Γερμανία: Φρίντριχ Μερτς
Ο παππούς του Γερμανού καγκελάριου, Γιόζεφ Πάουλ Σοβινί, ήταν ναζιστής πολιτικός και δήμαρχος του Μπρίλον, στη δυτική Γερμανία. Εξήρε τη ναζιστική «εθνική επανάσταση» το 1933 και μετονόμασε τους δρόμους της πόλης σε τιμή στελεχών του κόμματος.
Γερμανία: Αναλένα Μπέρμποκ
Ο παππούς της, Βάλντεμαρ Μπέρμποκ, ήταν αξιωματικός της Βέρμαχτ, τον οποίο οι ανώτεροί του περιέγραφαν ως «αφοσιωμένο στρατιώτη» «βαθιά ριζωμένο στον Εθνικοσοσιαλισμό». Το 1944 τιμήθηκε με τον Σταυρό Πολεμικής Αξίας με Ξίφη. Το 2004, η Αναλένα είχε περιγράψει το ευρωπαϊκό εγχείρημα ως «επανένωση της Ευρώπης», λέγοντας ότι αυτή και οι συνάδελφοί της «στέκονται στους ώμους των παππούδων μας».
Γεωργία: Σαλομέ Ζουραμπισβίλι
Πρώην πρόεδρος της Γεωργίας και «μαριονέτα» της ΕΕ. Ο θείος της, Μιχαήλ Κεντία, ήταν συνεργάτης των Ναζί, στρατολόγος της μυστικής υπηρεσίας Abwehr και πράκτορας της Γκεστάπο με σχέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, όπως ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος. Άλλος θείος, ο Ζορζ Ζουραμπισβίλι, φέρεται επίσης να είχε συνεργαστεί με τους Ναζί πριν εξαφανιστεί το 1944.
Πολωνία: Ντόναλντ Τουσκ
Ο παππούς του, Γιόζεφ Τουσκ, είχε επιστρατευτεί στη Βέρμαχτ το 1942, αλλά λιποτάκτησε το 1945. Η συζήτηση στην Πολωνία για το παρελθόν της οικογένειάς του παραμένει ανοιχτή και διχαστική.
Καναδάς: Κρίστια Φρίλαντ
Αν και δεν είναι Ευρωπαία, ο παππούς της πιο κατεστημένης πολιτικού του Καναδά, Μάικλ Χόμιακ, εργάστηκε ως προπαγανδιστής στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία, για μια φασιστική ουκρανική εφημερίδα.
ΗΠΑ: Σεμπάστιαν Γκόρκα
Τον Δεκέμβριο του 2024, ο επερχόμενος τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, διόρισε επικεφαλής του τομέα αντιτρομοκρατίας στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας τον ουγγρικής καταγωγής Σεμπάστιαν Λούκατς Γκόρκα. Ο Γκόρκα φέρεται να είναι μέλος του ουγγρικού νεοναζιστικού Τάγματος Βιτέζ (Vitezi Rend) μιας ομάδας που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ λέει ότι ήταν «υπό την καθοδήγηση της ναζιστικής κυβέρνησης της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου» και η οποία συνεχίζει να είναι νεοναζιστική στον προσανατολισμό της.

«Η δημοκρατία είναι ο κοινός μας θησαυρός» δήλωσε μεταξύ άλλων η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κατά την επανεκλογή της στο προεδρείο της Κομισιόν. Σαν ειρωνεία, ο πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν ήταν μέλος ναζιστικών οργανώσεων και στρατιωτικός στον στρατό του Χίτλερ. Πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην ιστορία είχε διοριστεί ξανά Γερμανός, και ήταν ο Βάλτερ Χάλσταϊν, ένας διαπρεπής νομικός ήδη από τη δεκαετία του 1930. Κων/νος Μητσοτάκης
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει πράγματι μια “βαριά” ιστορία, που σχετίζεται τόσο με περιώνυμους Γερμανούς ναζί όσο και με πολιτικές επιλογές που άνοιξαν τον δρόμο στη χούντα ή τη διευκόλυναν… Πρόκειται για αποκαλύψεις που είχαν γίνει πριν από περίπου 40 χρόνια από τον αείμνηστο βουλευτή Ηρακλείου, Θανάση Σκουλά, δικηγόρο και δημοσιογράφο, ο οποίος εξέδιδε εκείνη την περίοδο στο Ηράκλειο την εφημερίδα “Κρητικό Φως”. Ο υψηλόβαθμος ναζί Bruno Brauer, με αίτησή του στο υπουργείο Αμύνης, ζητούσε να τον υπερασπιστεί στη δίκη του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! Προφανώς ένας “αντιστασιακός”, όπως ήθελε να εμφανίσει τον εαυτό του ο πρώην πρωθυπουργός, δεν θα είχε την “τιμή” να τον επιλέξει ένας τέτοιος χιτλερικός δολοφόνος. Ο Brauer ήταν διοικητής Κρήτης των ναζί από τον Νοέμβριο του 1942 και για 2 σχεδόν χρόνια. Στις 25 Μαρτίου του 1944 απελευθέρωσε από τις φυλακές 100 κρατούμενους, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος δεν είχε ντροπή και ενσυναίσθηση όταν ο ίδιος δήλωνε ότι έτρωγε από 3 συσσίτια στην κατοχή, παίρνοντας το μερίδιο άλλων ανθρώπων, που δεν ήταν Μητσοτάκηδες…







Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου