Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1821. ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΜΠΙΚΙΝΗΣ !!! [ video ]

Οι πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους άρχισαν να γράφονται αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Αγωνιστές της Επανάστασης, κάποιοι σακατεμένοι από τις μάχες, χήρες και ορφανά γύριζαν στους δρόμους ρακένδυτοι ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί. Αντίθετα, εκλεκτοί του Παλατιού και όσοι είχαν προσβάσεις στο φαύλο πολιτικό σύστημα της εποχής απολάμβαναν παχυλούς μισθούς και συντάξεις. Ο Αντρίκος Μπίκινης ήταν ένας από εκείνους τους περήφανους και απροσκύνητους αγωνιστές που ποτέ δεν έγιναν «διάσημοι» μέσα από τα… συνήθη λαμπερά αφιερώματα που συναντάμε στη λεγόμενη επίσημη βιβλιογραφία. Παρέμεινε ξεχασμένος, ίσως γιατί η σεμνότητα και η μνημειώδης ανιδιοτέλεια του Γορτύνιου μαχητή της επανάστασης δεν «έπρεπε» μήτε «βόλευε» ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση στους πονηρούς και σίγουρα ωφελιμιστικούς καιρούς που ακολούθησαν! Πολύ λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτόν αφού οι όποιες αναφορές και ενθυμήματα είναι ελάχιστα, σαν το λιγοστό μα ακριβό νεράκι που κυλά μέσα από τη σχισμή του βράχου…Στην Κεντρική Υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους (Γ.Α.Κ.) φυλάσσεται ο μεγαλύτερος όγκος των δημοσίων αρχείων που εκτείνονται χρονικά από την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης και την ίδρυση του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Φυλάσσονται επίσης αρχεία επιτροπών, υπηρεσιών και οργάνων που δεν υφίστανται πλέον (Ταμείο Ανταλλαξίμων, Κυβέρνηση Μέσης Ανατολής, ΄Υπατη Αρμοστεία Σμύρνης κλπ). Επίσης, αξιόλογα ιδιωτικά αρχεία και συλλογές φυσικών προσώπων, οικογενειών, συλλόγων και εμπορικών οίκων. Εκτός των λυτών εγγράφων και των βιβλίων - πρωτοκόλλων, σώζονται και χειρόγραφοι κώδικες, αρχιτεκτονικά σχέδια, χάρτες, χαρακτικά, φωτογραφίες.

Tα στοιχεία είναι με βάση διάφορα έγγραφα όπως, από το Αρχείο των Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Εκλογικοί Κατάλογοι από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, Μητρώα Αρρένων κ.ά.
Τα ονόματα είναι από αυτά τα έγγραφα τα οποία πολλές φορές
έχουν λάθη στις χρονολογίες
(σε μερικά μάλιστα, λάθη δεκαετιών!)
Λαγκαδινοί Αγωνιστές του 1821

Μουρούτζος
Γιάννης

Μπαϊράμης
Γιάννης

Μπαλάσης
Γεώργιος

Μπαλτής
Πανάγος

Μπαλτής
Γεώργιος

Μπαλτής
Ιωάννης

Μπαλτής
Θεόδωρος

Μπαμπέτζιος
Ηλίας

Μπαριάμης
Αποστόλης

Μπαριάμης
Ιωάννης

Μπιζούμης
Ηλίας

Μπιζούμης
Χρήστος

Μπιζούμης
Παναγιώτης

Μπιζουμόπουλος
Ιωάννης Ιερεύς

Μπίκινης
Αντρίκος

Μποζίκας
Γιάννης

Μποκής
θανάσης
Δ.
Μποκής
Γεώργιος
Δ.
Μπόκος
Βασίλειος

Μπουκής
Γιαννάκης

Μπραβόπουλος
Ιωάννης

Μπράβος
Δημήτριος

Μπράβος
Αποστόλης

Νιάρχος
Γεωργαντάς

Νιάρχος
Δημήτριος

Νιάρχος
Αθανάσιος

Νιάρχος
Νικόλας

Νικήτα
Αναστάσης

Νικήτα
Θεοδωρής

Νικήτα
Νικόλαος

Νικήτα
Βασίλειος

Νικήτα
Γιάννης

Νικήτα
Αναγνώστης

Νικήτας
Γεώργιος
Κανέλλος
Νικητόπουλος (Νικήτας)
Κανέλλος

Νικολής
Αποστόλης

Νικολόπουλος
Γιάννης
Γ.
Νικολόπουλος
Αντώνιος


Σύμφωνα με τον εκλογικό κατάλογο του 1847 (που γενικά είναι πιο έγκυρος), ο Αντρίκος Μπίκινης εμφανίζεται να γεννήθηκε το 1810. Από την άλλη, βρίσκουμε τον Αντρίκο στα Αρχεία Αγωνιστών του 1821, όπως θα δείτε στην αντίστοιχη σελίδα στο site των Λαγκαδίων.

Λαγκαδινοί Αγωνιστές του 1821


Μάλιστα, σε ένα έγγραφο ''αιτείται το χάλκινο αριστείο''. Δηλαδή δεν ήταν απλός στρατιώτης.
Στα δύο έγγραφα φαίνεται το όνομά του. Οι αιτήσεις
 έγιναν το 1833.
Το πιστοποιητικό που  συνόδευε την παρούσα αίτηση ήταν:

«Πιστοποιούμεν οι υποφαινόμενοι, ότι ο Αντρίκος Μπίκινης κάτοικος της Κοινότητος Λαγκαδίων του δήμου Τροπέων της επαρχίας Γόρτυνος υπηρέτησεν υπό την οδηγίαν μας ως υπαξιωματικός αποδειχθείς μάλιστα ικανός περί τα πολεμικά, και πρόθυμος και υπερασπιστής της εθνικής ελευθερίας. Παρευρέθη εις τας μάχας Πούσι του Λάλα, Πάτρας, πολιορκίαν της Τριπόλεως, εις τας κατά του Ιμβραήμ
και κατά του Δράμαλη εκστρατείας, και εις τας μάχας Τρικόρφων, Δραμπάλας και λοιπάς διακριθείς μάλιστα. Δεν εξήλθε της επικρατείας προκρίνας τον υπέρ ελευθερίας θάνατον. Όθεν του δίδεται το παρόν δια να το χρησιμοποιήση όπου ανήκει
».
Εν Λαγκαδίοις τη 19 Απριλίου 1833

                                                              

                       Κανέλλος Δεληγιάννης

                       Πλαπούτας

                       Ιωάννης Κολοκοτρώνης (πιθανώς)

                       (?)  Μπούκουρας
                       (άλλη μία δυσανάγνωστος υπογραφή)
Στο έγγραφο του φακέλλου 286 είναι 6ος στη σειρά, ενώ στο φάκελλο 203 είναι τρίτος. Άρα ο Αντρίκος Μπίκινης γεννήθηκε πριν το 1810, ίσως λίγο πριν το 1805.
Πάντως αρκετές αιτήσεις και τέτοια διπλώματα αγωνιστών σώζονται σήμερα, τόσον στο τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, όσον και των Γ.Α.Κ. Η υλική και ηθική αμοιβή στους κατέχοντες το δίπλωμα και το αριστείο του αγωνιστή συνοψίζονται στο: «….Έκαστον αριστείον εδίδετο δια διπλώματος.
Οι τιμώμενοι ηδύνατο να οπλοφορούν, να κατέχουν το πρώτον τόπον τιμής μετά τας αρχάς εις όλας τα εορτάς των δήμων. Ήσαν ελεύθεροι πάσης σωματικής εργασίας κ.λ.π. Εις τους αξιωματικούς δε απεδίδετο αι τιμαί του βαθμού των, αφαιρείτο δε από εκείνους που κατεδικάζοντο δια πλημμελήματα ή κακουργήματα κ.λ.π. Δια του Δ/τος της 18 (30) Σεπτεμβρίου 1835 το αριστείον έλαβε το σχήμα του Ελλην. Σταυρού με στέφανον δάφνης. Εις το εν μέρος εχαράχθησαν αι λέξεις «Όθων Α’ Βασιλεύς της Ελλάδος», εις δε το άλλο «τοις ηρωϊκοίς προμάχοις της πατρίδος».

Ένας ακόμα από τους πιο γνωστούς, γενναίους και τίμιους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης ήταν ο Νικηταράς. Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, δίπλα στο πλευρό του θείου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.


Στη μάχη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822) η ορμή του κατά των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη, όπου έσπασε 3 σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του από αγκύλωση. Μετά από αυτή τη μάχη έμεινε γνωστός ως «Τουρκοφάγος», ενώ αρνήθηκε να μοιραστεί τα λάφυρα από τη νίκη στα Δερβενάκια, λέγοντας «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη». Ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συνεχίστηκε ο αγώνας του. Επί Όθωνα περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα.
Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί λόγω διαβήτη.

Έτσι πλήρωνε και πλήρωνει η Ελληνική Πολιτεία τους αγωνιστές της! Και στην Μαντώ Μαυρογένους δεν έδωσαν ούτε σύνταξη αγωνιστή.
Η κόρη του όταν τον αντίκρισε σ’ αυτήν την κατάσταση έχασε τα λογικά της. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Το 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη. Παράλληλα του χορηγήθηκε άδεια να ζητιανεύει στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάθε Παρασκευή απόγευμα και μάλιστα σε θέση όχι αρκετά προσοδοφόρα. Όταν κάποιος γνωστός του τον ρώτησε τι κάνει εκεί, ο Νικηταράς απάντησε ότι «κάθεται και απολαμβάνει την ελεύθερη πατρίδα του». Τελικά πέθανε πάμπτωχος στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, ωστόσο η ιστορία τον αναγνωρίζει ως έναν από τους πιο αγνούς και γενναίους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.

Το γεννεαλογικό δέντρο του Αντρίκου Μπίκινη διαμορφώνεται ως εξής.
Μπίκινης Δημήτριος, γεννήθηκε το 1799
Μπίκινης Ανδρίκος, γεννήθηκε το 1807
Μπίκινης Αναστάσιος του Δ., γεννήθηκε το 1822
Μπίκινης Αναστασιος 1826
Μπίκινης Φίλος του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1838,(ή το 1828)
Μπίκινης Αναστάσιος του Ανδρέα 1843
Μπίκινης Κωνσταντίνος του Α. 1826
Μπίκινης Χαράλαμπος του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1863
Μπίκινης Διονύσιος του Αναστασίου, γεννήθηκε το     1872
Μπίκινης Ανδρέας του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1874
Μπίκινης Δημήτριος του Αναστασίου, γεννήθηκε το       1876
Μπίκινης Παναγής του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1878
Μπίκινης Ιωάννης του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1880
Μπίκινης Ανδρέας του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1920
Μπίκινης Ιωάννης του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1958

Μπίκινης Γεώργιος του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1982                                                                                                                           Μπίκινης Αλέξανδρος του Γεωργίου, γεννήθηκε το 2014                                       Μπίκινης Νικήτας του Γεωργίου, γεννήθηκε το 2023                                                        Από τα παραπάνω, ο Αναστάσιος που γεννήθηκε το 1826 ίσως να είναι με τον Αναστάσιο του Δ. (1822) με πιθανότερο το 1826                                               

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 24 Μαρτίου 2024

ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ.....''ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ'' !!! [ video ]

Ήταν 24 Μάρτη 1999 όταν άρχιζε το μακελειό, το στυγερό έγκλημα, που κράτησε 78 μέρες. Ήταν το οριστικό τέλος για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.

    Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), αυτοί που το Διεθνές Δίκαιο το κόβουν και το ράβουν αλλιώς όταν πρόκειται για το Κόσσοβο, αλλιώς για το Κίεβο, αλλιώς για την Γάζα κι αλλιώς για την Κύπρο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων» – αυτό δεν είπε κι ο Πούτιν για την Ουκρανία; – εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ. Μετά ακολούθησαν από Λιβύη μέχρι Συρία.

Ως γνωστόν, όλα αυτά συνέβησαν γιατί κατά τους ΝΑΤΟικούς ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης». Και «εγκληματίας». Και «δολοφόνος». Και έκανε «γενοκτονία». Και ειδικά στο Κόσσοβο έκανε και «εθνοκάθαρση». Για να καταλάβετε πόσο «κάθαρμα» ήταν, ακόμα κι αυτός ο Πρετεντέρης – όπως έγραφε τότε – μόλις τον είδε στο εδώλιο της Χάγης (τον Μιλόσεβιτς ) «ανατρίχιασε» (ο Πρετεντέρης…).

  Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.

   Δέκα χρόνια αργότερα, το 2016, στην απόφαση του  Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κατά του Κάρατζιτς (που το εφετείο του ΟΗΕ μετέτρεψε την ποινή του σε ισόβια), υπάρχουν 10 σελίδες (από την 1.235 έως την 1.245) χωμένες μέσα στις άλλες 2.500 σελίδες της απόφασης (δείτε εδω:  icty.org.pdf), έτσι για να μην… πολυφαίνονται, όπως και μια πολύ ενδιαφέρουσα καταγραφή:

Ότι ο Μιλόσεβιτς και το Βελιγράδι δεν ήταν και τόσο… ένοχοι, όπως έλεγαν όσοι τους βομβάρδισαν, όπως αναφέρουν (αλλά το αναφέρουν στην απόφαση για τον Κάρατζιτς…), ότι το Βελιγράδι ήταν απέναντι στην τακτική της εθνοκάθαρσης και μάλιστα κατήγγειλε τους πραγματικούς ενόχους για “εγκλήματα” που τα διέπρατταν για “ίδιον όφελος”. Η Συνέχεια ΕΔΩ.....ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Δείτε  ένα ντοκιμαντέρ το οποίο… αναφέρεται στη Γιουγκοσλαβία, μια πλούσια και ειρηνική χώρα, και το πώς έφτασε εδώ που είναι σήμερα με τη «βοήθεια» των Η.Π.Α., του Ν.Α.Τ.Ο. του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. Οι ομοιότητες με τη χώρα μας είναι τεράστιες και ας μην έχει γίνει κανένας πόλεμος (ακόμα τουλάχιστον).  Η ταινία λέγεται «ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ» και είναι με ελληνικούς υπότιτλους.....

Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024

ΒΑΡΚΙΖΑ !!! [ video ]

Η υπογραφή κάτω από εκείνη την απαράδεκτη για τον λαό και το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα συμφωνία μπήκε σαν σήμερα, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Το τι θα ακολουθούσε για το λαό και το κίνημά του από τις διαπραγματεύσεις στη Βάρκιζα κι από εκείνον τον απαράδεκτο συμβιβασμό, το είχε προβλέψει ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης.

Ο Άρης, αρνούμενος να εφαρμόσει την συμφωνία της Βάρκιζας, στην επιστολή του προς την ΚΕ του ΚΚΕ, στις 24 Μάρτη 1945, έγραφε:
«Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση (…) για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές».
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ένα πρωτοφανές όργιο τρομοκρατίας σαρώνει όλη τη χώρα.
Με την συμπλήρωση ενός χρόνου από την υπογραφή στη Βάρκιζα και από τον αφοπλισμό του ΕΑΜ, στις 12/2/1946, δημοσιεύεται και κατατίθεται στον ΟΗΕ ο απολογισμός της κρατικής καταστολής, της βρετανικής κατοχής και της δράσης των 206 μοναρχοφασιστικών συμμοριών που λεηλατούν τη χώρα:
Νεκροί: 1.289. Τραυματίες: 6.671. Βασανισθέντες: 31.632. Συλληφθέντες: 84.931. Βιασμένες γυναίκες: 165. Ληστείες: 6.567. Επιδρομές σε τυπογραφεία: 572. Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες: Πάνω από 100.000.
Αυτά συνέβησαν τότε. Και ήταν τόσο τραγικά που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αντίστροφα από την απαισιόδοξη εκτίμηση του Χέγκελ:
«Η Ιστορία – έλεγε – διδάσκει πως ουδείς διδάσκεται απ’ αυτήν».
Η υπογραφή κάτω από εκείνη την απαράδεκτη για τον λαό και το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα συμφωνία, μπήκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Πριν από ακριβώς 74 χρόνια.         Το συγκλονιστικό ντοκουμέντο αφοπλισμού του ΕΛΑΣ:
 
Διαβάστε περισσότερα »