Συνήθως η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικό που δηλώνει άνθρωπο χαμηλής νοημοσύνης. Το πρόβλημα μεγεθύνεται όταν ο αλαζόνας είναι κορυφαίο πολιτικό πρόσωπο. Τότε μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Αν μάλιστα ο αλαζόνας που εκπροσωπεί την ελίτ - η οποία θεωρεί τη χώρα ιδιοκτησία της - είναι ... κουτσό άλογο και προέκυψε λόγω συγκυρίας και ίντριγκας, τότε άστα - βράστα. Κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και προσπαθούν να σώσουν επικοινωνιακά την παρτίδα στολίζοντας με φρου-φρου κι αρώματα το πολιτικό τους φόρτωμα. Τον στριμώχνουν σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον συμβούλων, τον προγραμματίζουν, τον κουρδίζουν κατάλληλα και τον ρίχνουν στην πολιτική αρένα.
Έτσι μας προέκυψε πρωθυπουργός ο ...Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αν ακούσεις τον Κυριάκο να μιλάει εκτός κειμένου για περισσότερο από δύο
λεπτά συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει τίποτα κάτω από την επιφάνεια,
είναι κενός περιεχομένου!! Και τότε γελάει ο κάθε πικραμένος. Δε μιλάμε για τη ρητορεία του σε στυλ αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού:
“Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μη φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε
ό,τι χρειάζεται” ή “δεν αποτέλεσε σε καμιά περίπτωση συμφωνία ... η
γραπτή αποτύπωση μιας προφορικής συμφωνίας ... για να υπάρχει στο χαρτί
τί συμφωνήθηκε”. Ούτε για τις γελοιότητες περί “επαγγελματιών
τραυματιών”. Μιλάμε για δηλώσεις που ξεφεύγουν από τον θεσμικό του ρόλο εκθέτοντας
τον ίδιο και το κόμμα του. Αλλά θα πείτε Μητσοτάκης, θεσμική στάση και
διάκριση εξουσιών είναι έννοιες ασύμβατες. Ο άνθρωπος νομίζει ότι, εκτός
της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, διαφεντεύει και την
Δικαιοσύνη. Πιστεύει ότι μπορεί να την χειραγωγεί μέσω κάποιων προθύμων
δικαστών για να βαφτίζει το κρέας ψάρι, τα σκάνδαλα σκευωρίες, και να
εξοντώνει με παραπληροφόρηση και δικαστικά πραξικοπήματα πολιτικούς
αντιπάλους και ενοχλητικούς δημοσιογράφους. Ο Κυριάκος μεθάει από τα χειροκροτήματα των βουλευτών της ΝΔ όταν...
κορνάρει!!! Νιώθει “βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και παντοκράτορας”, όπως
έλεγε η Χάρις Αλεξίου στο τραγούδι “Ούζο όταν πιεις”. Έτσι εξηγείται ο
εκτροχιασμός του στην Βουλή εναντίον των δημοσιογράφων που ξεσκέπασαν το
σκάνδαλο Νοβαρτις, όταν έλεγε: «Αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία, αυτό
λέγεται συμμορία. Δε λέγεται ελευθεροτυπία αλλά ελευθερο-δολοφονία. Με
αυτόν τον υπόκοσμο είστε αγκαλιά». Ήταν σίγουρος ότι οι Βαξεβάνης και Παπαδάκου εκτός από την δολοφονία
χαρακτήρα, θα παραπέμπονταν, κατ’ εντολή του, στο Ειδικό Δικαστήριο.
Όμως αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη. Κι έτσι του
προέκυψε αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα για τους διωκόμενους
δημοσιογράφους...
k.pandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου