......ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΑΝ !!!

1.Οσα ζούμε δεν είναι παρά μια σειρά σημείων που έγιναν τέρατα. Ωστόσο το ελπιδοφόρο μήνυμα των ημερών είναι η γενικευμένη διάλυση της Ευρώπης. Ο Παπανδρέου έλαβε το τέλος που του άξιζε. Θα τον θυμόμαστε σαν ένα στίγμα στην πολύχρονη Ιστορία μας, και τίποτε άλλο.

2. Η ωμότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η εργατική τάξη από τον πρωθυπουργό τη βοήθησε να γεννήσει μια κοινή γλώσσα. Επρεπε να φτάσουμε στον πάτο, για ν' αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας για ζητήματα επιβίωσης.

3. Οσους συνδυασμούς κι αν κάνουν οι τεχνικοί της εξουσίας, όσες βαρυσήμαντες δηλώσεις περί δικαίου κι αν εκπονήσουν οι παρακεντέδες, δεν μπορούν ν' αναχαιτίσουν τη μεγάλη προσβολή που έγινε σε βάρος μας. Δεν τους αποκαθαίρει τίποτα.

4. Στους ελάχιστους που πιστεύουν στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφιερώνω τη σκέψη του Σοπενχάουερ: «Καμία παιδαγωγική τέχνη δεν μπορεί να μετατρέψει έναν γεννημένο ηλίθιο σε σκεπτόμενο άνθρωπο. Ποτέ! Αν έχει γεννηθεί ηλίθιος, πρέπει να πεθάνει ως τέτοιος».

5. Αυτό που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι δυσαρέσκεια, αλλά απελπισία. Αυτό που καταστρέφει τη ζωή μας φωτίζει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μας, που μας οδήγησαν ως εδώ. Εχουμε ευθύνες μεγάλες και το γνωρίζουμε. Τελεία και παύλα.

6. Ο πρόεδρος της φαιδρής δημοκρατίας μας δεν είναι παρά μια μαραμένη μορφή κάτω από το βάρος της αλήθειας. Τα γηρατειά δεν τον κάνουν σοφότερο. Πίσω από την πλάτη του οι κόλακες γελούν, μπροστά του ο Παπανδρέου ζητά την υπογραφή του για όσες παρεκβάσεις και εκτροπές. Ο ίδιος ποζάρει μονίμως ως ταλαιπωρημένος. Θυμάται και συγκινείται για το γεγονός ότι ήταν αντάρτης στα δεκάξι του, αλλά έχει ξεχάσει εντελώς τι του συνέβη από τότε μέχρι σήμερα. Η ιστορία του θα περάσει σίγουρα στα χέρια του ψυχολόγων, που θα φωτίσουν τα χρόνια που ξέχασε, και διδάγματα θα βγάλουμε πολλά.

7. Τα αγαπημένα παιδιά της καλής κοινωνίας είναι οι διανοούμενοι, οι οποίοι το μόνο που κάνουν με τις νευρώσεις πολυτελείας τους είναι να αλλάζουν πλευρό όταν κοιμούνται. Από τη στιγμή που δεν τους ανήκει η πνευματική τους ζωή, πώς να τολμήσουν να μιλήσουν για τη δική μας; Τους αξίζει ο λόγος του Σαμφόρ: «Η κοινωνία, οι λέσχες, τα σαλόνια, αυτό που αποκαλείται καλή κοινωνία είναι ένα άθλιο θεατρικό έργο, μια κακή χωρίς ενδιαφέρον όπερα, η οποία δεν έ χει να προσφέρει τίποτε άλλο από τις μηχανές σκηνής, τα κοστούμια και το διάκοσμο».          Γιώργος Κακουλίδης       ΠΗΓΗ      redship