H πίτσα είναι εδώ και πολλές δεκαετίες το κατεξοχήν μέσο πρόσδεσης της έννοιας του star/αθλητή/sport με την πώληση συγκεκριμένων προϊόντων. Ευτυχώς ή δυστυχώς η πίτσα όπως την γνωρίζουμε σήμερα δεν προϋπήρχε της τηλεόρασης. Αυτό που στην Ναπολι από το 1889 ονόμαζαν pizza δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που εμείς σήμερα αναγνωρίζουμε και καταναλώνουμε ως πίτσα. Μας την έμαθε και την διαμόρφωσε η τηλεόραση και οι αθλητικές της εκπομπές. Η πίτσα που γνωρίζουμε γεννήθηκε στην Αμερική και συνδυάστηκε με την τηλεόραση για να δώσει τις γαστριμαργικές και εμπορικές διαστάσεις που κατέχει σήμερα. Το μέγεθος από ατομικό η τηλεόραση το μετέτρεψε σε κοινοτικό, τα συστατικά από απλή σάλτσα τομάτας και μοτσαρέλα έγιναν δεκάδες επιτηδευμένα πρόσθετα, και η ζύμη μεταλλάσσεται συνεχώς για να ταιριάξει τις προτιμήσεις της εποχής. Την ίδια στιγμή η παγκοσμιότητα της πίτσας έχει οδηγήσει τις αλυσίδες να κατευθύνουν τις γευστικές προτιμήσεις ανάλογα με εθνικές , ιστορικές και γεωγραφικές προδιαγραφές. Για παράδειγμα στο Μαρόκο οι πίτσες συνήθως έχουν σαρδέλες από κονσέρβα και αβγό, ενώ στην Ιαπωνία η σόγια και το καραμελωμένο χοιρινό είναι στα μενού κάθε αλυσίδας.
Έτσι μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι αθλητές/ star μετατρέπονται σε ντιλιβεράδες της παγκόσμιας σχέσης του αθλητισμού με την πίτσα. Άλλωστε ο Michael Jordan,η πρότυπη έκφραση αυτής της σχέσης , πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικό spot αλυσίδας πίτσας το 1992 όπου υποδύονταν έναν ντιλιβερά. Η πίτσα και η σχέση της με τα σπορ, και την τηλεόραση σαν διαμεσολαβητή, θα πρέπει να προσεγγιστεί σαν ένα ανεξάρτητο κοινωνιολογικό φαινόμενο, μια τεράστια οικονομική δραστηριότητα, ένα σοβαρό κεφάλαιο στην παγκόσμια διατροφή και τέλος σαν μια εικόνα του αμερικανικού πολιτισμού, η οποία δεν εμπεριέχει τις αμαρτίες και τις ενοχές άλλων γνωστών brands. Άλλωστε η πίτσα αποτελεί brand χωρίς την επέμβαση κάποιας εταιρίας σε αντίθεση με κάθε άλλο προϊόν που προϋποθέτει κάποιο brand. Αναφερόμαστε συνήθως στην Coca Cola, στα Mac Donald’s και σε άλλα γνωστά brands, αλλά όταν φτάνουμε στην πίτσα, από μόνη της κατηγοριοποιείται ως brand.
H σχέση της πίτσας με τα σπορ ενδυναμώνεται επίσης και από την παρουσία της έννοιας της ταχύτητας στην έκφραση αυτής της σχέσης. Η πίτσα είναι γρήγορο φαγητό, το οποίο μπορεί να αποσταλεί πολύ γρήγορα στο σπίτι και να καταναλωθεί στα γρήγορα, την ώρα που ο αθλητής μπορεί να εκφράσει παρόμοιες δυνατότητες στο γήπεδο.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η δύναμη της πίτσας, στην ενσωμάτωση του ανδρισμού των σπορ με μια διατροφική πρακτική που δεν επιδέχεται συζήτηση και έχει προαποφασιστεί από την παρθενική είσοδο στον οπαδισμό.Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές προσπάθειες, εδώ και στο εξωτερικό, να απεγκλωβιστεί η πίτσα από τα «στενά» περιθώρια του delivery, και να μετατραπεί σε μια πιο αυθεντική, δηλαδή gourmet, διατροφική απόλαυση. Με άλλα λόγια να γίνει πιο «γυναικεία» η παραγωγή της .Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε ότι οι τρόποι απόλαυσης της θα άλλαζαν ριζικά. Δηλαδή η αποκοπή της από τα σπορ θα αποτελούσε προϋπόθεση. Η pizza είναι από τα πιο αγαπημένα μας φαγητά. Είναι τόσο απλή και τόσο σύνθετη παράλληλα. Είναι η ερωμένη σου άμα έχεις ξενυχτήσει και θέλεις κάτι να “τσιμπήσεις”. Είναι η μοναδική γυναίκα που μπορείς να δεις μπάλα μαζί της. Είναι η κολλητή σου που τρέχεις όταν δεν πήγε και τόσο καλά εκείνο το ραντεβού. Είναι η ψυχολόγος σου που θα έχει πάντα, αν όχι μια ζεστή αγκαλιά για εσένα, σίγουρα μια ζεστή μπουκιά. Και δύο. Και τρεις.
Αυτό που κάνει την pizza τόσο ιδιαίτερη είναι η ευκολία της να είναι πάντα τόσο ίδια και τόσο διαφορετική. Είναι λίγο σαν τους ανθρώπους. Η pizza έχει στυλ! Άλλες φορές είναι στρογγυλή. Άλλες πάλι όχι. Άλλες φορές είναι παχουλή. Άλλες πάλι όχι. Συνήθως έχει σάλτσα ντομάτας. Άλλά όχι πάντα. Πόσα είδη πίτσας υπάρχουν επιτέλους;
Εχουν φτιαχτεί χιλιάδες
εναλλακτικά είδη πίτσας & ζύμης: παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με
μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο
με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα. Αλλά ποτέ πίτσα σε....κώνο
!!! www.pizzaccono.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου