ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΕΥΑ ΣΕ Α.Ε. ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΚΕΔΕ !!! [ video ]

''Ο δρόμος για την κόλαση είναι σπαρμένος με τις καλύτερες προθέσεις'', λέει το ρητό, και δε γίνεται ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας να αγνοεί τους συνειρμούς που θα έκαναν οι συνομιλητές του δήμαρχοι, στη χθεσινή συνεδρίαση της ΚΕΔΕ, όταν τον άκουσαν να κάνει λόγο για «μεταρρύθμιση με καλές προθέσεις». Απλούστατα γιατί ο Θ. Σκυλακάκης αδιαφορεί - επί της ουσίας - όχι μονάχα για το τι είδους προθέσεις θα του αποδοθούν, αλλά και για το ποιες ακριβώς είναι οι διαθέσεις και οι θέσεις των αιρετών απέναντι στη μεταρρύθμισή «του». Τελικά τα χειρότερα σενάρια επιβεβαιώθηκαν. Η πρόταση της κυβέρνησης για τις ΔΕΥΑ, είναι μία επιχείρηση ανά περιφέρεια. Ένα διοικητικό συμβούλιο που θα απαρτίζεται από μερικούς δημάρχους και οι υπόλοιποι εγκάθετοι της κάθε κυβέρνησης. Καμία μέριμνα για εκπρόσωπο εργαζομένων όταν ακόμα και στους ΦΟΣΔΑ οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η εξόφληση των χρεών των ΔΕΥΑ για το ρεύμα που όμως θα αφαιρεθούν από πόρους που κατευθύνονται στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από το συγκεκριμένο διοικητικό συμβούλιο. Προβλήματα λειτουργίας θα λύνονται μετά από ένα χρόνο. Συνεργασίες με τοπικούς συνεργάτες και προμηθευτές δεν θα υπάρχουν. Τις ανάγκες θα τις κρίνουν άνθρωποι ξένοι με τα τοπικά προβλήματα. Για τα δικαιώματα των εργαζομένων καμία μέριμνα παρά μόνο αόριστες υποσχέσεις. Για τις κατακτήσεις των εργαζομένων καμία μέριμνα. Προβλήματα εργαζομένων θα τίθενται στο Δ.Σ. του νέου φορέα άγνωστο πότε.

Η κατεύθυνση του συνδικάτου είναι η μετωπική σύγκρουση.

Τα σωματεία να απαιτήσουν από όλα τα Δημοτικά Συμβούλια άμεσα να καταδικάσουν την αφαίρεση αρμοδιοτήτων από την τοπική αυτοδιοίκηση και την διάλυση των ΔΕΥΑ. Να σταματήσουν τη γιγάντωση των επιχειρήσεων που έχει ως τελικό στόχο την παράδοση και εκτέλεση έργων από τις μεγάλες (γνωστές) εταιρείες. Να σταματήσουν την σταδιακή και στο τέλος ολοκληρωτική παράδοση του κοινωνικού αγαθού σε ιδιώτες. Τα κόμματα, οι τοπικοί φορείς, τα κινήματα να πάρουν θέση στην σταδιακή ιδιωτικοποίηση του νερού που ξεκίνησε με τη θεσμοθέτηση της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων και ολοκληρώνεται με το νέο νομοσχέδιο που αύριο τίθεται για έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο. Τα σωματεία ενημερώνουν άμεσα τους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία για τις εξελίξεις και να προετοιμάζονται για απεργίες διαρκείας, συλλαλητήρια και κλείσιμο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας μέχρι να πάρουν πίσω το νομοσχέδιο. Το νερό ανήκει στους πολίτες και στις τοπικές κοινωνίες και όχι στους «κολλητούς». Οι εξαγορές μικρών εταιρειών από τους μεγάλους «παίχτες» δεν έγιναν τυχαία. Οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες για το μέλλον των ΔΕΥΑ και για το μέλλον των εργαζομένων.

Δεν δικαιολογείται εφησυχασμός την ύστατη στιγμή.

Δεν δικαιολογείται καμία υποχώρηση στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών.

Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος δρόμος που μας έχει απομείνει.

ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ....ΝΕΡΟ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ !!! [ video ]

