Το κείμενο έχει ως εξής: "Ανοίγοντας το μαγαζί μαζί με την ταμπέλα, μου κρέμασαν και αυτή του ανάλγητου εργοδότη.
Μετά με είπαν φοροφυγά, πως παίζω δυνατά την μουσική, πως δεν σέβομαι το περιβάλλον, πως εκμεταλλεύομαι την δημόσια περιουσία, πως δεν σέβομαι τους δημιουργούς και την δουλειά τους και πως είμαι αδιάφορος για την εικόνα της πόλης μου.
Εσύ όμως ήρθες στο μαγαζι και έκανες τα πρώτα σου γενέθλια, οργάνωσες με κάθε λεπτομέρεια τον γάμο σου, τίμησες την μνήμη των αγαπημένων σου προσώπων, φλέρταρες και διασκέδασες .......ΖΕΙΣ
κάθε μέρα τις πιο μικρές ή μεγάλες σου στιγμές.Εγώ απ την αρχή κάθε μέρα έχω έναν τύπο στον μαγαζί ,που βάζει χέρι στο ταμείο και παίρνει ότι του λείπει αυθαίρετα και βίαια, χωρίς να συμμετέχει σε καμία δαπάνη, σε κανένα ρίσκο, με καμία ευθύνη ....
Όλη η ευθύνη σε μένα .... Χθες το βράδυ ο τύπος εμφανίστηκε στην TV. Μίλησε για όλους αλλά όχι ακριβώς για μένα. Είπε πως κανένας μόνος του, εκτός απο μένα. Είπε να βάλουμε πλάτη και εννοούσε και εμένα.
Και κάποια στιγμή μου κούνησε και το δάχτυλο και είπε πως δεν έχω ανάγκη. Και πως θα,θα,θα,......αργότερα όμως !
Όχι τώρα ! Τώρα έχουν άλλοι προτεραιότητα. Η δουλειά μου με
έμαθε να κατανοώ πρώτος τις ανάγκες των άλλων ....Ξέρω πρώτος εγώ τις ανάγκες των εργαζομένων μου, με αυτούς είμαι περισσότερες ώρες απ ότι με την οικογένεια μου, ξέρω τι καφέ θα πιει ο γιατρός μου, το φαγητό που αρέσει στον μηχανικό μου και τον χυμό που επιλέγει ο λογιστής μου.
Δεν θα καταφέρεις να με βάλεις απέναντι τους ! Να ξέρεις όμως πως την επόμενη μέρα ΑΠΑΙΤΩ να είμαστε όλοι μαζί γιατί και εγώ πρέπει να ΖΗΣΩ!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου