Ο πατέρας ήταν πολύ γέρος και αδύναμος. Καθώς έτρωγε, τα φαγητά του έπεφταν και λέρωναν το πουκάμισο και το παντελόνι του.
Οι γύρω συνδαιτημόνες τους έβλεπαν με αποστροφή, ενώ ο γιος του συνέχιζε να τρώει απόλυτα ήρεμος.
Αφού τελείωσε το φαγητό του, ο γιός του τον πήρε στην τουαλέτα και καθάρισε τα υπολείμματα τροφίμων, του καθάρισε τους λεκέδες, του χτένισε τα μαλλιά και του διόρθωσε τα γυαλιά του.
Όταν βγήκαν από την τουαλέτα
όλο το εστιατόριο κοίταζε τον γιό και δεν μπορούσε να κατανοήσει πως ένα
τόσο νέος μπορούσε να φέρεται έτσι και να εκτίθεται σε ένα τέτοιο
κοινό.
Ο γιος πήρε αγγαζέ τον πατέρα του και στράφηκε πρός την έξοδο.
Εκείνη την στιγμή ένας γέρος μεταξύ των συνδαιτυμόνων φώναξε τον γιο και τον ρώτησε, «Δεν νομίζετε ότι έχετε αφήσει κάτι πίσω;».
Ο γιος απάντησε: «Όχι, κύριε, δεν έχω αφήσει κάτι».
Ο γέρος απάντησε, «Ναι, έχετε! Αφήσατε ένα μάθημα για κάθε γιό και μία ελπίδα για κάθε πατέρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου