Οι άνθρωποι ''έλκονται'' από φαγητά που είναι λιπαρά, γλυκά, πλούσια σε γεύση και φτιαγμένα από διάφορα συστατικά. Και η πίτσα τα έχει όλα αυτά. Το τυρί είναι λιπαρό, τα αλλαντικά είναι πλούσια σε γεύση και η σάλτσα είναι γλυκιά.
Ταυτόχρονα τα υλικά της πίτσας έχουν μέσα τους μία "ένωση" που ονομάζεται "γλουταμινική", και η οποία "κρύβεται" μέσα στις τομάτες, το τυρί, το πεπερόνι και το λουκάνικο.
Όταν η γλουταμίνη
αγγίζει τις γλώσσες μας, λέει στον εγκέφαλό μας "ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΟΥ" και "ΖΗΤΑ
ΚΙ ΑΛΛΗ". Αυτή η ουσία μας κάνει πραγματικά να ανυπομονούμε για την
επόμενη δαγκωνιά.Έπειτα είναι και ο συνδυασμός των υλικών. Το τυρί και η σάλτσα τομάτας κάνουν έναν τέλειο συνδυασμό. Ναι, δεν λέω, και από μόνα τους έχουν πολύ ωραία γεύση αλλά σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες που αναλύουν και ασχολούνται με τη γαστρονομία,
δημιουργούν
γευστικές ενώσεις που είναι ακόμη πιο νόστιμες όταν τρώγονται μαζί.
Η μία λέγεται ''καραμελοποίηση'' και συμβαίνει όταν η ζάχαρη καφετίζει. Τα περισσότερα φαγητά περιέχουν έστω και λίγη ζάχαρη και όταν αρχίζουν να ψήνονται στους 200 βαθμούς και πάνω αρχίζουν να παίρνουν αυτό το χρώμα.
Η καραμέλα φτιάχνεται από τον συνδυασμό χιλιάδων
συστατικών, γεγονός που την κάνει ένα απ' τα πιο περίπλοκα φαγητά. Στην
πίτσα, κάποια συστατικά όπως τα κρεμμύδια και οι τομάτες
καραμελοποιούνται κατά τη διάρκεια του ψησίματος, γεγονός που τα κάνει
πλούσια σε γεύση και πιο γλυκά. Το γεγονός ότι και το ''ψωμί'' της πίτσας
ροδίζει και γίνεται τραγανιστό, είναι κι αυτό αποτέλεσμα της
καραμελοποίησης, αυτή τη φορά της ζύμης.Την ίδια στιγμή το κρέας και το τυρί στην πίτσα σου επίσης ροδίζει, εξαιτίας μία άλλης χημικής αντίδρασης γνωστής ως ''αντίδραση Maillard'',
όνομα που έχει πάρει από τον
Γάλλο χημικό Louis - Camille Maillard. Αυτή η χημική αντίδραση συμβαίνει
όταν τα αμινοξέα σε τροφές υψηλές σε πρωτεΐνη - όπως είναι το τυρί και το
πεπερόνι - αντιδρούν με τη ζάχαρη που αναφέραμε προηγουμένως τη στιγμή
που θερμαίνονται.Σκέφτεσαι ότι η πίτσα πρέπει να είναι ένα απλό φαγητό, εφόσον η βάση της είναι το ψωμί, το τυρί και η τομάτα, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Χημικές αντιδράσεις, φίλε μου. "Science bitch", που έλεγαν και στο ''Breaking Bad''.
Και την επόμενη φορά
που θα βρεθείς μπροστά σε ένα κομμάτι, ίσως να εκτιμήσεις περισσότερο
όλα αυτά τα μαγικά που έχει κάνει η χημεία για να μας τρέχουν εμάς τα
σάλια. Τι κι αν φαντάζει κάπως ουτοπικό να το σκεφτεί κανείς, είναι πέρα για
πέρα αληθινό. Η πίτσα όμως περνάει σε άλλο επίπεδο και μάλιστα με
επιστημονική υπογραφή. Η απενοχοποίηση για το συγκεκριμένο
φαγητό - συνώνυμο της ιταλικής κουλτούρας, είναι μονόδρομος αφού πλέον
όλοι μας μπορούμε να το γευτούμε χωρίς ενοχές.
Αυτό που κάνει την pizza τόσο ιδιαίτερη είναι η ευκολία της να είναι
πάντα τόσο ίδια και τόσο διαφορετική. Είναι λίγο σαν τους ανθρώπους. Η
pizza έχει στυλ!Εχουν φτιαχτεί χιλιάδες εναλλακτικά είδη πίτσας & ζύμης: παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα. Αλλά ποτέ πίτσα σε....κώνο !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου