ΤΟ HΡΩΙΚΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΤΗΣ ΕΑΜΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1941 – 1944 !!!

Ο Ελληνικός λαός βροντοφώναξε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις στρατιωτικές ορδές του Ιταλικού φασισμού όταν αυτός ήθελε να καταλάβει την χώρα μας. Αυτό το ΟΧΙ τον έκανε να πάει με ενθουσιασμό και το χαμόγελο στα χείλι, για να αντιμετωπίσει έναν από τους μεγαλύτερους και καλύτερα εξοπλισμένους στρατούς της εποχής, για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Αυτό το ΟΧΙ που περιείχε τόλμη, αφοβία, αποφασιστικότητα, ήταν αναντίστοιχο με το λεγόμενο «όχι» του δικτάτορα Μεταξά, που η απάντηση του στο τελεσίγραφο των Ιταλών ήταν « τελικά έχουμε πόλεμο » που μεταφράστηκε σε ένα άνευρο « όχι». Η δικτατορία του Μεταξά περιδενόταν μεταξύ των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων μεταξύ του Αγγλικού και Γερμανικού κεφαλαίου Ο Μεταξάς που είχε επιλεγεί από τους κεφαλαιοκράτες της εποχής να αναλάβει την εξουσία, για να βάλει το εγχώριο κεφάλαιο σε τροχιά ανάπτυξης, αφού τα κέρδη τους κλονίστηκαν με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση 1928 – 1931, είχε ταυτιστεί με τις επιδιώξεις του Αγγλικού κεφαλαίου που είχε ισχυρές διασυνδέσεις με την εγχώρια πλουτοκρατία. Σε αυτή την στρατηγική διαφαίνονται και κάποιες αντιφάσεις, αφού το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά θαύμαζε την πολιτικοκοινωνική κρατική οργανωτική δομή που εφάρμοζε το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας και σε αυτά τα πρότυπα οργάνωσε το αντιλαϊκό – τυρρανικό του καθεστώς. Ο Μεταξάς θαύμαζε τον υπουργό προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας Γκέμπαιλς, τον οποίο είχε φιλοξενήσει στην Ελλάδα. Ίδιο θαυμασμό έδειχνε και για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Παρόλα που από το καλοκαίρι του 1940 είχαν δείξει τις διαθέσεις τους οι Ιταλοί με τον τορπιλισμό της φρεγάτας «ΕΛΛΗΣ» από Ιταλικό υποβρύχιο ανοιχτά της Τήνου ανήμερα του δεκαπενταύγουστου, η δικτατορία Μεταξά δεν προετοίμασε αναλόγως τον στρατό για το ενδεχόμενο μιας εισβολής όπως και έγινε τον Οκτώβρη του 1940. Πολλοί Έλληνες στρατιώτες πήγαν στο μέτωπο χωρίς τουφέκια με αποτέλεσμα να χρεώνονται 1 ντουφέκι ανά 2 στρατιώτες, τα βαριά όπλα τα περισσότερα ήταν πεπαλαιωμένα, ο ρουχισμός ήταν ελλείπεις και με δυσκολία υλοποιούταν το σχέδιο ανεφοδιασμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί αξιωματικοί μεγάλων βαθμών ( στρατηγοί ) μιλούσαν για επιχειρήσεις λίγων ημερών, αφού θεωρούσαν ότι ο Ελληνικός στρατός ήταν πολύ αδύναμος για να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή των Ιταλών. Εκεί μίλησε η ψυχή του Ελληνικού λαού, που πολέμησε χωρίς φόβο τον Ιταλικό φασισμό, για αυτό στις μάχες διακρίθηκαν απλοί στρατιώτες αλλά και αξιωματικοί σε πιο χαμηλούς βαθμούς που έδειξαν απαράμιλλο ηρωισμό όπως υπολοχαγοί, λοχαγοί, ταγματάρχες, που πολέμησαν γενναία στα πεδία των μαχών και πήραν στο κυνήγι τους Ιταλούς φασίστες στρατοκράτες. Αυτή η ψυχή, αυτή η καρδιά, ήταν το προζύμι για την οργάνωση της Εθνικής αντίστασης όταν μετέπειτα σκλαβώθηκε η χώρα μας στους Γερμανούς ναζί. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και άλλων μικρότερων κομμάτων όπως το Αγροτικό κόμμα, το Σοσιαλιστικό κόμμα και η « Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας », έγινε συμφωνία σε επίπεδο αρχηγών και συγκροτήθηκε το ΕΑΜ που στόχο έβαλε να οργανώσει την πάλη του Ελληνικού λαού ενάντια στους κατακτητές, για την απελευθέρωση της πατρίδας με τον λαό κυρίαρχο. Η Εθνική Αντίσταση του λαού μας μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ένοπλου σκέλους του τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, αλλά και άλλες σημαντικές Εαμίτικες οργανώσεις όπως η «αλληλεγγύη» , τα «αετόπουλα» κ. α έγραψαν από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του λαού μας, που εσκεμμένα αποσιωπάται, από αυτούς που θέλουν τον λαό ραγιά και να ζει φοβισμένος, υποταγμένος, σήμερα. Η οργανωμένη αντίσταση του λαού μας στην τριπλή φασιστική

κατοχή Γερμανών , Ιταλών και Βουλγάρων, αποτέλεσε μοναδικό γεγονός στα παγκόσμια πράματα, αφού μόνο εμείς, οι Σέρβοι και λιγότερο οι Αλβανοί, πραγματοποίησαν οργανωμένη αντίσταση, με ένοπλο αντάρτικο στρατό, στους εισβολείς της χώρας. Ο αγώνας αυτός κατάφερε μεγάλα και καίρια πλήγματα στον αντίπαλο. Κατάφερε να δημιουργήσει μια ελεύθερη Ελλάδα στα βουνά με δικιά της κυβέρνηση τη ΠΕΕΑ που είχε έδρα στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας, ψήφισε ο λαός τους αντιπροσώπους του, για πρώτη φορά ψήφισαν γυναίκες. Στην ελεύθερη Ελλάδα δημιουργήθηκαν σχολεία που φοιτούσαν χιλιάδες παιδιά, αναπτύχθηκε ο λαϊκός πολιτισμός με εκατοντάδες θέατρα, τραγούδια και άλλα είδη πολιτισμού, ενισχύθηκε ο θεσμός της λαϊκής αυτοδιοίκησης, μια νέα Ελλάδα γεννιόταν, με τον ίδιο τον αδούλωτο λαό χτίστης και δημιουργός της. Αυτό που διαφαινόταν σαν δυνατότητα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής για τον λαό μας, δεν μπόρεσε να φτάσει μέχρι το τέλος του, αφού μια τέτοια προσπάθεια δεν πρέπει να υποτιμάει τις δυνάμεις της εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης που μέσο των πολιτικών τους εκπροσώπων θα υπονόμευαν μια τέτοια προσπάθεια. Με τον Εγγλέζικο ιμπεριαλισμό να δίνει τον τόνο, το αγωνιζόμενο και ένοπλο λαϊκό κίνημα δεν εκτίμησε σωστά τις προθέσεις των Άγγλων. Το ενδιαφέρον και η ανάμειξη τους στα Ελληνικά πράγματα από το 1941 κιόλας, είχε στόχο να ανακόψει την διεύρυνση της επιρροής στον λαό του Εαμικού κινήματος, που οι κομμουνιστές σε αυτό έπαιζαν καθοριστικό ρόλο, δίνοντας καθημερινά την ζωή τους, για την απελευθέρωση της χώρας από τους κατακτητές, για την λαϊκή - κοινωνική προοπτική. Αυτή η προοπτική που αντικειμενικά έχει ταξικό περιεχόμενο δεν πάρθηκε υπόψη στον βαθμό που θα έπρεπε στον έτσι και αλλιώς απελευθερωτικό χαρακτήρα του κινήματος, ώστε να ενσωματωθεί στην πάλη του λαού και να συνδεθεί με το θέμα της εξουσίας. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η ταξική πάλη διεξαγόταν κα στα χρόνια της κατοχής με πλουτοκράτες να θησαυρίζουν στην συνεργασία με τους κατακτητές (π.χ. Λαναράς κ. α ) και αυτό είχαν σκοπό να το συνεχίσουν και μετά από την αποχώρηση τους. Αυτό το στοιχείο ίσως δεν πάρθηκε υπόψη από το αντιστασιακό κίνημα, το ΕΑΜ, το ΚΚΕ, για αυτό δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τον μεγαλειώδη αγώνα, με την κατάκτηση της εξουσίας, ώστε ο λαός να εφαρμόσει την λαοκρατία που τόσο ποθούσε και τραγουδούσε, για να είναι πραγματικά νοικοκύρης στον τόπο του. Αυτό το στοιχείο δεν υποτίμησε όμως ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός, με τους εγχώριους αστούς και πολιτικούς τους εκπροσώπους, που σχεδίαζαν στην σκιά, πώς να υπονομεύσουν, να τσακίσουν το Εαμικό αντιστασιακό κίνημα. Αυτό επιτεύχθηκε με τις επώδυνες συμφωνίες της «Καζέρτας» και του «Λιβάνου» που αλυσόδεσαν το κίνημα, με τα γνωστά μετέπειτα αποτελέσματα και τις νέες τραγωδίες που περίμεναν τον λαό μας, « Δεκεμβριανά », « εμφύλιος». Ο λαός σήμερα και κυρίως η νεολαία να απαιτήσει να μάθει την πραγματική ιστορία, την ιστορία που έχει γράψει ο λαός, την έχει σφραγίσει με τις θυσίες του, τον αγώνα, με το αίμα του, και επιμελώς την αποκρύβουν και στην χειρότερη την συκοφαντούν. Ο λαός να μάθει να ξεχωρίζει τους φίλους και τους «εχθρούς» του, να μάθει να κατεβάζει τις μάσκες αυτών που τον πλασάρονται σαν « φίλοι», ώστε από άλλο δρόμο να τον ξαναοδηγήσουν στον συμβιβασμό, την υποταγή και στην ανάθεση, για τα εξυπηρετηθούν σε περιόδους κρίσης – ύφεσης τα κέρδη των λίγων . Τέτοια δύναμη είναι η « χρυσή αυγή» και όμοιοι τους ( κόμμα Καρατζαφέρη, κόμμα Βελόπουλο, κ .α ) που εχθρεύονται το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, τις λαϊκές – εργατικές οργανώσεις, τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, θέλουν τον λαό αδρανή, παρά μόνο να οχλαγωγεί με πατριδοκάπηλα συνθήματα και να εκτονώνεται με κραυγές μίσους, μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, σε γείτονες λαούς. Το μεγαλειώδης ΟΧΙ του

Ελληνικού λαού στις 28 Οκτωβρίου 1940 πρέπει να ενσαρκώσει τους λαϊκούς αγώνες του σήμερα, που πρέπει να γιγαντώσουν, να μεγαλώσουν, να μαζικοποιηθούν, να αντεπιτεθούν. Με ταξική ενότητα, κοινωνική συμμαχία, να λαός να προτάξει τα σύγχρονα ΟΧΙ του, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας - οικονομίας που έχει ανάγκη ο λαός. Να πούμε όχι στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε, των ΗΠΑ και πάσης φύσεως που τροφοδοτούν τον εθνικισμό, σοβινισμό, ρατσισμό, να αγωνιστούμε ενάντια στις αστικές τάξεις όλων των χωρών, ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου που φτωχαίνουν, εξαθλιώνουν, ματώνουν τους λαούς, για να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων, τα κέρδη των μονοπωλίων και καπιταλιστών. Αυτό είναι το σύγχρονο πατριωτικό καθήκον του λαού μας, των λαών της περιοχής, αγώνας αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός, για την ειρήνη, την λαϊκή αλληλεγγύη, την πραγματική ασφάλεια, την ισοτιμία και αμοιβαιότητα. 

Γράφει ο «αδιάλειπτος»