Για πολλοστή φορά ο υπουργός Περιβάλλοντος Κώστας Σκρέκας επιχείρησε να αμβλύνει τις εντυπώσεις δηλώνοντας πως «πρόθεση της κυβέρνησής μας δεν είναι, γιατί δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι, η ιδιωτικοποίηση των φορέων παροχής ύδατος». Υποστήριξε μάλιστα πως «έχουμε αποφασίσει να προτείνουμε στη Βουλή να περάσουμε ένα νομοθετικό σχέδιο, να ψηφίσουμε ένα νόμο, όπου θα συστήσουμε μια Οριζόντια Αρχή για να ελέγχει και να εποπτεύει τους φορείς που παρέχουν τις υπηρεσίες ύδατος οι οποίοι αυτή τη στιγμή ελέγχονται από πάνω από 6 Υπουργεία». Παρ’ όλα αυτά κανείς από τους φορείς που σχετίζονται με την διανομή ύδατος ή άλλες οργανώσεις δεν πείστηκε από αυτή την τοποθέτηση. Επανέρχεται σε διάφορα χρονικά διαστήματα η ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα. Αν και διάφορες αντιδράσεις ως τώρα ανακόπτουν την πορεία τέτοιων σκέψεων, παρόλα αυτά υπάρχουν και καραδοκούν… Το νερό όμως είναι ένα δημόσιο αγαθό και ουδείς μας υποχρεώνει να ακολουθήσουμε διαδικασίες της ιδιωτικοποίησης. Αυτό καταδεικνύεται από τα ακόλουθα. «Οι συμβάσεις παραχώρησης στον τομέα του ύδατος… απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή λόγω της σημασίας του ύδατος ως δημόσιου αγαθού με θεμελιώδη αξία για όλους τους πολίτες της ΕΕ. Οι ιδιαιτερότητες των εν λόγω ρυθμίσεων δικαιολογούν να υπάρξει αποκλεισμός του τομέα του ύδατος από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Οδηγίας». (Από την αιτιολογική έκθεση της Οδηγίας 2014/23 με θέμα την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης σε οικονομικούς φορείς, ιδιωτικούς και μη). Στην ίδια έκθεση τονίζεται ότι για όλους τους άλλους τομείς πλην των εξαιρουμένων, «ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στη βελτίωση των ευκαιριών πρόσβασης των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ) σε όλο το φάσμα των αγορών  των παραχωρήσεων της Ένωσης». Η Right2Water, μια μη κυβερνητική οργάνωση που ασχολείται με το θέμα αυτό θεωρεί ότι το πόσιμο οφείλει να αναγνωριστεί ως ανθρώπινο δικαίωμα. Συγκέντρωσε 1,5 εκατ. υπογραφές αξιώνοντας από την Επιτροπή να μην προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως φέρεται να σχεδίαζε "μυστικά", σύμφωνα με δημοσιεύματα. Το θέμα αυτό είχε προκαλέσει κατακραυγή στη Γερμανία και όχι μόνο. Η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού «δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις (της ΕΕ), δεν υπήρξε ποτέ πραγματικότητα», επέμεινε ο Γάλλος Επίτροπος, αν και οι σκέψεις του κατά την περίοδο επεξεργασίας της Οδηγίας ήταν διαφορετικές. Και πράγματι έτσι έγινε και το νερό εξαιρέθηκε μετά από επίπονες διαβουλεύσεις. Έχοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, η εμμονή στη χώρα μας με θέμα την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών παροχής πόσιμου νερού εύλογα προβληματίζει, όταν γνωρίζουμε την πίεση που ασκούν πολλές διεθνείς εταιρίες για εμπλοκή τους στην εν λόγω δραστηριότητα. Στο θέμα της ιδιωτικοποίησης δημοσίων αγαθών της μορφής αυτής, αναφέρθηκε πολύ παλαιότερα και εύστοχα ο Νομπελίστας οικονομολόγος Ζόζεφ Στίγκλιτζ, ο οποίος τόνισε ότι:

 «Οι εθνικοί ηγέτες πανευτυχείς ξεπουλούν τις εταιρίες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος…θα μπορούσες να δεις πώς ανοίγουν τα μάτια τους, με την προσδοκία της μίζας του 10%, που θα καταβληθεί σε λογαριασμό τους σε μια τράπεζα της Ελβετίας», απλά και μόνο γιατί οδήγησαν στην απαξίωση της εθνικής περιουσίας ή ακριβέστερα όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, «επειδή ξύρισαν κάτι δις από την τιμή πώλησης εθνικών περιουσιακών στοιχειών..», Αυτό το αποκαλεί ο Στίγκλιτζ, στο πλαίσιο ενός λογοπαιγνίου, όχι  ιδιωτικοποίηση αλλά «δωροδοποίηση» (‘Briberization.' κατά τον όρο που χρησιμοποίησε).  (Βλ. www.gregpalast.com/the-globalizer-who-came-in-from-the-cold/). Από τα παραπάνω το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι το εξής: Ποιους κανόνες ακολουθεί η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα και τι εύλογες σκοπιμότητες κρύβει αυτή η τάση; Ας Δούμε μερικά παραδείγματα....

ΟΤΑΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ....ΝΕΡΟ !!! Γενικός Διευθυντής της Nestle: «Όσοι πιστεύουν ότι το Νερό Αποτελεί Δημόσιο Αγαθό είναι Ακραίοι»!!! ( video )        Χιλή: Η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux
Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.
Καναδας: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων «απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.
Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία ύδρευσης στην Casablanca.
Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρίας αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Μ.Βρετανία: Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%

Ν.Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού. Ν.Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές όταν η εταιρία Suez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται. Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρίας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν.
Όπως έχει δείξει η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του.
Η πρόσβαση στο νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα (ΟΗΕ 2010)