ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ....ΑΠΟ ΒΑΡΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΑΣΧΕΙ Ο ΧΡΥΣΟΧΟ'Ι'ΔΗΣ !!!
«Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε μείνει λίγοι. Άλλος ένας λιγότερος...» Μ.Χρυσοχο'ι'δης
Η δική μας κοντινή Αργεντινή
Του Μιχαλη Χρυσοχοΐδη
Είναι πραγματικά θλιβερό, μία παράταξη που ήρθε στην εξουσία με σημαία της τη δημοσιονομική εξυγίανση και την επανίδρυση του κράτους, να οδηγεί έπειτα από τεσσεράμισι μόλις χρόνια διακυβέρνησης την εθνική οικονομία προς τη χρεοκοπία και την πτώχευση. Η ίδια κυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές πριν από ένα μόλις χρόνο για να εξασφαλίσει μια νωπή και ισχυρή εντολή ώστε να καταρτίσει τον πρώτο «σωστό προϋπολογισμό», όπως ισχυριζόταν τότε ο υπουργός Οικονομικών της, σήμερα έχει καταστήσει την ελληνική οικονομία τον «αποσυνάγωγο» της Ε.Ε. Τη μοναδική οικονομία με υπερβολικό έλλειμμα στην Ευρωζώνη, πρωτοφανή κρίση ρευστότητας -τουλάχιστον για τα τελευταία 15 χρόνια- στα ταμειακά διαθέσιμα και περιορισμένους δημόσιους πόρους για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς, η παγκόσμια οικονομική κρίση ήρθε να φωτίσει μια πραγματικότητα που ουδείς κυβερνητικός αξιωματούχος θέλει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει. Η οικονομική πολιτική της Ν.Δ. υπήρξε μια απόλυτη τραγωδία. Βαδίζουμε πλέον στο δρόμο που άνοιξε η Αργεντινή το 2000 και η Ουγγαρία πριν από μερικούς μήνες, με τα υψηλά ελλείμματα και τα άδεια ταμεία. Η Ελλάδα, από το 2004 και μετά έχει χάσει κατά κράτος τη μάχη των εσόδων, των δαπανών και του δημόσιου χρέους. Κατέχουμε τα σκήπτρα των χειρότερων δημοσιονομικών επιδόσεων στην ευρωζώνη. Κι αυτό συνέβη δυστυχώς σε περίοδο «παχέων αγελάδων», όταν θα έπρεπε δηλαδή η χώρα να αποταμιεύει και να συμμαζεύει τα δημοσιονομικά της μεγέθη για το μέλλον. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση επέτρεψε να διογκωθεί σε ανεπίτρεπτο βαθμό το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που έχει εκτοξευτεί στο 15% του ΑΕΠ, από 6,6% το 2003, με αποτέλεσμα η χώρα πλέον να φλερτάρει επικινδύνως με τη χρεοκοπία. Η δυσμενής δημοσιονομική θέση της Ελλάδας αποτυπώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας στα ακόλουθα δεδομένα: – Το ταμειακό έλλειμμα του κράτους κινήθηκε στο 5,3% το 2006, 7% το 2007 και 5,7% το 2008. – Στον πρώτο «σωστό προϋπολογισμό» του κυρίου Αλογοσκούφη, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης αναθεωρήθηκε δύο φορές από τη Eurostat και φέτος κλείνει στο 3,5% από 1,6% που είχε προϋπολογιστεί. Με απλά λόγια, ακόμα δε βγήκαμε, μπαίνουμε ξανά σε διαδικασία επιτήρησης της οικονομίας από την Ε.Ε., όπως άλλωστε και ο ίδιος άρχισε να παραδέχεται πριν από λίγες μέρες. – Οι ανείσπρακτες βεβαιωμένες οφειλές ιδιωτών και επιχειρήσεων προς το δημόσιο έχουν φτάσει τα 35 δισ. ευρώ από 11 που ήταν το 2003. Αύξηση 173% σύμφωνα με Εκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. – Το επίσημο συνολικό δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 50 δισ. ευρώ από το 2004 έως το 2009 φτάνοντας πλέον να αναλογεί σε ένα ποσό της τάξης των 23 χιλιάδων ευρώ σε κάθε Ελληνα. – Το αναλογιστικό χρέος, αυτό δηλαδή που με λογιστικά αφανείς τρόπους, όπως είναι για παράδειγμα οι τιτλοποιήσεις (swaps), μεταφέρεται στο μέλλον ώστε ο λόγος χρέους-ΑΕΠ να παραμένει σταθερός στο 94,5%, είναι πραγματικά ανυπολόγιστο. Είναι δε βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε γιγάντωση του προβλήματος του δημόσιου χρέους στο πολύ κοντινό μέλλον. Υπ’ αυτές τις συνθήκες ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου αποτελεί πλέον μια εξαιρετικά ακριβή, αν όχι απόλυτα απαγορευτική, αναπτυξιακή επιλογή. Σημειωτέον, ότι μόνο οι δαπάνες για πληρωμές τόκων αυξήθηκαν κατά 15,4% το 2008 και αναμένεται να αυξηθούν με τον ίδιο υψηλό ρυθμό το 2009. Αυτό αντανακλά περίτρανα την κατάρρευση της φερεγγυότητας του ελληνικού δημοσίου. Μέσα σε λίγους μήνες το spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου δανεισμού εκτινάχθηκε στις 130 μονάδες βάσης πάνω από το αντίστοιχο γερμανικό, φτάνοντας μάλιστα μέχρι και τις 170, τη στιγμή που κατά την ένταξή μας στην ΟΝΕ είχε προσεγγίσει σε απόδοση το γερμανικό, αντανακλώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη των ξένων στην ελληνική οικονομία. Επιπρόσθετα, η κατάρρευση της εμπιστοσύνης φάνηκε επίσης από τις μαζικές εκροές κεφαλαίων ξένων θεσμικών επενδυτών από ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Ρευστοποιήσεις οι οποίες έφτασαν τα 2,5 δισ. ευρώ περίπου, κι αυτές μόνο την πρώτη βδομάδα του χρηματιστηριακού κραχ στα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μια κρίση φερεγγυότητας, όπως είναι η φετινή διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, το πρώτο ερώτημα που τίθεται στο τραπέζι από ξένα κράτη, διεθνείς οργανισμούς και επενδυτές για να συνεχίσουν να δανείζουν και να στηρίζουν μια οικονομία είναι εάν και κατά πόσο η χώρα που βρίσκεται σε δυσκολία είναι σοβαρή. Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα δεν είναι. Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνησή της δε διαθέτει την αυτογνωσία που θα της επέτρεπε να προβεί σε απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Μοιάζει μ’ αυτόν που πνίγεται, όμως θεωρεί ότι όλα πάνε καλά επειδή το νερό δεν έχει φτάσει ακόμα στο κεφάλι. Κάπως έτσι όμως, την πάτησε πριν από χρόνια και η Αργεντινή. Ας μη φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου