Αυτήν τη φορά το «μυστικό» κρύφτηκε στην 4ήμερη εργασία στην Ισλανδία, που όπως μαθαίνουμε από τη σχετική αρθρογραφία («Lifo» 28/10, «Εφημερίδα των Συντακτών» 29/10 κ.ο.κ.) και «12,5 φορές υψηλότερη ανάπτυξη σε σχέση με την Ευρωζώνη» εξασφάλισε, και «χαμηλή ανεργία, μόλις 3,4%, σχεδόν τη μισή από την Ευρώπη» έχει, και όλα αυτά «χωρίς να χάνει πόντους η παραγωγικότητα».
«Κάν’ το όπως η Ισλανδία!», αναφωνούν λοιπόν οι ντόπιοι σοσιαλδημοκράτες, παρεμπιπτόντως αντιγράφοντας κατά λέξη τα όσα δημοσίευαν στα θέματά τους το BBC και το CNN, οι γνωστοί αυτοί φιλεργατικοί οργανισμοί.
Μια ματιά ωστόσο στην ίδια την έκθεση της ισλανδικής ΜΚΟ Alda («Ενωση για τη βιωσιμότητα και τη δημοκρατία») που επικαλούνται, δείχνει πως για μια ακόμη φορά το «εκλεκτό έδεσμα» είναι σκέτη φόλα για τους εργαζόμενους.
Η… εξάντληση επιβαρύνει την παραγωγικότητα
Διαβάζουμε από την έκθεση: «Η Ισλανδία είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες όσον αφορά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, με πολύ υψηλά επίπεδα εισοδήματος, υψηλή συμμετοχή εργατικού δυναμικού, χαμηλή ανεργία και μια προηγμένη – προσανατολισμένη στις υπηρεσίες – οικονομία. Παρ’ όλα αυτά, έχει χαμηλότερη παραγωγικότητα από πολλούς από τους σκανδιναβικούς γείτονές της, καθώς και περισσότερες ώρες εργασίας και πολύ μεγάλο αναμενόμενο εργασιακό βίο».
Για να καταλάβει κανείς το πώς μεταφράζονται όλα αυτά, το 2018 η Ισλανδία βρισκόταν στην 3η θέση των χωρών της ΕΕ με τις περισσότερες ώρες εργασίας, με βδομάδα 44 ωρών (κατά μέσο όρο), ενώ το προσδόκιμο του εργασιακού βίου ήταν τα… 47 χρόνια δουλειάς, κυριολεκτικά έως τον τάφο. «Πράγματι», λέει η έκθεση, «ο ΟΟΣΑ τοποθετεί την Ισλανδία ως μία από τις χώρες που........Συνέχεια ΕΔΩ......Κατιούσα Τρένο θα πάει κι αυτό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου