Η Πρασινοσκουφίτσα ετοιμαζόταν εκείνο το απόγευμα, ως ευσυνείδητο βαποράκι, για τον καθημερινό της παράνομο απόπλου. Έβαλε την πράσινη ξηλωμένη κάπα της, πήρε την καλαθούνα της και χοροπηδώντας μπήκε στην κουζίνα της καλύβας για να παραλάβει το «πράμα»… Ήταν έτοιμη να συνοψίσει τους κανόνες της σωστής διακίνησης με τον μηχανικό τρόπο που λένε το «Ορκίζομαι να είπω….» στα δικαστήρια («Δεν θα πιάσω κουβέντα με άλλα βαποράκια, ακόμα κι αν είναι βαποράκια του Μπουρνόβα, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν ξένο να κορφολογήσει το γλαστράκι μου, δεν θα καπνίσω τη γέμιση της χορτόπιτας κ.λπ.»…) και αμέσως μετά να αναχωρήσει για το σπιτάκι της άρρωστης γιαγιάκας της.
Όμως η μανούλα της την πρόλαβε… «Πρασινοσκουφίτσα, ξέρω ότι η καθημερινή διαδρομή σου στο δάσος έχει υποκαταστήσει ψυχολογικά την εξαρτημένη εργασία και το ωράριο, όμως δεν έχει νόημα να στο κρύψω… Γίναμε πάλι περιττές για το Σύστημα. Το… εμπόρευμά μας είναι πλέον νόμιμο. Η γιαγιά και η κάθε γιαγιά έχει ενώπιον του νόμου το δικαίωμα να προλαβαίνει και να σκοτώνει τον εαυτό της μόνη της. Και δεν χρειάζεται να καμουφλάρεις πια το ταμπελάκι της κάπας που αγοράσαμε από την Ολλανδία επειδή γράφει “100% κάνναβη” ούτε έχει νόημα να κάθομαι εγώ να στρίβω τρίφυλλους ντολμάδες και να ανοίγω φύλλο για χασισόπιτα. Εμείς θα πάμε για φούντο και η πελατεία θα πάει για φούντα. Με απόδειξη».
Τα νέα δεδομένα έπεσαν σαν ΦΠΑ 23% στο κεφαλάκι της Πρασινοσκουφίτσας. Σήκωσε αμήχανα την άκρη της κάπας της, την έβαλε στο στόμα της κι άρχισε να την απομυζά, όπως έκανε πάντα την ώρα που προβληματιζόταν. Κάτι η αταβιστική ενέργεια, κάτι οι ουσίες της φυσικής ίνας, της ήρθε μια Διαύγεια… «Ναι, αλλά η γιαγιά είναι συγγενής. Μπορεί να επιμείνει στον πατροπαράδοτο τρόπο. Μπορεί να μη θέλει να αυτοκτονεί από ξένα χέρια. Γι’ αυτό δεν εκλέγουμε κυβέρνηση; Για να πάμε από δικούς μας. Αλλιώς θα είχαμε πρωθυπουργό κατευθείαν τη Λαγκάρντ…».
Η μαμά της Πρασινοσκουφίτσας πλησίασε την κόρη της, της τράβηξε το χέρι, χάιδεψε με τρυφερότητα τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο που σχηματίζονταν στο μπράτσο της από τα ίχνη των ενέσεων, έξυσε και τον δικό της αστερισμό του Τοξότη και της είπε: «Μην αγχώνεσαι. Οι τιμές στην αγορά θα πέσουνε λόγω ανταγωνισμού. Θα μας κοστίζει και μας λιγότερο η δόση μας. Άλλωστε εμείς είμαστε περισσότερο εγκρατείς. Κρατάμε και ένα ποσό κάθε εβδομάδα για φρουτάκια και ιντερνετικό μπλακ-τζακ... Ενώ η γιαγιά, με τον δρόμο που είχε πάρει μετά το Μεσοπρόθεσμο, πολύ σύντομα είτε θα πήγαινε να βρει την Έιμι Γουάινχαουζ, που είχε απωθημένο να την ταΐσει κανένα μπριάμ να λαδώσει το άντερό της, είτε θα έμπαινε για rehab σε κανένα Κρατικό Ίδρυμα και θα της την έτρωγε τη σύνταξη ο Λοβέρδος…»
«Τι είναι αυτός, μαμά; Βαποράκι;»
«Επίσημο βαποράκι to be. Θα αρχίσει σύντομα να παρακρατεί συντάξεις κάθε μήνα στους χρονίως πάσχοντες και να χορηγεί μεθαδόνες. Αθέμιτος ανταγωνισμός… Σούπερ-μάρκετ».
«Τι να κάνω τώρα, μανούλα; Να πάω στη γιαγιά τα “καλούδια”;»
«Πήγαινέ τα για τελευταία φορά με τον old time classic τρόπο. Και κοίτα να την καλοπιάσεις. Άσ’ τη να μασουλήσει χωρίς χρέωση την κάπα σου. Κάνε της και κανένα κομπλιμάν για τα μάτια, τη μύτη, το στόμα της… Θαύμασέ τα, π.χ., επειδή είναι μεγάλα και μ’ αυτά μπορεί να επιλέγει το καλό το πράμα, να σνιφάρει, να φουμάρει, να πρεζάρει καλά…»
Η Πρασινοσκουφίτσα βγήκε στο δάσος της διατίμησης λυπημένη. Ήδη νοσταλγούσε τις εικόνες της αθωότητας. Τις συναλλαγές στα ξέφωτα, τη χρήση στο ημίφως, τα πεταμένα αξεσουάρ μιας χρήσης… Τώρα, μέχρι και ανακύκλωση σύριγγας ήταν ικανό το κράτος να επιβάλει… Ήθελε να βρει τον λύκο και να κλάψει στον ώμο του.
Το ποδοβολητό που ακούστηκε η Πρασινοσκουφίτσα το απέδωσε στις κακές συνήθειες των λαγών. «Πάλι θα πήραν έκσταση και θα τρέχουν μαλιοκούβαρα (Μάλια + κουβάρια…)» σκέφτηκε. Σύντομα, όμως, διαπίστωσε ότι σ’ αυτό το νομιμοποιημένο δάσος, δεν σπίνταραν μόνο οι λαγοί, αλλά και οι λύκοι…
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε τον επικεφαλής του κοπαδιού που της ήταν γνωστός από ένα επεισόδιο ανθρωποφαγίας.
«Εμείς οι λύκοι φεύγουμε… Έρχονται οι Οίκοι… Θα μας κάνουνε όλους μια χαψιά».
«Τώρα το χάψαμε!» μουρμούρισε η Πρασινοσκουφίτσα και πήγε να βρει τον Κυνηγό να γίνουνε μαζί «κόκαλο»… ΠΗΓΗ topontiki.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου