R E S P E C T !!!

Χθές, ο καιρός δε σταμάτησε τον Μανώλη, όπως δεν τον σταμάτησαν οι Ναζί το ’41, όταν μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Όπως δεν τον σταμάτησαν πρόσφατα τα χημικά των αστυνομικών, όταν διαδήλωνε κατά της εγκληματικής μνημονιακής λιτότητας. Άλλωστε, πόσοι δεν εξαργύρωσαν το Πολυτεχνείο ως μορφές, αφήνοντας πίσω τα αιώνια και ανεκπλήρωτα ιδανικά του;  Παρά τις πολιτικές διαφορές που μας χωρίζουν και την οξεία κριτική που μπορεί να ασκήσει κανείς στην πολιτική του διαδρομή, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις στο πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου την αγωνιστική διάθεση, το πείσμα ενάντια στις αντιξοότητες και την αποφασιστικότητα που λείπει από πολλούς – ηλικιακά – νεότερούς του. Μπορεί να είναι 95 ετών, μπορεί να έβρεχε καταρρακτωδώς την ώρα που έμπαινε στον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά ο Μανώλης Γλέζος φώναξε για μια ακόμα φορά «παρών» δεν πτοήθηκε και τίμησε την επέτειο της εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου. Καμία αλλαγή στη ζωή δεν έγινε υπό ιδανικές συνθήκες. Καμιά ζωή δεν άλλαξε με το πάτημα ενός κουμπιού.