Διαβάζοντας όλα αυτά τα γλυκανάλατα για τον θάνατο του Κώστα Σημίτη, σου έρχεται στο μυαλό ο Μανώλης Αναγνωστάκης και το ποίημα του, «Επιτύμβιον»:
Πέθανες- κι έγινες και συ: Ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων.
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τό' ξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα' ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: Ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Ο Σημίτης κάτω από τον όρο «εκσυγχρονισμός» κάλυψε την εισβολή του νεοφιλελευθερισμού στην πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας. Αφού αποκαλύφθηκε ο ρόλος του, στη σωστή για τη διαπλοκή πλευρά της Ιστορίας, καταγράφηκε ως ο πρωθυπουργός που έβλεπε τις μίζες να περνούν. Το Χρηματιστήριο, η Siemens, η ταφόπλακα που έβαλε για τις διεκδικήσεις αποζημιώσεων από τη Γερμανία, τα Fast track έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004, η αγάπη για τις Τράπεζες και τις φαρμακοβιομηχανίες και οι υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα είναι οι πραγματικοί σταθμοί στην πολιτική του πορεία. Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο πρωθυπουργός που έβαλε τη χώρα στο ευρώ ανοχύρωτη, που είδε την οικονομία να γκρεμίζεται με το κραχ του χρηματιστηρίου το 1999 και αρκετούς συνεργάτες του να απολογούνται για μίζες και μαύρο χρήμα. Μαδρίτη και Ελσίνκι, οι δύο επόμενες μεγάλες «επιτυχίες» του, όπου αναγνώρισε «τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ο Κώστας Σημίτης δεν απολογήθηκε ποτέ για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και το κόστος που φορτώθηκαν χιλιάδες φορολογούμενοι. Ούτε για το πάρτι των εξοπλιστικών, τα σημάδια του οποίου μπορεί κανείς να βρει ανεξίτηλα στο τεράστιο δημόσιο χρέος. Ούτε για τα «μαύρα ταμεία» του Τσουκάτου, ούτε για τον Μαντέλη και τα 450.000 μάρκα της Siemens, της παράδοσης του Οτσαλάν στους Τούρκους και της τραγωδίας των Ιμίων. Ούτε φυσικά για την υπόθεση Τσοχατζόπουλου.Ούτε και για να επιρρίψει ευθύνες στον Γ. Παπανδρέου για την «καθυστέρηση» του να ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους, η οποία σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη, οδήγησε στο μνημόνιο που «δεν ήταν μονόδρομος».
Ήταν αυτός που ευλόγισε τη διαφθορά ως «κοινωνικό φαινόμενο», γνήσιο παιδί του δόγματος του «μαζί τα φάγαμε». Ήταν ο πρωθυπουργός του χρηματιστηρίου, ο πρωθυπουργός του Παπαντωνίου, ο πρωθυπουργός του Τσοχατζόπουλου, ο πρωθυπουργός που πρότεινε στους Έλληνες να αγοράσουν μετοχές, ενώ ο ίδιος και οι δικοί του πωλούσαν. Το ότι κυκλοφορούσε ελεύθερος ο Κ. Σημίτης μέχρι σήμερα, είναι ευθύνη όλων μας.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου