«Και οι γονείς; Πού είναι οι γονείς;», «αυτά τα παιδιά γονείς δεν έχουν να τα μαζέψουν;»… Κάτι τέτοια ακούγονται όλη τη βδομάδα στα τηλεπαράθυρα, από κάθε λογής «ειδικούς» που κουνάνε το δάκτυλο, μοιρολογάνε για τη «νεανική παραβατικότητα» και κραυγάζουν για περισσότερη καταστολή.
Κρύβουν κάτω από το χαλί τις κοινωνικές αιτίες και τους πραγματικούς ενόχους και πετάνε το μπαλάκι στην οικογενειακή ευθύνη.
Αυτοί λοιπόν που ψάχνουν τους …γονείς, ας πάνε να τους βρουν στα 13ωρα της δουλειάς, στα 6ήμερα και τις ατέλειωτες υπερωρίες… Ας τους ψάξουν στα διπλά και τριπλά μεροκάματα, αυτά που οι ίδιοι ονόμασαν «δικαίωμα στη 2η δουλειά». Αυτά που τσακίζουν κορμιά για να βγει ο μήνας, τα νοίκια, οι λογαριασμοί και τα φροντιστήρια.
Ας τους ψάξουν τα βράδια που επιστρέφουν «ζωντανοί νεκροί» από μια ακόμα μέρα εξόντωσης, και ύστερα από ένα καλοκαίρι όπου οι περισσότεροι δεν πήγαν ούτε μια μέρα διακοπές για να πάρουν ανάσα.
Ε… όταν τους βρουν οι «κουνοδαχτυλάκηδες», ας τους ρωτήσουν αν είχαν κάνα τεταρτάκι μέσα στη μέρα για να πουν μια κουβέντα με τα παιδιά τους. Ας τους ρωτήσουν από πότε έχουν να βρεθούν όλοι μαζί, να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, να μην είναι με την ψυχή στο στόμα.
Γιατί, πάει πολύ αυτοί που στραγγαλίζουν κάθε ικμάδα της νεολαίας και πνίγουν στην ανασφάλεια τα νέα ζευγάρια, αυτοί που φέρνουν παντού το μπούχτισμα, που διαφημίζουν τα πρότυπα του ανταγωνισμού και το «ο θάνατός σου η ζωή μου», αυτοί που προάγουν τα πολιτιστικά και αξιακά σκουπίδια ενός συστήματος που σαπίζει, να …αγανακτούν για τη βία.......
Κατιούσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου