Όταν το είπε την Πέμπτη - για πολλοστή φορά - ο Β.Λεβέντης στην Βουλή, δεν
θεωρήθηκε επαρκώς σοβαρό. Λογικό. Όταν η ψηφοφορία για τα
προαπαιτούμενα «έβγαλε» την κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 153 μόλις
βουλευτών ο προβληματισμός μεγάλωσε. Όταν το ανέφερε όμως στο κύριο
άρθρο της η Αυγή αλλά και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ το
πράγμα έγινε επίσημο: Στα κέντρα του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος,
γίνεται κουβέντα για κυβέρνηση συνεργασίας. Είτε ως λύση είτε ως
φόβητρο…Για την υλοποίηση του σεναρίου μίας κυβέρνησης συνεργασίας, ή κυβέρνησης
τεχνοκρατών, ή οικουμενικής, όπως θέλετε πείτε την, δεν φαίνεται να
συντρέχουν για....την ώρα οι υποκειμενικές προϋποθέσεις. Η σχετική
φημολογία φαίνεται να χρησιμοποιείται - στην παρούσα τουλάχιστον φάση - ως
φόβητρο συνοχής των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Όμως οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ισχύουν και με το παραπάνω. Δεν είναι άλλες από τις μνημονιακές δεσμεύσεις στους δανειστές και τις λογικές του είδους «πάση θυσία στο Ευρώ»
που είναι κυρίαρχες αυτή την στιγμή στους
συσχετισμούς που υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Κι όσο αυτές
υφίστανται η κυβέρνηση συνεργασίας θα είναι πάντα μια κάποια λύση…
Όμως οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ισχύουν και με το παραπάνω. Δεν είναι άλλες από τις μνημονιακές δεσμεύσεις στους δανειστές και τις λογικές του είδους «πάση θυσία στο Ευρώ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου