ΣΤΟ ''ΑΤΤΙΚΟΝ'' ΜΕ ΚΟΡΩΝΟ'Ι'Ο Ο ΚΟΚΟΣ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ. ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ....''ΤΕΩΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ'' !!! [ video ]

Με κορωνοϊό νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Αττικόν» ο Κωνσταντίνος de Grecia, τέως βασιλιάς της Ελλάδας. Ερωτήματα ωστόσο γεννιούνται για τη διεύθυνση του νοσοκομείου, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, για την εισαγωγή του δεν χρησιμοποιήθηκε το όνομα του διαβατηρίου του αλλά το όνομα «ΤΕΩΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ». Χαρακτηριστικό είναι πως στην εισαγωγή του στο νοσοκομείο υπάρχει κενό στην ένδειξη του ασφαλιστικού ταμείου.

Όπως είναι γνωστό με το δημοψήφισμα του 1974, λύθηκε το πολιτειακό και τερματίστηκε οριστικά το καθεστώς της βασιλευομένης δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στη συνέχεια ο τέως βασιλιάς απέκτησε διπλωματικό διαβατήριο της Δανίας ως «Κωνσταντίνος de Grecia» (Ισπανικά).

Με ποια λογική εισήχθη με ένα ανεπίσημο όνομα, το οποίο δείχνει ιδιότητα, και όχι με το επίσημο του διπλωματικού του διαβατηρίου;

Μπορεί κάποιος δηλαδή σύμφωνα με με τη λογική του νοσοκομείου «Αττικόν» να εισαχθεί ως «μπακάλης τάδε» ή ως «υπουργός δείνα»;

Από που και ως που μια διοίκηση ενός νοσοκομείου επαναφέρει το πολιτειακό, ένα θέμα που έχει λυθεί από τον Δεκέμβριο του 1974;

Δεν γνωρίζει ότι ως «τέως βασιλιά» τον προσφωνούν μόνο οι νοσταλγοί της βασιλείας;

Τι έχει απαντήσει για το θέμα αυτό το υπουργείο Υγείας και ο υπουργός Θάνος Πλεύρης; 

Υπενθυμίζεται πώς τον καυτό Ιούλιο του 1965, λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, οργανώνεται μια συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την καταδίκη της αποστασίας. Ξαφνικά, από μια άκρη του γηπέδου ακούγεται το σύνθημα....«Δεν σας θέλει ο λαός παρ’ τη μάνα σου και μπρος». Σε λίγα λεπτά το σύνθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το γήπεδο προκαλώντας αγωνία στα κομματικά στελέχη που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση στην πεπατημένη της τότε πολιτικής ορθότητας.  Εκατό χρόνια μετά την άφιξη στην Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και ακριβώς πενήντα χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό, το αυθόρμητο αντιμοναρχικό ξέσπασμα έσπαγε μια μακρόχρονη αναγκαστική σιωπή που είχε επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου μετά το τέλος του Εμφυλίου. Όταν, το 1947, ανέβηκε στο θρόνο ο Παύλος, αδελφός του Γεωργίου Β΄, αν και η Γερμανίδα σύζυγος του Φρειδερίκη, (ή κατ’ άλλους Φρίκη), με θητεία στη ναζιστική νεολαία, δεν παρέλειπε συνέχεια να υπενθυμίζει τον αυταρχισμό, την παρεμβατικότητα και την αρχοντοχωριάτικη ξιπασιά της.

Συμπεριφορές που απογειώθηκαν από τις αρχές του 1964, όταν ο γιος της Κωνσταντίνος (γνωστός και ως Κοκός), «άβουλος λιμοκοντόρος, άθυρμα στα χέρια της μητέρας του» κατά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ανέλαβε να υποδυθεί τον βασιλιά. Μέσα σε μόλις τρία χρόνια κατόρθωσε να συνωμοτεί με τη CIA εναντίον του πρωθυπουργού, να συντάξει, προφανώς καθ’ υπαγόρευση (άθλια άλλωστε τα ελληνικά του), τρεις επιστολές, μνημείο μοναρχικής αλαζονείας, να προκαλέσει μια μείζονα πολιτική κρίση και φυσικά να γελοιοποιηθεί.  Επιχειρώντας να αναμετρηθεί με τον Γεώργιο Παπανδρέου οργάνωσε κι αυτός το 1966 μια «πορεία προς το λαό» με επίσκεψη σε μικρά κυκλαδονήσια, από εκείνα όπου η άνοδος στη Χώρα γινόταν ακόμα με μουλάρια. Για να εισπράξει τον σκωπτικό τίτλο στη σχετική φωτογραφία «πορεία μουλαριών, επικεφαλής οι βασιλείς». Ήταν φυσικό επομένως την κρίσιμη στιγμή, στις 21 Απριλίου 1967, να υποκύψει στους πραξικοπηματίες, για τους οποίους νόμιζε αφελώς πως θα έκαναν για χάρη του τη βρώμικη δουλειά. Κι όταν μετά από κάποιους μήνες, τον Δεκέμβριο του 1967, θέλησε να αντιδράσει οργανώνοντας ένα κίνημα-οπερέτα το έσκασε «από χωρίου εις χωρίον» για να καταλήξει στη Ρώμη, όπου έκατσε φρόνιμος ώστε να συνεχίσει να ενθυλακώνει την βασιλική χορηγία. Ευτυχώς, το παραμύθι αυτό, με βασιλιάδες, πρίγκιπες, νεράιδες και δράκους, τελείωσε πανηγυρικά πριν από 48 ακριβώς χρόνια, με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974......

Με στοιχεία από documento