Κατ' αρχάς, αν πάρουμε έναν μόνο δείκτη και συγκεκριμένα το ύψος του ΑΕΠ, αυτό που μας «έταξε» ο αντιπρόεδρος σημαίνει μια
καταβύθιση της ελληνικής οικονομίας της τάξης του 15%!
Αλλά, όπως είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ο οποιοσδήποτε πρωτοετής φοιτητής οποιασδήποτε οικονομικής σχολής, μια τέτοια πτώση του ΑΕΠ
μόνο με τις συνέπειες που επιφέρει σε μια χώρα ένας πόλεμος μπορεί να συγκριθεί!
Εν ολίγοις, ο κ. Βενιζέλος μας το επιβεβαίωσε:
Αυτό που υφίσταται σήμερα ο ελληνικός λαός είναι ένας πόλεμος.
Ενας πόλεμος που τον έχουν κηρύξει και τον έχουν εξαπολύσει εναντίον του λαού τα συμφέροντα που εξυπηρετεί πολιτικά η αδίστακτη κυβέρνηση, οι αδίστακτοι φίλοι της κυβέρνησης, η τρόικα και οι φίλοι της τρόικας.
Ενας ταξικός πόλεμος!
Δυστυχώς, όμως, για τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, η ακολουθούμενη πολιτική ισοδυναμεί με τέτοιο πισωγύρισμα που μπροστά του ακόμα και τα... ταξίδια στο χρόνο για τα οποία μιλάει ο Βενιζέλος μοιάζουν με προσκοπική εκδρομή.
Στην πραγματικότητα ισχύουν τα εξής:
α) Πολύ πριν το ΠΑΣΟΚ μαζί με το ΛΑ.Ο.Σ. ψηφίσουν τα μνημόνια, πολύ πριν η κυβέρνηση περάσει το μεσοπρόθεσμο (και πριν η ΝΔ ψηφίσει τους μισούς νόμους του εφαρμοστικού για την υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου), πολύ πριν την καταιγίδα των χαρατσιών και του πολυνομοσχεδίου, είχε καταγραφεί - και μάλιστα με στοιχεία της δικής τους ΓΣΕΕ - ότι:
Οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων σε πραγματικές τιμές είχαν περιπέσει στα επίπεδα του 1984!
Οχι λοιπόν στο 2004, αλλά στο... 1984!
Και τούτο είχε συμβεί, ήδη, πριν από την εφαρμογή των περικοπών. Πριν από την εκδήλωση της λεηλασίας σε μισθωτούς. Δηλαδή οι εργάτες ήταν στο 1984 πριν ακόμα τους κοπούν οι μισθοί.
Οι εργάτες - με τον «ολόκληρο» μισθό - είχαν βρεθεί στο 1984 πολύ πριν ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου τους «υποσχεθούν» ότι με τους κομμένους μισθούς θα τους πάνε στο... 2004.
β) Με τα μέτρα τα κυβερνητικά για τις συλλογικές συμβάσεις. Με τα μέτρα για την λεγόμενη «εκ περιτροπής εργασία». Με την «αποσχολησιμότητα». Με τις «επιχειρησιακές συμβάσεις». Με τα «δουλεμπορικά» και με όλα τα συναφή που συνθέτουν την εικόνα «Νταχάου» που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους, οι εργασιακές σχέσεις έχουν περιέλθει όχι σε εποχές 2004, όπως λέει ο Βενιζέλος, αλλά σε εποχές... 1884!
Οχι, λοιπόν, στο 2004, αλλά στο... 1884!
Εκεί μας έχουν γυρίσει! Στις εποχές, δηλαδή, του 19ου αιώνα. Σε εποχές που παραπέμπουν στην εξέγερση του Σικάγου και πριν ακόμα κι από εκείνη την ματωμένη Πρωτομαγιά!
γ) Με τα δάνεια. Με τις δανειακές συμβάσεις. Με τις «επιμηκύνσεις». Με τις «αναδιαρθρώσεις». Με τα «κουρέματα» και με όλα αυτά που κάνουν τον κ. Παπανδρέου τόσο υπερήφανο ώστε να δηλώνει στη ΔΕΘ ότι «έχουμε πάρει το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία από κάθε άλλη χώρα» (!), οι «σωτήρες», μας έχουν ήδη γυρίσει όχι στο 2004, αλλά στο... 1824!
Μας έχουν γυρίσει, δηλαδή, στα δάνεια της εποχής του Κωλέττη. Τότε που η Ελλάδα είχε χρέη πριν ακόμα συγκροτηθεί σε κράτος! Τότε που τους τόκους και τα χρέη εκείνων των δανείων ο ελληνικός λαός τα πλήρωνε με χρεοκοπίες, με συμφορές και καταστροφές για 100 χρόνια!
Οχι, λοιπόν, στο 2004, αλλά στο... 1824!
Εκεί μας έχουν κατρακυλήσει! Και θέλουν να μας κρατήσουν εκεί και για τα επόμενα 100 χρόνια! Ολα αυτά μαζί φωτίζουν την αληθινή πλευρά της δήλωσης Βενιζέλου.
Είναι σαφές ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε τη μισή αλήθεια, αφού πίσω από τις μισές αλήθειες κρύβονται πάντα τα μεγαλύτερα ψεύδη.
Ο κ. Βενιζέλος που σέρνει το χορό της πολιτικής της επιστροφής των εργαζομένων στην εποχή της δουλείας, των ειλώτων και του Καιάδα,
μίλησε για επιστροφή στο 2004. Αλλά «ξέχασε» να συμπληρώσει: «Προ Χριστού»... Νίκος Μπογιόπουλος ΠΗΓΗ rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου