Η συνταγή της Ευρώπης και του ΔΝΤ για χωρίς όρια λιτότητα φαίνεται ότι καταρρέει πολύ πιο γρήγορα από όσο υπολόγιζαν ακόμη και οι πιο σφοδροί επικριτές του δόγματος ότι η λύση στην κρίση περνά μέσα από την βίαιη καταστολή. Η κρίση που ξεκίνησε από την Ελλάδα και συνεχίστηκε στις αδύναμες χώρες, πλέον απειλεί πολύ σοβαρά τον πυρήνα του ευρώ, τρίζοντας τα θεμέλια της Ένωσης, αναφέρουν όλο και πιο συχνά έγκριτοι οικονομολόγοι.
Η «νυχτερινή» υποβάθμιση της Ισπανίας από τον οίκο Standard & Poor’s, όχι μόνο στερεί το «Α» μπροστά από την αξιολόγηση της τέταρτης οικονομίας της ευρωζώνης, αλλά υπενθυμίζει ότι οι οίκοι βρίσκονται ακόμη πάνω από την Ευρώπη, απειλώντας με τις αξιολογήσεις τους όλο το οικοδόμημα των εγγυήσεων στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους μηχανισμούς στήριξης.
Παράλληλα, το κενό πολιτικής ηγεσίας που συντηρούσε όλο αυτό το διάστημα μία κρίση που ξεκίνησε το… 2008, έχει αρχίσει να φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο, μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται. Μετά την κατάρρευση των κυβερνήσεων σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ολλανδία και Ουγγαρία, οι Γάλλοι «χτυπούν» ως φαίνεται την καρδιά του γαλλογερμανικού άξονα, που κάνει κατά τον George Soros, κουμάντο στην Ευρώπη. Λένε «όχι» στον Σαρκοζί, ψηφίζουν αντιδραστικά Λε Πεν και συμβιβάζονται με Ολάντ, καθώς και οι εναλλακτικές τους είναι φτωχές.
Την ίδια ώρα, οι τεχνοκράτες της Ελλάδας και της Ιταλίας έχασαν γρήγορα τις δάφνες τους, με τις Βρυξέλλες να ψάχνουν τρόπους για ανάπτυξη. Η επίδραση της λιτότητας της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι εμφανής όχι μόνο στις χώρες, αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η οποία αναζητά απελπισμένα κεφάλαια για επενδύσεις, την ώρα που οι επενδυτές εκτοξεύουν τα spread σε πρωτοφανή επίπεδα. Το 1 τρισ. ευρώ της ΕΚΤ δεν φαίνεται αρκετό να κινήσει την ευρωζώνη, αφού κανένας πλέον δεν την εμπιστεύεται. Οι δείκτες του ΑΕΠ και των επιμέρους μεγεθών προοιωνίζουν νέα επιβράδυνση, αλλά οι Γερμανοί ακόμη φοβούνται τον πληθωρισμό ο οποίος στη χώρα τους… υποχωρεί.
Στο μέτωπο των αγορών, αν και το πρώτο τρίμηνο του έτους αποζημίωσε όσους πίστεψαν στους Ευρωπαίους, πλέον η αλήθεια έρχεται και πάλι στην επιφάνεια. Ο Απρίλιος θα μείνει ως ένας μήνας βίαιης διόρθωσης των χρηματιστηρίων, αφού έχει πάρει πίσω πολλά από τα κέρδη των «πιστών». Το ρητό «sell on May and go away» (πούλα τον Μάιο και φύγε…) δεν επιβεβαιώνεται, αφού ο Μάιος ήρθε νωρίτερα… Τα εταιρικά αποτελέσματα δεν βοηθούν καθόλου, αφού μεγαθήρια του ταμπλό βλέπουν την κερδοφορία τους να κρέμεται από τις αναδυόμενες αγορές, την ώρα που οι τζίροι στην ευρωπαϊκή αγορά καταβαραθρώνονται.
Οι αναλυτές βλέπουν το ευρώ να καταρρέει κοντά στα επίπεδα των 1,20 δολαρίων, αν και όπως επισημαίνουν πολλοί με νόημα, αυτό ήδη θα είχε συμβεί αν οι ΗΠΑ δεν ακολουθούσαν την κατάλληλη πολιτική για να κρατήσουν το νόμισμα τους από την ανατίμηση. Η άνοδος των υπολοίπων commodities παράλληλα, απειλεί να τινάξει στον αέρα τους προϋπολογισμούς κρατών και επιχειρήσεων, με τους καταναλωτές σε περίοδο στενότητας να προτιμούν… την περιστολή…
Η άμορφη πολιτική που ακολουθείται από την ευρωπαϊκή ηγεσία, έχει εκληφθεί από πολλούς αναλυτές ως οι τελευταίες μέρες ενός οικοδομήματος που κορυφώθηκε την τελευταία δεκαετία, αλλά ήρθε η ώρα για αλλαγή σελίδας.
ΠΗΓΗ bankingnews
Παράλληλα, το κενό πολιτικής ηγεσίας που συντηρούσε όλο αυτό το διάστημα μία κρίση που ξεκίνησε το… 2008, έχει αρχίσει να φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο, μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται. Μετά την κατάρρευση των κυβερνήσεων σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ολλανδία και Ουγγαρία, οι Γάλλοι «χτυπούν» ως φαίνεται την καρδιά του γαλλογερμανικού άξονα, που κάνει κατά τον George Soros, κουμάντο στην Ευρώπη. Λένε «όχι» στον Σαρκοζί, ψηφίζουν αντιδραστικά Λε Πεν και συμβιβάζονται με Ολάντ, καθώς και οι εναλλακτικές τους είναι φτωχές.
Την ίδια ώρα, οι τεχνοκράτες της Ελλάδας και της Ιταλίας έχασαν γρήγορα τις δάφνες τους, με τις Βρυξέλλες να ψάχνουν τρόπους για ανάπτυξη. Η επίδραση της λιτότητας της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι εμφανής όχι μόνο στις χώρες, αλλά και σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η οποία αναζητά απελπισμένα κεφάλαια για επενδύσεις, την ώρα που οι επενδυτές εκτοξεύουν τα spread σε πρωτοφανή επίπεδα. Το 1 τρισ. ευρώ της ΕΚΤ δεν φαίνεται αρκετό να κινήσει την ευρωζώνη, αφού κανένας πλέον δεν την εμπιστεύεται. Οι δείκτες του ΑΕΠ και των επιμέρους μεγεθών προοιωνίζουν νέα επιβράδυνση, αλλά οι Γερμανοί ακόμη φοβούνται τον πληθωρισμό ο οποίος στη χώρα τους… υποχωρεί.
Στο μέτωπο των αγορών, αν και το πρώτο τρίμηνο του έτους αποζημίωσε όσους πίστεψαν στους Ευρωπαίους, πλέον η αλήθεια έρχεται και πάλι στην επιφάνεια. Ο Απρίλιος θα μείνει ως ένας μήνας βίαιης διόρθωσης των χρηματιστηρίων, αφού έχει πάρει πίσω πολλά από τα κέρδη των «πιστών». Το ρητό «sell on May and go away» (πούλα τον Μάιο και φύγε…) δεν επιβεβαιώνεται, αφού ο Μάιος ήρθε νωρίτερα… Τα εταιρικά αποτελέσματα δεν βοηθούν καθόλου, αφού μεγαθήρια του ταμπλό βλέπουν την κερδοφορία τους να κρέμεται από τις αναδυόμενες αγορές, την ώρα που οι τζίροι στην ευρωπαϊκή αγορά καταβαραθρώνονται.
Οι αναλυτές βλέπουν το ευρώ να καταρρέει κοντά στα επίπεδα των 1,20 δολαρίων, αν και όπως επισημαίνουν πολλοί με νόημα, αυτό ήδη θα είχε συμβεί αν οι ΗΠΑ δεν ακολουθούσαν την κατάλληλη πολιτική για να κρατήσουν το νόμισμα τους από την ανατίμηση. Η άνοδος των υπολοίπων commodities παράλληλα, απειλεί να τινάξει στον αέρα τους προϋπολογισμούς κρατών και επιχειρήσεων, με τους καταναλωτές σε περίοδο στενότητας να προτιμούν… την περιστολή…
Η άμορφη πολιτική που ακολουθείται από την ευρωπαϊκή ηγεσία, έχει εκληφθεί από πολλούς αναλυτές ως οι τελευταίες μέρες ενός οικοδομήματος που κορυφώθηκε την τελευταία δεκαετία, αλλά ήρθε η ώρα για αλλαγή σελίδας.
ΠΗΓΗ bankingnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου