Η νέα εξευτελιστική εξέλιξη μιας κυβέρνησης που πουλά αντίσταση και «διαπραγμάτευση» μέχρι να σφίξουν τα πράγματα και μετά υπογράφει τη μάνα της και τον πατέρα της αρκεί να μείνει η ίδια στην εξουσία και η Ελλάδα στη θηλιά του ευρώ, είναι πολλαπλά διδακτική.
Πονάει μόνο η πρώτη φορά
Όπως για κάθε γενίτσαρο, μόνο η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Όποιος γενίτσαρος διαβεί τον Ρουβίκωνα και αρχίζει να σφάζει τη μέχρι πρότινος οικογένειά του, δεν έχει γυρισμό. Κάθε φορά θα γίνεται πιο φανατικός, βασιλικότερος του βασιλέως. Ξέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθει στο στρατόπεδο που πρόδωσε την πρώτη φορά. Απομένει να αποδείξει στα νέα του αφεντικά ότι ο νεοφώτιστος είναι ικανότερος από τους γηγενείς.
Πραγματικά, η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη από ότι θα ήταν η αντίστοιχη φθορά της ΝΔ, αν αυτή πέρναγε τα ίδια μέτρα και εφάρμοζε τις ίδιες πολιτικές. Για αυτό, και παρά τα κατά καιρούς τσαλιμάκια, τόσο οι δανειστές όσο και η εγχώρια αστική τάξη στηρίζουν Τσίπρα. Περνά τα πάντα και συμφέρει. Και αν κάποια στιγμή σκάσει το λάστιχο, υπάρχει και ο Μητσοτάκης. Αποδεκτός, αγαπημένος, δικό τους παιδί, γηγενής και όχι γενίτσαρος, λιγότερο όμως ικανός να εφαρμόζει τις εντολές των δανειστών χωρίς κοινωνικές αναταραχές.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό σοκ ήταν η πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα, κάνει τα πάντα. Δεν έχει όριο, ντροπή, φιλότιμο ή κόκκινη γραμμή. Η πορεία αυτή δεν έχει γυρισμό. Δεν έχει άλλωστε και εναλλακτική.
Θα είχε, αν οι εποχές ήταν διαφορετικές. Αν επιτρεπόταν μια κάποια «σοσιαλδημοκρατική» διαχείριση της κρίσης. Αλλά κι αυτή ακόμη είναι εκτός ορίων νομιμότητας. Ή θα είσαι τελειωμένος και ακραίος νεοφιλελεύθερος ή θα είσαι (τουλάχιστον) ''κομμουνιστής''. Όταν η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική ανατροπή είναι όση και η σχέση της Μιράντας Ξαφά με το σοσιαλισμό, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη.
antapocrisis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου