Η αποκατάσταση της Μαριούπολης ενάμιση χρόνο μετά την
καταστροφή που είχε υποστεί από τις σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των Ρωσικών δυνάμεων και του Ουκρανικού Φασιστικού Τάγματος του Αζόφ, έχει σχεδόν
ολοκληρωθεί.
Η πόλη είναι πάλι ζωντανή και λειτουργεί κανονικά σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτε.
Οι Ρώσοι έχουν πολύ μεγάλα σχέδια για αυτήν καθώς θα αποτελεί το «πετράδι του στέμματος» στην Αζοφική Θάλασσα.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι Ελληνες Ρωσόφωνοι πλέον ανέρχονταν σε 93.000. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός τους
αριθμός φτάνει τα 150.000 άτομα, εφόσον πολλοί δεν δήλωσαν την
πραγματική τους εθνική ταυτότητα. Οι Ελληνικές κοινότητες είναι
διάσπαρτες σε όλη την έκταση της χώρας, με κύρια περιοχή συγκέντρωσης
την περιφέρεια της Μαριούπολης, όπου τα πρώτα είκοσι χωριά των
μεταναστών του 18ου αιώνα έχουν διπλασιαστεί.
Ελληνικές κοινότητες
συναντιούνται στην Οδησσό, στα σύνορα με τη Ρουμανία, στο Χάρκοβο
βορειοανατολικά και στο Λβοφ, Λβιφ στα Ουκρανικά, που θεωρείται και η
πατρίδα του ακραίου Ουκρανικού εθνικισμού. Εχουν οργανωθεί σε συλλόγους, οι οποίοι ανέρχονται έως τώρα σε 105
και έχουν δημιουργήσει και το δευτεροβάθμιο όργανό τους υπό την επωνυμία
Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων της Ουκρανίας.
Η Ελληνική γλώσσα
διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά, ενώ οι έδρες νεοελληνικών σπουδών της
Μαριούπολης, του Κιέβου, της Συμφερούπολης και του Λβοφ έχουν
εκπαιδεύσει εκατοντάδες δασκάλους της Ελληνικής γλώσσας.
Η απογοητευτική πολιτική της επίσημης Ελλάδας απέναντι σε αυτό το
τμήμα της Ελληνικής διασποράς είναι ένα άλλο θέμα, που θα άξιζε κάποια
στιγμή να απασχολήσει σοβαρά τους όποιους ευαίσθητους ανθρώπους έχουν
απομείνει ακόμη σε αυτήν τη χώρα. Όσο για το μαιευτήριο που τους είχε τάξει ο Μητσοτάκης θα περιμένουν για πολλά - πολλά χρόνια ακόμα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου