Στις 17 Μαρτίου του 1941 και ενώ οι ελληνικές δυνάμεις κερδίζουν την μία μάχη μετά την άλλη κάτω από πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες Βρετανικές δυνάμεις φθάνουν στην Ελλάδα. Παραμένουν νοτίως του Αλιάκμονα για να μη δώσουν στους Γερμανούς το πρόσχημα να εισβάλουν. Οι Γερμανοί το πληροφορούνται και με πρόσχημα αυτή την κίνηση κηρρύσουν τον πόλεμο στην Ελλάδα.
Στις 6 Απριλίου του 1941 ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα επισκέπτεται ξημερώματα τον πρωθυπουργό Κορυζή (που είχε αναλάβει μετά τον θάνατο του Μεταξά) και του ανακοινώνει ότι ο Γερμανικός στρατός θα εισβάλει στην Ελλάδα, λόγω της παρουσίας αγγλικών δυνάμεων. Το πρωί αρχίζει η επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας. Τρεις ημέρες αργότερα τα Γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Θεσσαλονίκη και κατευθύνονται πλέον προς την Αθήνα. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτοκτονεί στις 16 Απριλίου. Νέος Πρόεδρος της κυβέρνησης αναλαμβάνει ο Εμμανουήλ Τσουδερός. Οι διοικητές των τριών Σωμάτων Στρατού, Γ. Τσολάκογλου, Π. Δεμέστιχας και Γ. Μπάκος συνθηκολογούν με τους Γερμανούς εισβολείς. Στις 23 Απριλίου ο βασιλιάς, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση καταφεύγουν στην Κρήτη. Τέσσερις ημέρες μετά οι Γερμανοί εισέρχονται στην Αθήνα. Η χιτλερική σημαία υψώνεται στην Ακρόπολη απο γερμανούς στρατιώτες . Σήμερα τη γερμανική σημαία την υψώνει και πάλι μια δωσίλογη κυβερνητική...τρόικα.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Διαβάστε τι έγραφαν οι δωσίλογοι δημοσιογράφοι το 1941 !!!
«Αι
περιστάσεις τας οποίας διέρχεται σήμερον η Ελλάς, εις την δύσκολον
αυτήν καμπήν της Ευρωπαϊκής ιστορίας, είναι εξαιρετικαί. Όλαι αι
εκδηλώσεις της ζωής μας έχουν καταφανή τα δείγματα μιας πρωτοφανούς κρίσεως.
Η οικονομική δε κρίσις θα ήτο ίσως ολιγώτερον αισθητή, αν δεν υπήρχεν
εις την Ελληνικήν ζωήν, τόσον έκδηλος, η ηθική και λογική κρίσις εκ της
οποίας πάσχομεν ως κοινωνικόν σύνολον. Το χρήμα δεν θα υφίστατο τότε
τον σημερινόν εκμηδενισμόν. ο πλούτος θα έρριπτε και ένα βλέμμα
φιλανθρωπίας και κοινωνικής αλληλεγγύης εις τα πλήθη των πειναλέων, αι
λαϊκαί τάξεις θα ανεκουφίζοντο με τας γενναίας χειρονομίας των ευπόρων.
Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού…
» Είπομεν: Υποφέρομεν και από κρίσιν «λογικού». Ό,τι αγωνιζόμεθα από της επομένης της Μικρασιατικής καταστροφής να οικοδομήσωμεν εις την Ελλάδα, λειώνει τώρα ως ο πάγος. Τα θεμέλια του κράτους τρίζουν. Τα παν εις την χώραν αυτήν που άλλοτε ήστραψε το φως ενός λαμπρού πολιτισμού, καταρρέει, κυλίεται, πέφτει…
»
Και ενώ ο οίκος μας σείεται από τας βάσεις του και γύρω μας καπνίζουν
ακόμη τα συντρίμμια του πολέμου, ημείς -ω τη αναισθησία μας!-
ομφαλοσκοπούμεν επί των «πολεμικών νέων» και, κλείοντες
τους οφθαλμούς προ της αδυσωπήτου πραγματικότητος, προβαίνομεν εις
εκδηλώσεις αι οποίαι μας φέρουν εγγύτερον προς την ολοκληρωτικήν
καταστροφήν.
»
Δεν είναι καιρός δια μεμψιμοιρίας ούτε αι στιγμαί επιτρέπουν
παρανοήσεις. Η θέσις μας είναι σαφής: Η Ελλάς του κ. Μέχρις Εσχάτων
ετάφη μετά μια συντριπτικήν ήτταν. Εις την θέσιν της εγεννήθη η Ελλάς
του «ζωτικού χώρου της Ιταλίας». Η πρώτη όζει πτωμαΐνης. Η δευτέρα έχει
την δρόσον μιας νέας ζωής. Ας την αγκαλιάσωμεν σφιχτά. Ίσως με την νέαν τάξιν πραγμάτων ατενίσωμεν καλύτερας ημέρας. Ίσως εξέλθομεν εκ της δεινής θέσεως εις την οποίαν ευρεθήκαμεν την επομένην της στρατιωτικής καταρρεύσεως. Ίσως μας δοθούν τα μέσα να ζήσωμεν…
»
Μια ειλικρινής συνεργασία με τους χθεσινούς αντιπάλους μας, με τας
δυνάμεις του άξονος, θα μας έσωζεν ίσως από το χάος. Τα αναιμικά από την
πείναν παιδάκια, θα εύρισκον μίαν φέταν ψωμιού. οι τρικλίζοντες
νήστεις γέροντες θα ημπορούσαν να τρώγουν άπαξ τουλάχιστον της ημέρας.
αι θηλάζουσαι μητέρες δεν θα εξηντλούντο και η γενεά μας θα ίστατο
ορθία εν μέσω της Ευρωπαϊκής καταιγίδος. Διατί να την αρνηθώμεν την
συνεργασίαν αυτήν;
Το επαναλαμβάνομεν: Οφείλομεν να προσγειωθώμεν. Άλλως ας πάρωμεν σφουγγάρι και ας σβύσωμεν εκ του Ευρωπαϊκού χάρτου και την Ελλάδα και την ιστορίαν και τα ιδανικά μας…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου