Το πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η θεωρία οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να πουν. Υπολογίζεται ότι αυτό συνέβη το 13ο αιώνα από τους μοναχούς στο Westminster Abbey, οι οποίοι πίστευαν ότι ο κάθε ανθρώπινος χρόνος ισούται με 9 σκυλίσια χρόνια. Για πρώτη φορά, αναφορά γίνεται σε αυτόν τον κανόνα σε ένα αγγλόφωνο βιβλίο μαθηματικών του 1960.
Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες κάτι τέτοιο είναι υπερβολικό καθώς με αυτή τη λογική από τη μια θα ήμασταν σε αναπαραγωγική ηλικία από τα 7 μας χρόνια και από την άλλη θα ζούσαμε μέχρι τα 150.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που δείχνει ότι αυτή η θεωρία δεν ισχύει είναι το γεγονός ότι δεν ζουν όλες οι ράτσες σκύλων το ίδιο. Η ζωή των μεγαλόσωμων σκύλων είναι πιο σύντομη από ό,τι των μικρόσωμων. Έτσι ένα μικρόσωμο σκυλάκι 10 χρόνων θα αντιστοιχεί σε άνθρωπο 56 ετών ενώ ένα μεγαλόσωμο σκυλί της ίδιας ηλικίας θα αντιστοιχεί σε άνθρωπο 78 ετών. Επίσης κάποιες ράτσες μικρόσωμων σκύλων, όπως τα beagles, έχουν άλλο μέσο όρο από ό,τι άλλες μικρόσωμες. Μπέρδεμα δηλαδή.
Αυτό λοιπόν που έχουμε να πούμε είναι ότι η αντιστοιχία 7 προς 1 είναι υπεραπλουστευμένη και η θεωρία αυτή απλά μια παρανόηση.
Στην πραγματικότητα, η διαδικασία γήρανσης είναι πολύ ταχύτερη κατά τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής ενός σκυλιού. Μετά από τα πρώτα 2 χρόνια, η αναλογία είναι μικρότερη του 5 προς 1 για τις μικρές και μεσαίες ράτσες. Για τις ράτσες των μεγαλόσωμων σκύλων η αναλογία είναι 6 προς 1, ενώ το 7 προς 1, ισχύει μόνο για τις ράτσες των γιγαντόσωμων σκύλων. Έτσι ενώ ένας 10χρονος μεγαλόσωμος σκύλος είναι σε ανθρώπινα χρόνια 80, ένας μικρόσωμος είναι μόλις 64.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου