ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ. ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΛΕΙΨΥΔΡΙΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ - ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ !!! [ video ]

Για τη λειψυδρία που «χτυπάει την πόρτα» της Αττικής μίλησε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου, τονίζοντας πως γίνονται οργανωμένες προσπάθειες έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. «Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια σημαντική μείωση των βροχοπτώσεων. Μέχρι το 2021 οι ταμιευτήρες είχαν περίπου 1,1 δισ. κυβικά μέτρα αλλά κάθε χρόνο, τα τελευταία 4-5 χρόνια έχουμε μείωση γύρω στα 250 εκατ. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την κατάσταση να φτάσει στο σημείο που μετά δεν θα έχουμε άλλες επιλογές».    

Στην ΕΥΔΑΠ, συνεχίζουν να δημιουργούν κλίμα για λειψυδρία και για τα μέτρα που θα λάβουν και τις επενδύσεις που θα κάνουν. Οι άνθρωποι απλώς κάνουν επικοινωνία και θέλουν να αυξήσουν τα τιμολόγια. Και για να τα αυξήσουν θα έχουν μια καλή δικαιολογία ότι το κάνουν για να περιοριστεί η κατανάλωση για να μην διψάσουμε. Την ίδια στιγμή θα μας λένε ότι δεν θα διψάσουμε γιατί με τα έργα που έχουν προγραμματιστεί για να γίνουν αυτό διασφαλίζεται. Στα πλαίσια αυτά επειδή η χώρα πνίγηκε στο νερό τις τελευταίες ημέρες έσπευσαν να μας πουν μέσω φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ και επιστημόνων, ότι μπήκαν λίγα νερά στους ταμιευτήρες από τις τελευταίες ραγδαίες βροχές. Εν μέρει αυτό είναι αλήθεια, αλλά για τώρα. Τα νερά μπαίνουν σταδιακά και από το υπέδαφος. Συν τοις άλλοις όλοι έχουν καταλάβει ότι ο φετινός χειμώνας δεν θα έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους τρεις.                                   Αλλά αυτό λίγη σημασία έχει στην Ελλάδα, την χώρα πρότυπο του Τζορτζ Όργουελ, όπου η αλήθεια είναι «ρευστή» και αλλάζει κατά το δοκούν. Αυτοί είναι ικανοί να μας πουν ότι πέρσι που δεν έπεσε σταγόνα όλο το χειμώνα, ήταν…. καλύτερα. Απαντώντας ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας ανέφερε πως «η Ν.Δ. ασκεί την ίδια πολιτική και στο νερό με αυτό το νομοσχέδιο που οδηγεί στην παραπέρα εμπορευματοποίησή του. Τι να πει κανείς; Δεν έχετε ούτε ιερό ούτε όσιο. Ή μάλλον έχετε! Ιερό και όσιο για σας είναι η πολιτική της ΕΕ, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαϊκών, των κοινωνικών αναγκών. Τα ίδια που κάνετε τώρα με το νερό, κάνατε πριν στους σιδηρόδρομους και φτάσαμε σήμερα να μετράμε νεκρούς στις ματωμένες ράγες των κερδών!                    Τα ίδια κάνατε και στην ενέργεια και φτάσαμε στην ενεργειακή φτώχεια, στα κομμένα ρολόγια για τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ τα καρτέλ των ενεργειακών επιχειρήσεων μετρούν τεράστια κέρδη! Και στο κάδρο των εγκληματικών ευθυνών βρίσκεστε όλοι σας, Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όλοι σας, ο ένας μετά τον άλλο, προσθέτατε και ένα κομμάτι στο παζλ της απελευθέρωσης, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, της ενέργειας και του νερού». Έχοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, η εμμονή στη χώρα μας με θέμα την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών παροχής πόσιμου νερού εύλογα προβληματίζει, όταν γνωρίζουμε την πίεση που ασκούν πολλές διεθνείς εταιρίες για εμπλοκή τους στην εν λόγω δραστηριότητα.                                              Στο θέμα της ιδιωτικοποίησης δημοσίων αγαθών της μορφής αυτής, αναφέρθηκε πολύ παλαιότερα και εύστοχα ο Νομπελίστας οικονομολόγος Ζόζεφ Στίγκλιτζ, ο οποίος τόνισε ότι: «Οι εθνικοί ηγέτες πανευτυχείς ξεπουλούν τις εταιρίες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος…θα μπορούσες να δεις πώς ανοίγουν τα μάτια τους, με την προσδοκία της μίζας του 10%, που θα καταβληθεί σε λογαριασμό τους σε μια τράπεζα της Ελβετίας», απλά και μόνο γιατί οδήγησαν στην απαξίωση της εθνικής περιουσίας ή ακριβέστερα όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, «επειδή ξύρισαν κάτι δις από την τιμή πώλησης εθνικών περιουσιακών στοιχειών..»,                                      Αυτό το αποκαλεί ο Στίγκλιτζ, στο πλαίσιο ενός λογοπαιγνίου, όχι  ιδιωτικοποίηση αλλά «δωροδοποίηση» (‘Briberization.' κατά τον όρο που χρησιμοποίησε).  (Βλ. www.gregpalast.com/the-globalizer-who-came-in-from-the-cold/). Από τα παραπάνω το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι το εξής: Ποιους κανόνες ακολουθεί η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα και τι εύλογες σκοπιμότητες κρύβει αυτή η τάση; Ας Δούμε μερικά παραδείγματα....

ΟΤΑΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ....ΝΕΡΟ !!! Γενικός Διευθυντής της Nestle: «Όσοι πιστεύουν ότι το Νερό Αποτελεί Δημόσιο Αγαθό είναι Ακραίοι»!!!                      Χιλή: Η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux
Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.
Καναδας: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων «απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.
Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία ύδρευσης στην Casablanca.
Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρίας αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Μ.Βρετανία: Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%

Ν.Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού. Ν.Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές όταν η εταιρία Suez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται.                                        Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρίας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν.
Όπως έχει δείξει η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του.
Η πρόσβαση στο νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα (ΟΗΕ 2010)