγιο του ΣEΦEPH το 1945. Έγραφε:
«Η Bλακεία, η Eγωπάθεια {AYTIΣMOΣ, IΔIOTEIA}, η Mωρία, η Γενική {KAI EIΔIKH} Aναπηρία της Hγέτιδας Tάξης {ΛAKEΔEΣ} στην Ελλάδα σε φέρνει στην Aνάγκη NA ΞEPAΣEIΣ […]. Είμαι βέβαιος πως TOYTOI OI EΛEEINOI ΔEN ANTIΠPOΣΩΠEYOYN TH ZΩNTANH {AΛHΘEINH KAI ΠPAΓMATIKH} ΕΛΛAΔA».
Φιλολαϊκή λύση και οριστική έξοδος από την καπιταλιστική κρίση µέσα στα όρια του καθεστώτος που γεννά τις κρίσεις και την βαρβαρότητα, μέσα στα όρια του καπιταλισµού, μέσα στα όρια των «θεσμών» του, δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ.
Τούτος ο φαύλος κύκλος δεν θα σπάσει αν δεν χτυπηθεί η αιτία του στην πηγή της. Και η αιτία είναι προφανής. Ο πιο ευγενικός τρόπος να την περιγράψει κανείς απευθυνόμενος στους κάθε λογής «σωτήρες» είναι, δε, ο εξής: «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε»!
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016 Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
---------------------------------------------------
EΣEIΣ OΛOI KANETE THN ΠEPIΓPAΦEI TOY "Morphologie des Blocks", THN ΠEPIΓPAΦH TOY "Morphologie des Bruchs/Bruches" ΠOTE ΘA APXIΣETAI NA KANETAI ;; ΣTHN AΛΛH ... ZΩH ;;
ΣHM: TA ENTOΣ TΩN {....} EINAI ΔIKA MAΣ !
Δημοσίευση σχολίου