ΟΠΩΣ ''ΒΡΗΚΑΝ'' ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑΜ ''ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ'' ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ''ΕΦΕΡΑΝ'' ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ…ΕΤΣΙ ΘΑ ''ΣΩΣΟΥΝ'' ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε. !!!
Είτε διαφωνεί κανείς με την πολιτική της Βενεζουέλας είτε συμφωνεί ο ίδιος ο λαός της μέσα από διαδικασίες, κινηματικές, δημοκρατικές, έχει την ευθύνη για ποιον θα αναδείξει, ποιον θα ανατρέψει.
Η όποια παρέμβαση των ιμπεριαλιστών στα εσωτερικά της Βενεζουέλας, μέσο της μαριονέτας τους που ακούει στο όνομα Χουάν Γκουαιδό, γίνεται για την ανατροπή της νόμιμης δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Νικολά Μαδούρο.
Για άλλη μια φορά φάνηκε η υποκρισία των ΗΠΑ, της Ε.Ε, που κηρύσσουν ότι αποτελούν θεματοφύλακες της δημοκρατίας, ελευθερίας και χαιρέτισαν τον Χουάν Γκουαιδό, που πραξικοπηματικά αυτοανακηρύχθηκε μονός του πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Να υπενθυμίσουμε ότι τα ιμπεριαλιστικά οικοδομήματα των ΗΠΑ και της Ε.Ε, είναι αυτά που στηρίζουν το άλλο πραξικοπηματικό καθεστώς της Ουκρανίας, που ναζιστικές και φασιστικές συμμορίες στελέχωσαν το κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους.
Καμιά αυταπάτη ότι οι ιμπεριαλιστές κόπτονται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού της Βενεζουέλας, που η κυρίαρχη προπαγάνδα των μεγάλων διεθνών αστικών ΜΜΕ μονομερώς παρουσιάζει μια στρεβλή πραγματικότητα, που υπακούει στις κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστών και κυρίως των Αμερικανών, που πολλοί από αυτούς είναι και ιδιοκτήτες καναλιών.
Τα αποθέματα πετρελαίου και ο ορυκτός πλούτος της Βενεζουέλας είναι στόχος, από τότε που οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια κυρίως Αμερικανικών συμφερόντων έχασαν τα ερείσματα τους εκεί, μετά την εκλογή των αντιιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων του Τσάβες και Μαδούρο που κρατικοποίησαν τις εταιρίες πετρελαίου.
Εδώ να θυμίσουμε την δήλωση του Τζον Μπόλτον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης Τράμπ « Θα κάνει μεγάλη διαφορά για τις ΗΠΑ από οικονομική άποψη αν μπορούσαμε να πετύχουμε οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες να επενδύσουν και να ελέγξουν τις πετρελαϊκές δυνατότητες της Βενεζουέλας… Ο Μαδούρο φέρνει στην Βενεζουέλα κράτη με αντίθετα συμφέροντα από τα δικά μας…».
Καθόλου τυχαίο ότι ο πραξικοπηματίας αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρος Γκουαιδό, έσπευσε να ανακοινώσει ότι έδωσε εντολή στο Κογκρέσο να ξεκινήσει η διαδικασίας να διορίσει νέο διοικητικό συμβούλιο στην PdVSA κρατική εταιρία πετρελαίου της Βενεζουέλας και στην Citgo θυγατρικής της στις ΗΠΑ.
Στην προοπτική αρπαγής της κρατικής εταιρίας πετρελαίου και το έλεγχο της χώρας από τις ΗΠΑ αντιτίθεται η κυβέρνηση Μαδούρο που πήρε όλα τα μέτρα για να μην συμβεί αυτή η κλοπή.
Επίσης η Βενεζουέλα έκανε διακρατικές – εμπορικές συμφωνίες με Ρωσία και Κίνα και συμφωνίες εκατομμυρίων για επενδύσεις εκεί.
Αυτό όξυνε τον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ που μεθόδευσαν την ανατροπή της νόμιμης και εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας.
Αυτά τα γεράκια του ιμπεριαλισμού με την μαριονέτα τους έτρεξε να συγχαρεί ο πρόεδρος της Ν.Δ κύριος Μητσοτάκης και με την κυβέρνηση Σύριζα να παίζει κρυφτούλι, ωστόσο μέσο της Ε.Ε που δεν πρόβαλε αντίθετη άποψη, συντάχθηκε με τα επινίκια που επέδωσε η Ε.Ε στον πραξικοπηματία Χουάν Γκουαιδό.
Ο μόνο αρμόδιος για να ανατρέψει η να αναδείξει κυβερνήσεις στην Βενεζουέλα είναι ο λαός της.
Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε δεν χουν κανένα ηθικό άλλοθι για αυτό. Όσο «ανακάλυψαν» τα πυρηνικά του Σαντάμ, «αποκατέστησαν» την δημοκρατία και τα δικαιώματα στο Αφγανιστάν και «έφεραν» αέρα ελευθερίας στην Λιβύη, άλλο τόσο «νοιάζονται» για τον λαό της Βενεζουέλας.
Όπου πάνε αφήνουν πίσω τους πόνο, αίμα, ανθρώπινες απώλειες, δυστυχία, καταστροφή.
Είναι η φύση του ιμπεριαλισμού, αφού η ακόρεστη δίψα καπιταλιστών και μονοπωλίων για περισσότερα κέρδη και ο ανταγωνισμός τους για αυτό, οδηγούν αναπόφευκτα σε τέτοιες εξελίξεις.
Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και η ανάδειξη στα εσωτερικά μιας χώρας ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση όπως διαμηνύει η κυβέρνηση Τραμπ πρέπει να καταγγελθεί και οι λαοί να δείξουν με αυτό τον τρόπο την αμέριστη συμπαράσταση τους και αλληλεγγύη στον μαχόμενο λαό της Βενεζουέλας που παλεύει για αξιοπρέπεια, λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία.
Αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους λαούς, είναι αγώνας διεθνιστικός και παράλληλα πατριωτικός, γιατί αντιτίθεται στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, σε πραξικοπηματικές ενέργειες και σε αυτούς που θέλουν να υφαρπάξουν τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο της χώρας.
Ο λαός της Βενεζουέλας πρέπει να κάνει και άλλα βήματα μπροστά, να οξύνει την ταξική πάλη με εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα αντικειμενικά την εργατική τάξη, για να ολοκληρώσει την νίκη του ο λαός.
Για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, τον κομμουνισμό, ώστε να προσπεράσει δυστοκίες, δυσκολίες, αναβλητικότητες και ο λαός της Βενεζουέλας να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο.
Σαββίδης Παναγιώτης
Τα αποθέματα πετρελαίου και ο ορυκτός πλούτος της Βενεζουέλας είναι στόχος, από τότε που οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια κυρίως Αμερικανικών συμφερόντων έχασαν τα ερείσματα τους εκεί, μετά την εκλογή των αντιιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων του Τσάβες και Μαδούρο που κρατικοποίησαν τις εταιρίες πετρελαίου.
Εδώ να θυμίσουμε την δήλωση του Τζον Μπόλτον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης Τράμπ « Θα κάνει μεγάλη διαφορά για τις ΗΠΑ από οικονομική άποψη αν μπορούσαμε να πετύχουμε οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες να επενδύσουν και να ελέγξουν τις πετρελαϊκές δυνατότητες της Βενεζουέλας… Ο Μαδούρο φέρνει στην Βενεζουέλα κράτη με αντίθετα συμφέροντα από τα δικά μας…».
Καθόλου τυχαίο ότι ο πραξικοπηματίας αυτοανακηρυχθέντα πρόεδρος Γκουαιδό, έσπευσε να ανακοινώσει ότι έδωσε εντολή στο Κογκρέσο να ξεκινήσει η διαδικασίας να διορίσει νέο διοικητικό συμβούλιο στην PdVSA κρατική εταιρία πετρελαίου της Βενεζουέλας και στην Citgo θυγατρικής της στις ΗΠΑ.
Στην προοπτική αρπαγής της κρατικής εταιρίας πετρελαίου και το έλεγχο της χώρας από τις ΗΠΑ αντιτίθεται η κυβέρνηση Μαδούρο που πήρε όλα τα μέτρα για να μην συμβεί αυτή η κλοπή.
Επίσης η Βενεζουέλα έκανε διακρατικές – εμπορικές συμφωνίες με Ρωσία και Κίνα και συμφωνίες εκατομμυρίων για επενδύσεις εκεί.
Αυτό όξυνε τον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ που μεθόδευσαν την ανατροπή της νόμιμης και εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας.
Αυτά τα γεράκια του ιμπεριαλισμού με την μαριονέτα τους έτρεξε να συγχαρεί ο πρόεδρος της Ν.Δ κύριος Μητσοτάκης και με την κυβέρνηση Σύριζα να παίζει κρυφτούλι, ωστόσο μέσο της Ε.Ε που δεν πρόβαλε αντίθετη άποψη, συντάχθηκε με τα επινίκια που επέδωσε η Ε.Ε στον πραξικοπηματία Χουάν Γκουαιδό.
Ο μόνο αρμόδιος για να ανατρέψει η να αναδείξει κυβερνήσεις στην Βενεζουέλα είναι ο λαός της.
Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε δεν χουν κανένα ηθικό άλλοθι για αυτό. Όσο «ανακάλυψαν» τα πυρηνικά του Σαντάμ, «αποκατέστησαν» την δημοκρατία και τα δικαιώματα στο Αφγανιστάν και «έφεραν» αέρα ελευθερίας στην Λιβύη, άλλο τόσο «νοιάζονται» για τον λαό της Βενεζουέλας.
Όπου πάνε αφήνουν πίσω τους πόνο, αίμα, ανθρώπινες απώλειες, δυστυχία, καταστροφή.
Είναι η φύση του ιμπεριαλισμού, αφού η ακόρεστη δίψα καπιταλιστών και μονοπωλίων για περισσότερα κέρδη και ο ανταγωνισμός τους για αυτό, οδηγούν αναπόφευκτα σε τέτοιες εξελίξεις.
Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και η ανάδειξη στα εσωτερικά μιας χώρας ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση όπως διαμηνύει η κυβέρνηση Τραμπ πρέπει να καταγγελθεί και οι λαοί να δείξουν με αυτό τον τρόπο την αμέριστη συμπαράσταση τους και αλληλεγγύη στον μαχόμενο λαό της Βενεζουέλας που παλεύει για αξιοπρέπεια, λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία.
Αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους λαούς, είναι αγώνας διεθνιστικός και παράλληλα πατριωτικός, γιατί αντιτίθεται στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, σε πραξικοπηματικές ενέργειες και σε αυτούς που θέλουν να υφαρπάξουν τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο της χώρας.
Ο λαός της Βενεζουέλας πρέπει να κάνει και άλλα βήματα μπροστά, να οξύνει την ταξική πάλη με εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα αντικειμενικά την εργατική τάξη, για να ολοκληρώσει την νίκη του ο λαός.
Για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, τον κομμουνισμό, ώστε να προσπεράσει δυστοκίες, δυσκολίες, αναβλητικότητες και ο λαός της Βενεζουέλας να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου