Πολλά από αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες αποδεικνύονται εξαιρετικά διαφωτιστικά: ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, εκλεγόμενος, υποσχέθηκε πως θα έφερνε φρέσκο, εκσυγχρονιστικό αέρα στο γερασμένο κόμμα του, ξεκίνησε την εβδομάδα με ένα κλασικό – και καθόλου εκσυγχρονιστικό – «ανφέαρ» και την έκλεισε με μια βουτιά στις πιο βαθιές ρίζες της ελληνικής Δεξιάς.
Αλήθεια, συνιστά απόδειξη υπευθυνότητας η στάση του κ. Μητσοτάκη στο Βερολίνο; Σηματοδοτεί κάποιου είδους μετάβαση σε άλλη φάση η άποψη που εξέφρασε στις συναντήσεις του με την Γερμανίδα Καγκελάριο για την αξιολόγηση; Είναι αποδεκτό ο σύγχρονος κεντροδεξιός με την υποτιθέμενη φιλελεύθερη ατζέντα να υπονομεύει εκτός έδρας τα συμφέροντα της χώρας του, υποστηρίζοντας ότι για την ένταση των πιέσεων των δανειστών δεν ευθύνονται εκείνοι, αλλά η ελληνική κυβέρνηση;
Η μετακίνηση του κ. Μητσοτάκη είναι δεδομένη. Μόνο που η φορά της δεν είναι προς το κέντρο και το μεσαίο χώρο, αλλά προς την ορίτζιναλ Δεξιά του νόμου και της τάξης, του φόβου και της πυγμής.
Πλήρης απόδειξη η επιλογή της ΝΔ και του αρχηγού της να προκαλέσουν τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας, συζήτηση που απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο ελέγχει το παιχνίδι η πιο σκληρή πτέρυγα του κόμματος.
Η μετεξέλιξη, συνεπώς, ακυρώνεται. Προέχει η αναρρίχηση στην εξουσία με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα. Αυτός είναι ο απόλυτος στόχος. Και το… «τάμα» του Κυριάκου για την επίτευξή του, δεν είναι το «τάμα του έθνους» που θυμήθηκαν οι δεκαέξι βουλευτές της ΝΔ, αλλά η επιστροφή αρχηγού και κόμματος στα πατρώα εδάφη της Δεξιάς. TVΧ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου