ΔΙΕΡΕΥΣΕ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ....ΤΡΟ'Ι'ΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ !!!

Η επίσκεψη εκπροσώπων της «τρόικας» στην Ελλάδα, βεβαιώνει πως αυτά τα ταξίδια των «εταίρων» και «συμμάχων» μας- που δεν έχουν τελειωμό- θα συνεχιστούν για πολύ ακόμα. Το ίδιο ισχύει για τις αλλεπάλληλες εκθέσεις των εκπροσώπων της τρόικας ή των επιμέρους φορέων της (ΕΕ- ΔΝΤ- ΕΚΤ) και άλλων οργανισμών, που βρίσκουν πάντα μια αφορμή για να συστήσουν στους κυβερνώντες νέα αντιλαϊκά μέτρα. Μέσα και από αυτές τις εκθέσεις, προκύπτουν, συχνά, ορισμένες  πικρές αλήθειες. Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει πλούσια (και πικρή) εμπειρία από Μνημόνια και εκθέσεις με υποδείξεις για σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, όπως είναι και τα «μνημονιακά» που εφαρμόστηκαν την τελευταία 4ετία, τα οποία οδήγησαν πολλά χρόνια πίσω το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Με βάση όσα προαναφέρθηκαν, παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από την έκθεση του επικεφαλής της Επιτροπής για την........«Απ” ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά άλλη πολι­τική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος (…) Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».

«Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες της Ελβετίας και της Γερμανίας. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας».

Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική

εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο­κομίζει κανένα όφελος απ” αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελ­λάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες. Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κρά­τος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους».

«Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας – οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου – θα ενεργοποιηθεί. Οι περισσότεροι απ” αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τ” αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντι­κότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ” τα πιο φίνα κρασιά και φα­γητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα

άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αρι­στοκρατικών σπορ».

«Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή… Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ” αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα».

«Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία στο βιοτικό επίπεδο και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδο­σκόποι και οι μαυραγορίτες, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνηση το αντιμετώπισε αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ οι λαϊκές μάζες περνούν μιαν αθλία ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς λίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος τους, περιερχόμενος εις τό σύνολο του πληθυσμού θα επέφερε ελάχιστη βελτίωσι των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. Αλλ” ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τις

μάζες και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών».

  «Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωση η Ελλάς ευρίσκεται εις μί­αν κατάσταση νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδία εξωτερική καθοδήγηση. Εις ολόκληρη τη χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον – μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»

Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία

Η Εκθεση Πόρτερ για την Ελλάδα του 1947 και οι εκπληκτικές ομοιότητες με την Ελλάδα του... 2014!

Κερδισμένοι και χαμένοι

Δυστυχώς, η διαπίστωση του Πόρτερ για την Ελλάδα του 1947, ότι δηλαδή «κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον – μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν» και πως «Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες», ισχύει απόλυτα και για την Ελλάδα του 2014. Όποιος αποτολμήσει μια απλή σύγκριση, ανάμεσα στις διαπιστώσεις της έκθεσης Πόρτερ για την εικόνα της Ελλάδας του 1947 και της εικόνας που παρουσιάζει η σημερινή Ελλάδα, θα βρει πάρα πολλές ομοιότητες. Και σίγουρα, αν δεν ανήκει σε εκείνους που κλείνουν σκόπιμα τα μάτια του για να μη βλέπει την αλήθεια, σίγουρα θα παραδεχτεί πως τα αποτελέσματα που είχε η «βοήθεια» (με τα Μνημόνια και τα τοκογλυφικά δάνεια) που πρόσφεραν από κοινού στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μαζί με την ΕΕ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ήταν να οδηγήσουν δεκάδες χρόνια πίσω το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και όλων εκείνων που δεν ανήκουν στην κατηγορία των κεφαλαιοκρατών (τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών κλπ).                

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