Αν είναι να σωθούν οι τράπεζες ας μας
πάρουν και τα σπίτια. Αλλά τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ γιατί τον έδωσαν τόσο
φτηνά στον κατηγορούμενο για κακουργήματα Μελισσανίδη, μήπως για να τον
σώσουν κι αυτόν; Αλλά από τί; Από τα δικαστήρια είναι πλέον εμφανές ότι
δεν κινδυνεύει. Κανείς "Μελισσανίδης" δεν κινδύνεψε ποτέ. Γιατί η
ελληνική δικαιοσύνη "είναι σαν το φίδι, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους".
Ίσως η τιμή πώλησης να ήταν χαμηλή γιατί ο αγοραστής πρόσφερε δωρεάν
ταξίδια με το λίαρ τζετ του.
Απορεί κανείς με τον Στουρνάρα, που δήλωσε ότι αν δεν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί θα καταρρεύσουν οι τράπεζες. Οι ήδη χρεοκοπημένες τράπεζες, παρά τα εκατομμύρια δικά μας χρήματα που τους έχουν δώσει οι τελευταίες κυβερνήσεις.
Πιέζουν να έχουν κλείσει όλες οι εκκρεμότητες με την τρόικα πριν τον επόμενο ερχομό της, την παραμονή των Γερμανικών εκλογών... Εκλογές μετά τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι θα αλλάξουν όλα. Και όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα αλλάξει τίποτα, θα μας πουν ότι φταίει το γεγονός ότι δεν καλύψαμε όλες τις προϋποθέσεις.
Με λίγα λόγια, ο στόχος της κυβερνητικής μαφίας παραμένει ο ίδιος: Να διαλύσουν τα πάντα, ο Έλληνας να χάσει ακόμα και το σπίτι του, ώστε όταν έρθουν οι κομμουνιστές να μην έχουν τι να πάρουν. Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή τη μαφία; Η κοπριά δεν σας μυρίζει; Πώς εξαπατούν, κλέβουν και ξεπλένονται. Το πρόβλημα δεν είναι πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Αλλά πως το κεφάλι του ψαριού είναι σε πλήρη αποσύνθεση, σκουληκιασμένο και δηλητηριάζει τα πάντα γύρω του. Η διαφθορά και η ατιμωρησία δεν είναι έννοιες «γενικής ευθύνης» και αόριστης απόδοσης. Παράγονται και αναπαράγονται με πρωταγωνιστές τους τοποτηρητές της Δημοκρατίας. Όλοι οι πολιτικοί δεν είναι ούτε απατεώνες ούτε κλέφτες. Μια τέτοια θεώρηση όχι μόνο αποτελεί γενίκευση, αλλά ευνοεί και τον φασισμό. Γιατί τότε φροντίζουν να μην δικαστούν ακόμη και όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής; Με εξαίρεση τον Τσοχατζόπουλο και ίσως τον Παπακωνσταντίνου, κανένας υπουργός δεν έχει, όχι απλώς δικαστεί, όπως θα συνέβαινε για κάθε έλληνα πολίτη, αλλά ούτε καν απολογηθεί για σοβαρές κατηγορίες σκανδάλων. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για τον σκανδαλώδη «νόμο περί ευθύνης υπουργών», που θεσμοθετεί την ατιμωρησία, αλλά για μια πρακτική μέσα στο Κοινοβούλιο.
Ακόμη και όταν δικογραφίες με στοιχεία κατά υπουργών τρυπούν το δίχτυ προστασίας που βάζει ο προκλητικός νόμος και φτάνουν στη Βουλή με μεθόδευση που θυμίζει μαφία, τις αφήνει στα συρτάρια μέχρι την παραγραφή των αδικημάτων. Η διακομματική συναίνεση μπορεί να είναι σπάνιο φαινόμενο για την αίθουσα του κοινοβουλείου κάνει όμως συχνά βόλτες στα συρτάρια που κρύβονται οι δικογραφίες.
Απο τις 6 Απριλίου 2004 έως τις 29 Ιανουαρίου 2013, στη Βουλή έχουν διαβιβαστεί 214 δικογραφίες, οι οποίες αφορούν υπουργούς και υφυπουργούς κυβερνήσεων. Για ελάχιστες από αυτές τις υποθέσεις έχουν γίνει Εξεταστικές Επιτροπές, οι οποίες εξέτασαν ευθύνες των υπουργών. Από αυτή όλη τη διαδικασία «απόδοσης Δικαιοσύνης», στο δικαστήριο έχει οδηγηθεί μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, αλλά για το αδίκημα ,του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, το οποίο δεν έχει παραγραφεί. Τα υπόλοιπα αδικήματα όπως αυτό της παράβασης καθήκοντος έχουν παραγραφεί.
Απορεί κανείς με τον Στουρνάρα, που δήλωσε ότι αν δεν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί θα καταρρεύσουν οι τράπεζες. Οι ήδη χρεοκοπημένες τράπεζες, παρά τα εκατομμύρια δικά μας χρήματα που τους έχουν δώσει οι τελευταίες κυβερνήσεις.
Πιέζουν να έχουν κλείσει όλες οι εκκρεμότητες με την τρόικα πριν τον επόμενο ερχομό της, την παραμονή των Γερμανικών εκλογών... Εκλογές μετά τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι θα αλλάξουν όλα. Και όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα αλλάξει τίποτα, θα μας πουν ότι φταίει το γεγονός ότι δεν καλύψαμε όλες τις προϋποθέσεις.
Με λίγα λόγια, ο στόχος της κυβερνητικής μαφίας παραμένει ο ίδιος: Να διαλύσουν τα πάντα, ο Έλληνας να χάσει ακόμα και το σπίτι του, ώστε όταν έρθουν οι κομμουνιστές να μην έχουν τι να πάρουν. Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή τη μαφία; Η κοπριά δεν σας μυρίζει; Πώς εξαπατούν, κλέβουν και ξεπλένονται. Το πρόβλημα δεν είναι πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Αλλά πως το κεφάλι του ψαριού είναι σε πλήρη αποσύνθεση, σκουληκιασμένο και δηλητηριάζει τα πάντα γύρω του. Η διαφθορά και η ατιμωρησία δεν είναι έννοιες «γενικής ευθύνης» και αόριστης απόδοσης. Παράγονται και αναπαράγονται με πρωταγωνιστές τους τοποτηρητές της Δημοκρατίας. Όλοι οι πολιτικοί δεν είναι ούτε απατεώνες ούτε κλέφτες. Μια τέτοια θεώρηση όχι μόνο αποτελεί γενίκευση, αλλά ευνοεί και τον φασισμό. Γιατί τότε φροντίζουν να μην δικαστούν ακόμη και όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής; Με εξαίρεση τον Τσοχατζόπουλο και ίσως τον Παπακωνσταντίνου, κανένας υπουργός δεν έχει, όχι απλώς δικαστεί, όπως θα συνέβαινε για κάθε έλληνα πολίτη, αλλά ούτε καν απολογηθεί για σοβαρές κατηγορίες σκανδάλων. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για τον σκανδαλώδη «νόμο περί ευθύνης υπουργών», που θεσμοθετεί την ατιμωρησία, αλλά για μια πρακτική μέσα στο Κοινοβούλιο.
Ακόμη και όταν δικογραφίες με στοιχεία κατά υπουργών τρυπούν το δίχτυ προστασίας που βάζει ο προκλητικός νόμος και φτάνουν στη Βουλή με μεθόδευση που θυμίζει μαφία, τις αφήνει στα συρτάρια μέχρι την παραγραφή των αδικημάτων. Η διακομματική συναίνεση μπορεί να είναι σπάνιο φαινόμενο για την αίθουσα του κοινοβουλείου κάνει όμως συχνά βόλτες στα συρτάρια που κρύβονται οι δικογραφίες.
Απο τις 6 Απριλίου 2004 έως τις 29 Ιανουαρίου 2013, στη Βουλή έχουν διαβιβαστεί 214 δικογραφίες, οι οποίες αφορούν υπουργούς και υφυπουργούς κυβερνήσεων. Για ελάχιστες από αυτές τις υποθέσεις έχουν γίνει Εξεταστικές Επιτροπές, οι οποίες εξέτασαν ευθύνες των υπουργών. Από αυτή όλη τη διαδικασία «απόδοσης Δικαιοσύνης», στο δικαστήριο έχει οδηγηθεί μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, αλλά για το αδίκημα ,του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, το οποίο δεν έχει παραγραφεί. Τα υπόλοιπα αδικήματα όπως αυτό της παράβασης καθήκοντος έχουν παραγραφεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου