ΡΟΖΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΧΟΡΕΥΕΙ !!! [ video ]

Σαν σήμερα, πριν από 10 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς, ο Νίκος Παπάζογλου. Ο "Push Pull" ή "Κεραμιδόγατος", όπως ήταν τα παρατσούκλια του, πέθανε από καρκίνο στις 17 Απριλίου του 2011, μερικές μέρες μετά τον θάνατο του αγαπημένου φίλου και συνεργάτη του Μανώλη Ρασούλη. Μάλιστα, ένα χρόνο αργότερα, την ίδια μέρα, "έσβησε" άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού τραγουδιού, ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, είχε καταγωγή από την Κορμίστα Σερρών και ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960, περνώντας από τους Olympians και τους Zealot. Υπήρξε εμβληματική μορφή της συμπρωτεύουσας, αλλά και δημιουργός της λεγόμενης "Σχολή της Θεσσαλονίκης", η οποία έφερε τα δικά της χαρακτηριστικά και "γέννησε" πολλούς καλλιτέχνες. Έγινε ευρέως γνωστός με το δίσκο του Μανώλη Ρασούλη, "Η εκδίκηση της γυφτιάς".

Πέρα από δημιουργός και ερμηνευτής, ο Νίκος Παπάζογλου υπήρξε παραγωγός, ηχολήπτης, ενορχηστρωτής και μουσικός, ενώ είχε βάλει το "χέρι" τους σε πολλές σπουδαίες δουλειές καλλιτεχνών, που κατάφεραν μετέπειτα να κάνουν σημαντική καριέρα. Στη μακρά του πορεία συνεργάστηκε με τις διαφορετικές ιδιότητές του με μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής, όπως με τους Διονύση Σαββόπουλο, Μανώλη Ρασούλη, Νίκο Ξυδάκη, Σωκράτη Μάλαμα. Η ευαισθησία, η απλότητα και ο λυρισμός του, κύρια στοιχεία των τραγουδιών του και της χαρακτηριστικής ερμηνείας του, ξεχωρίζουν. Ο ίδιος επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ελληνική μουσική, ενώ στήριξε και βοήθησε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στα πρώτα τους βήματα, μέσα από το στούντιό του, το Αγροτικόν, στη Θεσσαλονίκη. Σημείο κατατεθέν του, αναφορικά με την εμφάνισή του, ήταν το κόκκινο μαντήλι που είχε πάντοτε δεμένο στον λαιμό του και που μέχρι σήμερα συνοδεύει σαν εικόνα το όνομά του.

Σαν σήμερα όμως : 17 Απριλίου το 2012 πέθανε και ένας ακόμα μεγάλος. O Δημήτρης Μητροπάνος.
Σαν σήμερα το 2012 ο Δημήτρης Μητροπάνος, έφυγε από την ζωή αφήνοντας πίσω του ένα πολύ μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική μουσική. Αυτή η ζεστασιά της φωνής, του ανθρώπου που σφράγιζε ανεξίτηλα τα τραγούδια με την ερμηνεία του, ήταν το σήμα κατατεθέν του. Ακόμη και στις δεύτερες εκτελέσεις έκανε το κομμάτι κτήμα του, χωρίς να αλλάζει τη μελωδία, χωρίς να αλλοιώνει το πρωτότυπο. Ουσιαστικά, το βάφτιζε εξ αρχής. «Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν ο δικός του τρόπος να ζεσταίνει τα τραγούδια, όπως κάποιος φτιάχνει κάτι με πηλό», περιγράφει ο στιχουργός και συνθέτης Γιώργος Μουκίδης, και προσθέτει πως «με το που έπαιρνε ένα κομμάτι είχε μια μαγική ικανότητα να μαλακώνει τη μοριακή του μάζα και να το πλάθει σε αυτό που έχει μέσα του εκείνη τη στιγμή».

Με εξαιρετικά πλατύ ρεπορτόριο, το οποίο περιλαμβάνει από αντρίκια ζεϊμπέκικα – σαν ζωντανή Polaroid μοιάζει η ανάμνηση που έχω από το 2009, να χορεύει με το πουκάμισο σαν άλλος Διγενής το «Σ’αναζητώ» στη λουλουδιασμένη πίστα της Ιεράς Οδού – μέχρι μπαλάντες και μελοποιημένα ποιήματα, ο Μητροπάνος στη σαραντάχρονη και βάλε δισκογραφική του πορεία κατόρθωσε να εκφράσει με συνέπεια πολύ διαφορετικές γενιές. Γνήσιος ως το μεδούλι, χωρίς ίχνος έπαρσης, διαχειριζόταν σωστά το κύρος του με την απλότητα του ανθρώπου που του άρεσε να περνάει το Πάσχα με την οικογένειά του στο Περτούλι. Σε δήλωσή του στις Βουλευτικές Εκλογές του 2009, ανάμεσα σε άλλα τόνιζε ο Δημήτρης Μητροπάνος:

«Όχι, δεν είμαι μαζί τους. Είμαι αυτό που θέλω. Με αυτό που ζητώ να βιώσουν τα παιδιά τα δικά μου και του δίπλα μου, ώστε να μπορέσουν να ζουν ανθρώπινα, ευτυχισμένα. Ας με κυνηγήσουν… Και τι έγινε; Μπορώ να φτιάξω μια καλύτερη κοινωνία; Αυτό με απασχολεί. Εξάλλου, αν πας σε μια διαδήλωση, μπορείς να κάνεις και πέντε φίλους… Δυνατό ΚΚΕ – το λέμε χρόνια, το ζητάμε χρόνια, όχι μόνο στη συγκεκριμένη συγκυρία. Από χρόνια το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει ενισχυθεί περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι μια δύναμη και μια εγγύηση γι’ αυτά που πρεσβεύει. Το έχει αποδείξει. Το ΚΚΕ δεν τάζει θέσεις, όμως χρόνια βρίσκεται στο πλάι των εργαζόμενων και στηρίζει τους αγώνες τους. Αυτό το κάνει χρόνια. Είναι όμως άλλο να έχεις 10% και άλλο να έχεις 15% για να μπορείς να προστατεύσεις και να διεκδικήσεις πράγματα. Αυτή είναι η ιστορία. Είναι φανερό ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα του δώσει μεγαλύτερη δύναμη να παλέψει για τα προβλήματα. Το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα του ενός ή του άλλου. Είναι συγκεκριμένες οι θέσεις του και δεν είναι χτεσινές. Χρόνια έχει αυτές τις πάγιες θέσεις σ’ αυτά που λέει, σ’ αυτά που πιστεύει, σ’ αυτά που κάνει».