Το 2001, ο εργολάβος Β.Τ. κατήγγειλε - με υποβολή μήνυσης - πρώην
δήμαρχο της Κηφισιάς: του είχε ζητήσει «μίζα» εβδομήντα εκατομμυρίων
δρχ. για τη νομιμοποίηση οικοπέδου. Η καταγγελία έμεινε καταγγελία και
δεν έφτασε ποτέ σε δίκη. Ο δήμαρχος ήταν πλέον βουλευτής της ΝΔ και η
Βουλή αποφάσισε να μην άρει την ασυλία του, δεχόμενη τον ισχυρισμό του
ότι η καταμήνυση έγινε «για λόγους προκλήσεως πολιτικής βλάβης». Ο εργολάβος επανακατέθεσε τη μήνυση, ο αντεισαγγελέας του Αρείου
Πάγου γνωμοδότησε ότι δεν προσκομίσθηκαν νέα στοιχεία και στη Βουλή δεν
τέθηκε καν προς συζήτηση η νέα αίτηση άρσης της ασυλίας, ενώ τα Πολιτικά
Δικαστήρια απέρριψαν την αγωγή για αποζημίωση.
Ο καταγγέλλων προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ελλάδα
καταδικάσθηκε για παραβίαση του δικαιώματος δίκαιης δίκης, επειδή δεν
επέτρεψε την πρόσβαση σε δικαστήριο. Το ανώτατο δικαστικό όργανο της
κοινοτικής Ευρώπης, έκρινε ότι οι καταγγελλόμενες πράξεις ΔΕΝ συνδέονταν
με την άσκηση του κοινοβουλευτικού του έργου. Μια αντίστοιχη καταδίκη εισέπραξε η χώρα και αργότερα, μετά από προσφυγή
της Ντόρας Μπακογιάννη, κατά Παν. Καμμένου. Αλλά και στις δύο
περιπρώσεις δεν ίδρωσε κανένα αυτί και η πολιτική ζωή συνεχίσθηκε.
Η «υπόθεση της Κηφισιάς» δεν εμπόδισε τον Κώστα Τασούλα να γίνει
υφυπουργός και υπουργός της ΝΔ, αλλά και πρόεδρος της Βουλής των
Ελλήνων το 2019, από τον Μητσοτάκη. Με τη συγκατάθεση του Τσίπρα που
αργότερα θα χτυπούσε το κεφάλι του. Το σώμα αντέδρασε συλλογικά, απλώς
δίνοντας στον Νικήτα Κακλαμάνη ως αντιπρόεδρο, περισσότερες ψήφους από
τον πρόεδρο. Έτσι άρχισε η χειρότερη μεταπολιτευτική περίοδος του Κοινοβουλίου. Ο
Τασούλας μετέτρεψε τη Βουλή σε πεδίο ασύδοτης κυβερνητικής αυθαιρεσίας.
Διευθύνει άνισα τις συζητήσεις και συμπεριφέρεται ως υπουργός που
στηρίζει τον Πρωθυπουργό του. Η χαμηλή ποιότητα της προεδρίας του
κορυφώθηκε με τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές, που οδήγησαν
σε ευτελισμό κοινοβουλευτικών κανόνων.
Έχει
καταγγελθεί ότι υπηρέτησε δουλικά κομματικές υποδείξεις, παραβιάζοντας
τα δικαιώματα κομμάτων και βουλευτών. Δίκην εντολοδόχου του
Πρωθυπουργού, συχνά αντιμετώπιζε τον αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης με απρέπεια. «Λειτουργεί ως πρόεδρος της πλειοψηφίας και
όχι του συνόλου της Εθνικής Αντιπροσωπείας» τον κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Από πρόεδρος της Βουλής, κομματικός εντεταλμένος, που συμπράττει με τη
ΝΔ και κουρελιάζει τον Κανονισμό της Βουλής, όπως έχει καταγγελθεί. Έτη
φωτός μακριά από τον Αλευρά, τον Κακλαμάνη, ή τον Τσαλδάρη. Μεταξύ των άλλων, στέρησε από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο την
πρωτοβουλία να ενημερώσει το σώμα για τις υποκλοπές: «Δεν υπάρχουν
αυτόκλητοι καλεσμένοι».
Υπήρχαν όμως στη περίπτωση του Ζελένσκι, για την
ομιλία του οποίου ενημερώθηκε από τα ΜΜΕ. «Τον είχε καλέσει ο
Πρωθυπουργός ερήμην του» είπε. Άλλωστε επί των ημερών Τασούλα η Εκτελεστική εξουσία, δίνει
απροκάλυπτα εντολές στη Νομοθετική. Δέχθηκε να διακόψει συνεδρίαση ο…
Πρωθυπουργός που δεν ήθελε να απαντήσει σε ενώπιος, ενωπίω ερώτηση
του Τσίπρα για τις υποκλοπές Χατζηδάκη, Φλώρου, Ανδρουλάκη. Έφτασε στο
σημείο να παραμερίσει τον προεδρεύοντα, για να αφαιρέσει τον λόγο από
τον Τσίπρα, επειδή μιλούσε για τα χρέη της ΝΔ: «Είναι αχρείαστο σκηνικό
κομματικού ακτιβισμού». Για
την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων πρόβαλε στη Βουλή ευτελές συνονθύλευμα
με περιεχόμενο και αισθητική του τύπου «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών».
Παρεμβαίνοντας για την μετεμφυλιακή εκτέλεση Μπελογιάννη αποφάνθηκε: «Η
θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη που μπορεί κανείς να την
κρίνει, άδικη ή δίκαιη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματί της να θεωρούμε ότι η
επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της
Δημοκρατίας». Αλλά στην εποχή Μητσοτάκη ποτέ δεν ξέρεις πού είναι ο πάτος του
βαρελιού. Κακός δήμαρχος, κακός βουλευτής, κακός υπουργός, χειρότερος
πρόεδρος της Βουλής. Αλλά τώρα κάποιοι τον προετοιμάζουν για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, με… εγγυήσεις ότι θα είναι κομματικός,
διχαστικός και μονόπλευρος.
Στον υγιή κοινοβουλευτισμό, πολιτικός με το βιογραφικό του Τασούλα δεν θα μπορούσε, ούτε κατά διάνοια, να θεωρηθεί υποψήφιος αρχηγός του κράτους. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια.
Αυτή είναι η πρωτοφανής δήλωση υποτέλειας και ραγιαδισμού του Προέδρου της Βουλης Κώστα Τασούλα στον Αμερικανό γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ.
Υπενθυμίζεται ότι ο Μπ. Μενέντεζ είναι σήμερα κατηγορούμενος για διαφθορά και χρηματισμό και αντιμέτωπος με ποινή 15 χρόνων φυλάκιση....Το κατηγορώ της Μαρίας Καρυστιανού κατά πιθανής επιλογής Κ. Τασούλα....
Διότι ο κ. Τασούλας, ήταν αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατούσε στο γραφείο του την δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τη σύμβαση 717 και τη δικογραφία για τα Τέμπη και δεν την έδωσε άμεσα ως όφειλε, στα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής. Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατάει στο γραφείο του τις μηνύσεις που αφορούν τις ευθύνες του Υπουργείου Μεταφορών και δυο δικογραφίες κατά μελών της κυβέρνησης και δεν τα προωθεί άμεσα στη Βουλή όπως ορίζει το Σύνταγμα και επιβάλλει η θέση του. Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής αγνοεί τα εξώδικα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και συμπράττει στη συγκάλυψη που πανηγυρικά επεδίωξε και πέτυχε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που υποθάλπει βάζοντας εμπόδια στην αποκάλυψη της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών.
Και ενώ έχει κάνει όλα αυτά, συζητείται πράγματι η επιλογή του και για το ανώτατο αξίωμα της χώρας; Πως πρέπει να νοιώσουμε οι γονείς και συγγενείς των αδικοχαμένων παιδιών αλλά και όλη η κοινωνία για μία τέτοια επιλογή, αν τελικά αυτή πραγματωθεί;
Τι άλλο πρέπει να γίνει για να κατανοήσουμε πως όσοι συμβάλλουν στο “μπάζωμα” της υπόθεσης των Τεμπών, λαμβάνουν τα δώρα που τους «αναλογούν»?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου