''ΚΑΘΑΡΗ ΕΞΟΔΟΣ''....ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ !!!

Τα μηνύματα ήταν ιδιαιτέρως – έως ασυνήθιστα – καθαρά, και το ίδιο ισχύει και για τους αποδέκτες τους. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ «κοίταξε», από αθηναϊκού εδάφους, πρωτίστως προς την Γερμανία και τον σκληρό βορειοευρωπαϊκό άξονα των δανειστών, κι ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε εμφανώς στο ΔΝΤ. Και αμφότεροι έδειξαν το επιθυμητό τρίπτυχο για το τέλος του Μνημονίου και την επόμενη μέρα στην Ελλάδα: Καθαρή έξοδος – για την ακρίβεια «η πλέον καθαρή έξοδος», όπως την χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Κομισιόν -, ρύθμιση του χρέους, και λιγότερη λιτότητα. Ο πανηγυρισμός της εξόδου από τα μνημόνια είναι βέβαιο ότι θα εξατμιστεί όμως σχετικά σύντομα. Αν μάλιστα φτάσουμε στην πρώτη ημέρα του 2019 και ισχύσει η νέα περικοπή των συντάξεων, οι αμέσως ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι κυμαίνονται σε 1,2 εκατομμύρια συνταξιούχους και τις οικογένειές τους, μόνο σε πανηγύρια δεν θα επιδίδονται.
Αν μάλιστα οι δανειστές επιμείνουν στην πρόταση του ΔΝΤ για εφαρμογή από το 2019 και της μείωσης του αφορολόγητου εισοδηματικού ορίου, που θα φέρει νέα επιβάρυνση στα χαμηλά εισοδήματα, τότε το επιχείρημα υπέρ των εκλογών το φθινόπωρο θα βαρύνει πολύ περισσότερο. Αν, όπως λένε τα ρεπορτάζ, τάσσεται και ο Γιούνκερ υπέρ της επίσπευσης του αφορολόγητου, τότε η σχετική επιχειρηματολογία ισχυροποιείται περαιτέρω.
Από το τέλος του 2018 δε αναμένεται ότι – σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό – θα αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των πλειστηριασμών, αφού αφενός θα έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία η πλατφόρμα, αφετέρου θα έχει επέλθει η πλήρης άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από 1.1.2019. Προφανώς δεν θα είναι ακριβώς... διαχειρίσιμη η διεκπεραίωση 3.500 πλειστηριασμών μηνιαίως, όπως προβλέπει ο σχεδιασμός.
Το αφήγημα της κυβέρνησης όμως πρέπει να είναι η καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο τον Αύγουστο. Σε αυτό το αφήγημα βασίζονται και όλες οι ελπίδες των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις και να παραμείνει στην κυβέρνηση. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως, αν ήταν στην κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, θα ήταν αυτή που θα υποσχόταν καθαρή έξοδο από το Μνημόνιο.
Αυτό που συμβαίνει είναι πως θα πρέπει να δοθεί στους Έλληνες πολίτες η εντύπωση πως είναι κάτοικοι μιας χώρας που δεν είναι απόλυτα εξαρτημένη.
Έχουν περάσει ήδη οκτώ χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας και την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, οπότε η Ελλάδα έχει γίνει πια ανέκδοτο.
Αν αυτό συνεχιστεί, υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού της χώρας να επιδείξουν ανυπακοή.
Αυτό θα επέφερε αναταραχές στη χώρα.
Έχει μεγάλη σημασία τόσο για το ευρωπαϊκό όσο και για το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο -αλλά και για τις οικονομικές ελίτ-, να υπάρχει η εντύπωση πως η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα.
Το Μνημόνιο δεν βοηθάει πια σε αυτή την κατεύθυνση.
Οπότε, χρειάζεται κάτι άλλο.
Χρειάζεται το Μνημόνιο να είναι αόρατο.

Χρειάζεται να δοθεί η εντύπωση πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι μαριονέτες αλλά πολιτικοί και κόμματα με θέσεις και διαφορές.
Η καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο είναι μια ακόμα απάτη, στις τόσες που υπήρξαν από το 2010.

Δεν θα υπάρξει λοιπόν καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο γιατί δεν αποδόθηκε Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας που οδήγησε στα Μνημόνια.
Πολλές φορές στην Ελλάδα, κρύψαμε τις ευθύνες κάτω από το χαλί.
Και αυτό κάνουμε και τώρα.

Κι όμως, ήταν τόσο απλό, προφανές, λογικό και δημοκρατικό να απαιτήσουν οι Έλληνες πολίτες το 2010 την απόδοση Δικαιοσύνης για την χρεοκοπία της χώρας τους.
Οι Ισλανδοί αυτό έκαναν. Αμέσως. 
πιτσιρίκος