Σάββατο 1 Απριλίου 2017

ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ....ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΛΑΣΠΗ - ΛΙΠΟΣ ΚΑΙ ΧΟΛΗ !!! [ video ]

Χυδαίος. Γλοιώδης. Φερέφωνο ενός σάπιου πολιτικοοικονομικού συστήματος. Με δυο λέξεις Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο μόνος τρόπος που έχει πλέον ο Θόδωρος Πάγκαλος για να βγάζει το κεφάλι του από τη λάσπη είναι να πετά λασποκορώνες...
Μιλώντας σήμερα στον Βήμα FM, επειδή μάλλον του έχουν λείψει και πάλι λίγα λεπτά δημοσιότητας, με αφορμή μια ερώτηση, σήκωσε το κεφάλι από τον βορβορώδη κόσμο του και εκτόξευσε χυδαιότητες και ύβρεις για τον Νίκο Μπελογιάννη. «Στ” @ρχίδι@ του κόσμου ο Μπελογιάννης. Ο Ιησούς Χριστός είναι;» ανέφερε με τον δημοσιογράφο να τον προτρέπει να σωπάσει.
Συνέχισε μάλιστα την... ανάλυσή του με φρασεολογία και παραληρηματικό λόγο που παραπέμπουν ευθέως σε χρυσαυγίτικες αντικομμουνιστικές ιαχές.
Ο υπουργός της εντολής θα «πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας» στα Ίμια. Ο υπουργός που υπέγραψε τη συμφωνία της Μαδρίτης αναγνωρίζοντας «ζωτικό χώρο» της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο «μεγάλος τραγουδιστής» στην υπόθεση της παράδοσης Οτσαλάν, ο προπαγανδιστής του «όλοι μαζί τα φάγαμε» και το «μνημόνιο είναι ευλογία», το ανθρωπάκι του «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω», τόλμησε να μιλήσει για τον Μπελογιάννη του «έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα». Τον Μπελογιάννη που μπροστά στους στρατοδίκες, του ίδιου συστήματος, με αυτό που γαλούχησε Πάγκαλους, έλεγε: «Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο».
Φαίνεται ότι η πολιτική του μοναξιά γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Το παλιό παρεάκι - βλέπετε - τον παράτησε και βρήκε την «Ώρα των αποφάσεων» να διαφημίσει τις νεοφιλελεύθερες ιδέες του. Βρήκε κι αυτός την ώρα να διαφημίσει τον «Στόχο».
Ακούστε τον.......γιατί πολύ του πέφτει να τον σχολιάζουμε...

Ο Βάρναλης, για κάτι τέτοιες καταστάσεις, όταν οι Πάγκαλοι πιάνουνε στο στόμα τους τους Μπελογιάννηδες, μας έχει κληροδοτήσει το παρακάτω ποίημα: «Το καμάρι ο Θοδωρής»:
Τούτ’ η κόλα που θωρείς
γράφει μέσα: «ο Θοδωρής
φρονημάτων υγιών
με γυναίκα και υιόν».

Έχει θέση και μιστό
και στομάχι αγέμιστο.
Λεύτερος εδώ κι εκεί
με ξεκούμπωτο βρακί.

Σε κουμούλα σκουπιδιώ
ψάχνει νά βρει με τα δυο
βρομισιά θανατερή
για τα σας, αριστεροί,

και να στείλει κάθε ορνίθι
«εις τον τόπον τον συνήθη»…
Παραπάτησε και μπλουμ!
πέφτει σ’ ανοιχτό λαγούμι.

Χαχανίζει ν’ απορείς
και φωνάζει απανωτά:
— Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής,
λερωθήκαν τα σκατά!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τα Καθάρματα έχουν ιστορία πάππου προς πάππου !