Όταν έχεις ζήσει από κοντά όλες τις δημοτικές αρχές της Πάτρας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και γνωρίζεις τα πεπραγμένα των διοικήσεών τους, αδυνατείς να συγκρατήσεις το θυμό σου με ορισμένες συμπεριφορές, που εκδηλώνονται από παράγοντες της «παλιάς φρουράς», ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών.
- Δε φτάνει που διαχειρίστηκαν πακτωλό εκατομμυρίων και στο τέλος παρέδωσαν έναν δήμο καταχρεωμένο…
- Δε φτάνει που άφησαν μια πόλη γυμνή από υποδομές καθώς σπαταλούσαν τα λεφτά των δημοτών σε ημέτερους…
- Δε φτάνει που άφησαν να καταρρεύσει η πολιτιστική κληρονομιά της πόλης και αυτό το θησαυρό τον έκαναν κάρβουνο…
Έρχονται τώρα να ζητήσουν και τα ρέστα.
Η καλύτερη απάντηση σε αυτούς είναι τα λόγια του Αριστοτέλη:
«Είναι αδύνατον να δεις τον εαυτό σου χωρίς καθρέπτη…»
Το νέο αφήγημά τους είναι οι δήθεν «χαμένες ευκαιρίες» τις οποίες, όπως λένε, κλώτσησε ο Πελετίδης.
Εννοούν «χαμένη ευκαιρία», τη μη εγκατάσταση εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων (αυτού του τύπου εργοστάσια ακύρωσε μέχρι και η Ε.Ε. λόγω πεπαλαιωμένης τεχνολογίας) εξαιτίας του οποίου οι πατρινοί θα πλήρωναν τριπλάσια δημοτικά τέλη.
Επομένως, αν χάθηκε κάτι αυτό είναι οι μίζες που είχε υποσχεθεί ο Μπόμπολας!
Μια άλλη «χαμένη ευκαιρία» θεωρούν τη μη συμμετοχή επιχειρηματιών στο θαλάσσιο μέτωπο για ιδιωτικές επενδύσεις.
Ο μεγάλος τους καημός είναι ότι ο σχεδιασμός που γίνεται δεν αφορά τα οικονομικά συμφέροντα.
Η σθεναρή αντίσταση της δημοτικής αρχής στα αρχικά σχέδια της ΕΡΓΟΣΕ για επιφανειακή διέλευση του σιδηρόδρομου, που θα προκαλούσε διχοτόμηση της πόλης, θεωρείται γι αυτούς «χαμένη ευκαιρία».
Η μη εγκατάσταση μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στο νέο λιμάνι, δίπλα από κατοικημένες περιοχές, με την οποία διαφώνησε η δημοτική αρχή για λόγους επικινδυνότητας
και την οποία ακύρωσε η κυβέρνηση για τους ίδιους λόγους, θεωρείται γι αυτούς «χαμένη ευκαιρία» καθώς δεν θα μπορούν να προμηθεύονται φθηνά καύσιμα οι εφοπλιστές!
Η άρνηση του δήμου να εμπλακεί στη διαχείριση του φράγματος Πείρου για να μη χρεώνονται οι πατρινοί με 4,5 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, θεωρούν πως είναι «χαμένη ευκαιρία».
Καλό είναι που βάζουν τέτοια διλήμματα διότι όσοι παρακολουθούν ή ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, αντιλαμβάνονται πως και στις επικείμενες εκλογές θα αναμετρηθούν δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Ωστόσο, επειδή πολύς λόγος
γίνεται εσχάτως και περί ηθικής, η προ τεσσάρων ημερών συζήτηση στο
Συμβούλιο για τον Ισολογισμό του 2017 ήταν αποκαλυπτική:
Αποδείχτηκε εκεί, ότι οι νοικοκυραίοι έπαιρναν τραπεζικά δάνεια1 αλλά φόρτωσαν την αποπληρωμή τους στις επόμενες δημοτικές αρχές.
Ήρθε αυτή του Δημαρά και δεν πλήρωσε τίποτα καθώς επικαλέστηκε την κρίση, τα δάνεια κοκκίνισαν και απειλήθηκαν ακίνητα του δήμου με κατασχέσεις όταν ανέλαβε ο Πελετίδης.
Όμως, στα χρόνια (2014-2018)
που η κρίση έφθασε στο ζενίθ τα δάνεια εξυπηρετούνται κανονικά και στα 4
χρόνια έχουν πληρωθεί 12 εκατ. ευρώ από τα 20 εκ. που είχαν χρεώσει
τους πατρινούς.
Φυσικά δεν είναι μόνο τα δάνεια.
Τα χρέη των νοικοκυραίων προς τρίτους είχαν «πνίξει» το δήμο, τους δημοτικούς οργανισμούς ακόμα και την ΑΔΕΠ.
Σε αυτή την ακαταστασία μπήκε μια σειρά, εξοφλούνται όλα τα παλιά χρέη, δεν ελήφθησαν νέα τραπεζικά δάνεια παρότι η πόλη τούτη την περίοδο είναι ένα εργοτάξιο, ενώ όλοι οι προμηθευτές του δήμου πληρώνονται – το αργότερο – σε διάστημα 30 ημερών.
Επομένως, όταν οι αξιολύπητοι του παρελθόντος μιλούν για ηθική, οφείλουμε να έχουμε το νου μας…
Σημειώσεις:
[1]. Σε εποχές όπου οι κρατικές χρηματοδοτήσεις ήταν επαρκέστατες και όχι 62% μειωμένες όπως σήμερα.
Όταν είχαν να αντιμετωπίσουν μια Πάτρα με γεωγραφική έκταση από
Μποζαίτικα μέχρι Ιτιές και όχι από Ροδινή μέχρι Καμίνια όπως τώρα και με
διπλάσιο προσωπικό απ’ ότι σήμερα.
