Η κρίση δεν είναι κρίση. Είναι η ίδια η φύση του συστήματος και η τελευταία λέξη της στρατηγικής του. Οταν ο Ομπάμα ακόμα δήλωνε «ναι μπορούμε» έβγαζε στη φόρα καταγγελίες όπως αυτή: «Υπάρχει ένα κτήριο στα νησιά Κέιμαν που στεγάζει 12.000 αμερικανικές εταιρείες. Είτε είναι το μεγαλύτερο κτήριο του κόσμου, είτε είναι η μεγαλύτερη φοροαπάτη».
Τώρα ο Ομπάμα υποκύπτει στα λάθη του, που λάθη όμως δεν είναι. Είναι η υπαγορευμένη (facio) πολιτική του συστήματος.
«Σήμερα στην Αμερική», γράφουν οι New York Times, «το 10% ελέγχει το 70% του πλούτου. Οι πλούσιοι δεν νοιάζονται παρά μόνον για τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα είναι έθνη χωρίς κοινωνική συνοχή, ή αίσθηση εθνικής ενότητας.
Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων διαβρώνει την ψυχή όλων των εθνών».
Ή, όπως έλεγε πριν από 2.500 χρόνια ο Σοφοκλής (στην «Αντιγόνη»): «ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίον άργυρος κακόν νόμισμ' έβλαστε...
Δυσπραγεί, ούτε καν υπάρχει η δημοκρατία, έλεγαν επίσης οι Ελληνες (παρ' ότι δεν κυκλοφορούσαν τότε οι «Times»), όταν την πόλη χωρίζει ο μεγάλος πλούτος των λίγων και η μεγάλη φτώχεια των πολλών.
Τώρα η κ. Διαμαντοπούλου (η οποία κάνει... γκάλοπ, πώς να διδάσκονται τα... λατινικά) δηλώνει επ' αυτού: «πάνω απ' όλα κι απ' όλους είναι η Ελλάδα»!
Ποια Ελλάδα; των κατεχόντων ή των κατεχομένων;
«Πριν από την έλευση του ΔΝΤ» δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Ε» ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, «η Ελλάδα υπήρξε θύμα των αμερικανικών τραπεζών, όπως η Γκόλντμαν Σακς». (σ.σ.: με την οποίαν «συνομιλούσε» ο κ. Σημίτης και συνομίλησε ο Παπανδρέου λίγο πριν αρχίσει να ωρύεται προς την υφήλιο ότι «χρεωκοπούμε» κι ότι είμαστε «διεφθαρμένοι»).
«Η Ελλάδα», συνεχίζει ο Λεβί, «είναι θύμα της δικής της άρχουσας τάξης, η οποία φέρεται με τον πιο αντιπατριωτικό τρόπο.
Οι Ελληνες μπουρζουάδες είναι πρωταγωνιστές της φορολογικής απάτης και κλέβουν το κράτος. Η άρχουσα τάξη στην πλειονότητά της, όχι ολόκληρη, είναι ανεύθυνη, ικανή για το χειρότερο, έτοιμη να θυσιάσει το εθνικό συμφέρον για τα κέρδη της...».
Ακριβώς! όπως όταν τράπεζες βούταγαν αποθεματικά Ταμείων ή όταν το κράτος χόρταινε με θαλασσοδάνεια ακόρεστους κρατικοδίαιτους, αυτούς τους ίδιους
που μιλούν σήμερα για «περιορισμό του κράτους», του κοινωνικού όμως κράτους, όχι του δικού τους της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Ο Παπανδρέου μάς εξαπάτησε! είπε και λέει (με ευκολία) ψέματα. Χάριν των πλουσίων, ενώ ταυτοχρόνως έχει αλαλιάσει τη μεσαία τάξη, τους εργάτες και τους φτωχούς.
Το ίδιο ψέματα είπε και στους Ιρλανδούς ο δικός τους πρωθυπουργός. Μόνον που εκεί οι δημοσιογράφοι τον ονόμασαν ψεύτη κατάμουτρα!
Εδώ ο κ. Παπακωνσταντίνου μόλις πριν λίγο καιρό δήλωνε ότι «αν χρειασθεί να ξαναπάρουμε μέτρα, εγώ θα έχω αποτύχει ως υπουργός», ξαναπήραν, θα ξαναπάρουν κι ουδείς τού ζητά να παραιτηθεί. Ουδείς τον λέει ψεύτη.
Εδώ παίζουμε τις πιτσικουλιές, αν «άδειασε» την κυρία Κατσέλη ο δείνα κι αν την «κάλυψε» ο τάδε!
Είκοσι - τριάντα χρόνια ομιλούμε, αναλύουμε, δημοσιογραφούμε πασοκιστί. Μαράθηκε η φοράδα μου στ' αλώνι αν «άδειασε» ή «κάλυψε» ο κυρ Πεταλωτής την τύφλα του - πράγμα
για το οποίον είναι βέβαιον ότι οι άνθρωποι αυτοί θα συστήσουν μιαν ακόμα Εικοσαμελή Συντονιστική Επιτροπή από σαράντα νοματαίους, πενήντα παρακοιμώμενους, τριάντα κάνθαρους και χίλιους σμπίρους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου