Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δει κάποιος αυτή την ταινία.
Είναι το ατίθασο, επαναστατικό,
ανθρώπινο πρόσωπο του Ραντλ ΜακΜέρφι - που υποδύεται με τη συγκλονιστική
του ερμηνεία ο Τζακ Νίκολσον, ένας ρόλος που φτιάχτηκε γι’ αυτόν - που
συγκρούεται με το κατεστημένο της ψυχιατρικής κλινικής στην οποία
μεταφέρεται προκειμένου να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του.
Είναι που σε αυτούς που δεν μπορούν
πια να ελπίζουν τίποτα και σε αυτούς που δεν τολμούν να ελπίζουν τίποτα,
έρχεται εκείνος που αμφισβητεί το αδύνατο, μετατρέποντάς το σε εν
δυνάμει με όλο του το «είναι» που εμπερικλείεται στη φράση του:
«Τουλάχιστον εγώ προσπάθησα». Και πράγματι προσπάθησε. Το ανέφικτο να το
κάνει εφικτό. Το κλειστό να το ανοίξει, το σκοτεινό να το φωτίσει. Και
να αποκαλύψει το φρικιαστικό βίαιο ανηλεές πρόσωπο της εξουσίας και του
τρόπου που αυτή παγιδεύει και βασανίζει αργά τα θύματά της, αφαιρώντας
τους, ότι ανθρώπινο υπάρχει μέσα τους ό,τι ζωντανό, ότι ελπιδοφόρο,
ότι αγωνιστικό, ότι διαφορετικό.
Είναι το λυτρωτικό συναίσθημα που νιώθεις παρακολουθώντας την τελευταία σεκάνς από τις πιο συγκινητικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, όπου μέσα από την έντονη συγκίνηση προβάλλει το ελπιδοφόρο «τίποτα δεν πάει χαμένο». Είναι που τέτοιες συγκλονιστικές ερμηνείες από κάθε ηθοποιό της ταινίας δεν συναντούμε και τόσο συχνά. Είναι, τέλος, που ανήκει στις ταινίες που κατά τη γνώμη μου διαμορφώνουν συνειδήσεις που σε κάνουν να αγαπήσεις και να λατρέψεις την έβδομη τέχνη, από τις ταινίες που προσωπικά θεωρώ αριστούργημα των αριστουργημάτων.
Μίλος Φόρμαν, Τζακ Νίκολσον, Λουίζ Φλέτσερ Μπραντ Ντουρίφ, Σίντνεϊ Λάσικ, Ντάνι Ντε Βίτο, Γουίλιαμ Ρέντφιλντ, Γουιλ Σάμσον μαζί με 5 Όσκαρ, ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού και α’ γυναικείου στις αποσκευές τους, θα τους συναντήσουμε όλους «Στη Φωλιά του Κούκου» που επαναπροβάλλεται σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια...... katiousa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου