ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944 : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΟΥΝ !!! [ video ]

80 χρόνια από τα Δεκεμβριανά... Ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκης είχε γράψει. «Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών όπως το απέδωσε η επίσημη ιστορία των φαντασμάτων. Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης.

Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη υποστήριξη του νεαρού τότε κράτους, είχανε ένα εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας. Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πιστέψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στο ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγα κιόλας χρόνο, όταν ακόμη υπήρχαν Γερμανοί.

Και θέλησαν, πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν – σαράντα χρόνια τώρα (σαράντα χρόνια τα περιέχω μέσα μου και τα δουλεύω για να τα πω κάποια φορά). Όχι, η εθνική αντίσταση δεν ήταν έργο των κομουνιστών ούτε των εξ Αιγύπτου εθνικοφρόνων. Ανάμεσα στους δυο αυτούς μοιραίους πόλους βρίσκεται μια Ελλάδα που ονειρεύεται και άπειρες φορές προδομένη τραυματίζεται θανάσιμα. Και τότες ξεσπά – δεν έχει σημασία κάτω από ποια σημαία. Και είτε νικά είτε νικιέται εκφράζει απελπισία κι αγανάκτηση».....

Διαβάστε περισσότερα »

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ !!! [ video ]

Πολλές φορές, πλησιάζοντας η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, διαβάζουμε διαφορά περίεργα δημοσιεύματα που αμφισβητούν τον εορταστικό χαρακτήρα υποβαθμίζοντας το περιεχόμενο.

Και το πλέον παράδοξο - έως τραγικό - είναι ότι η αμφισβήτηση αυτή προέρχεται από κάποιους που αυτοορίζονται ως ''Αριστεροί''.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ο αγωνιστικός και αντιφασιστικός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου ξεκίνησε από το ΕΑΜ κατά την περίοδο της Κατοχής.

Για πρώτη φορά, στις 28 Οκτωβρίου του 1941 με υποκίνηση του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας, βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το έπος του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας. Και αυτός ο αντιφασιστικός εορτασμός γινόταν όλα τα χρόνια της Κατοχής. Η ανάμνηση του ΌΧΙ και της νίκης κατά των Ιταλών υπήρξε μέρος της ΕΑΜικής πολιτικής για την ενίσχυση του αντιστασιακού φρονήματος.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα μιας αντιστασιακής εφημερίδας «Μηνιάτικος Αντάρτης» του Οκτωβρίου 1944, όπου  υπάρχει  ρεπορτάζ για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του οποίου έγινε και στρατιωτική παρέλαση από ένοπλα τμήματα ανταρτών του ΕΛΑΣ……"Το δήθεν "ΌΧΙ" λοιπόν του φασίστα Μεταξά, είναι ένας από τους διαχρονικούς μύθους της καθεστωτικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, που αναπαράγεται μέχρι σήμερα.

Δύο εικόνες

Βίοι παράλληλοι

Με το ιερατείο πάντα σε περίοπτη θέση

«Κάτω από την δικτατορία του Μεταξά, είχαν υιοθετήσει ορισμένες ναζιστικές ιδέες.

Η θέσις μας στην Ελλάδα ήταν πραγματικά παράδοξη: Αγωνιζόμαστε εναντίον του ολοκληρωτισμού ενισχύοντας μια φασιστική κυβέρνηση εναντίον μιας άλλης».

Χένρι Μέτλαντ Ουίλσον

Βρετανός στρατηγός διοικητής Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα

Επιβάλλοντας φασιστική δικτατορία, η αστική τάξη και ο Μεταξάς είχαν κηρύξει, αντικειμενικά, εχθρό τον Ελληνικό λαό. Ο διοικητής του Αποσπάσματος της Πίνδου, συνταγματάρχης Κ. Δαβάκης, έχει πει πως η ηγεσία "προετοίμαζε όνειδος", που ο Στρατός το μετέτρεψε σε ''έπος''. Και πως οι οδηγίες ήταν "να ρίψωμεν μερικές τουφεκιές διά την τιμήν των όπλων". Και ο Γ. Καφαντάρης (σ.σ.: πρώην πρωθυπουργός), με το γνωστό καυστικό πνεύμα του, έλεγε πως προκάλεσε έκπληξη το "ΟΧΙ" του Μεταξά, γιατί ήταν ο μόνος Ελληνας που μπορούσε να πει το "ΝΑΙ". Ο ίδιος ο Α. Παπάγος, αρχηγός του ΓΕΣ το 1940, έγραψε πως "Την απρόκλητον Ιταλικήν επίθεσην της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιστράτευτος". Όλα αυτά δεν ήταν απλά θέμα "ανικανότητας" αλλά, σε τελευταία ανάλυση, πολιτικού και ταξικού προσανατολισμού. Από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να υπάρξει - και δεν υπήρξε - κάποιο "ΟΧΙ" του Μεταξά. Και ο ίδιος ο Μεταξάς φοβόταν, αφού γνώριζε ότι η δικτατορία του στηριζόταν σε επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα (Βιομήχανοι, Εκδότες κ.α) στον Βρετανικό ιμπεριαλισμό και τους Γλύξμπουργκ και ένας πόλεμος μπορεί να οδηγούσε τα αφεντικά του σε άλλες επιλογές η στην ανατροπή του από τον λαό. Αυτό δεν είναι εκτίμηση αλλά τα λόγια του ίδιου του δικτάτορα, ο οποίος αργότερα, ανησυχούσε για τις νίκες του Ελληνικού στρατού: 5 Δεκεμβρίου 1940 γράφει στο ημερολόγιο του: "Συνεχείς νίκαι προχωρήσεως. Ανησυχία για το μέλλον μου; Είναι σωστό αυτό; Εκ μέρους μου;''

Και 31 Δεκεμβρίου 1940: "Σε τέτοιον αγώνα τα εσωτερικά πολιτεύματα σβήνονται. Ποιό θα μείνει όρθιο; Ο Θεός βοηθός". Τόσο θλιβερή η κατάσταση του Μεταξά, που ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι γράφει  στο ημερολόγιο ότι σκεφτόταν μήπως "του μείνει το γεροντάκι στα χέρια" όταν του ανακοίνωσε την κήρυξη πολέμου στις 28 Οκτώβρη 1940, λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα. Άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι κατ' ολοκληρίαν τις απόψεις του, ο Βασίλης Ραφαηλίδης υπήρξε, κατά την άποψη μας, ένας απ' τους πιο σημαντικούς διανοούμενους της χώρας μας. (Εφυγε από την ζωή στις 8 Σεπτέμβρη του 2000 και σε ηλικία 66 χρονών). Ας θυμηθούμε μια τοποθέτηση που είχε κάνει για τον γιορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Δεν υπάρχει παρόμοια και αξίζει να δείτε το παρακάτω βιντεάκι......

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΤΗ ΒΕΡΓΙΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β' ΛΕΕΙ ''ΚΑΙ'' Η ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΟΣ ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ !!! [ video ]

Σε συνέντευξή της στο δεύτερο τεύχος των ''ΤΕΤΡΑΔΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ'' η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, μιλώντας στον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Διδάκτορα του Παντείου Πανεπιστημίου και διευθυντή - επιμελητή των «Τετραδίων Πολιτισμού», Κώστα Λασκαράτο, αναφέρεται στη Βεργίνα και στον Μέγα Αλέξανδρο.

Η διαπρεπής βυζαντινολόγος, απέναντι στην κρατούσα άποψη των Ελλήνων αρχαιολόγων που επί μακρόν ερευνούν τα χώματα της Βεργίνας, ισχυρίζεται στο βιβλίο της «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών» (Εκδόσεις Gutenberg) πως ''ο τάφος του λεγόμενου Φιλίππου του Β’ ανήκει στον Αλέξανδρο και όχι στον πατέρα του''.

Μιλώντας στα ''ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ'', η πρώτη γυναίκα πρύτανις στην ιστορία των 700 χρόνων του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, και για ένα διάστημα πρόεδρος του Centre Pompidou στο Παρίσι, εμφανίζεται αμετακίνητη στην άποψή της, δηλώνοντας: «Εγώ νομίζω ότι είναι το μόνο πραγματικό, μεγάλο πράγμα που έχω κάνει. Τόσο σίγουρη είμαι. Γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι πως ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια. Από πού;»
Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «Για περισσότερα από 10 χρόνια μιλάτε για τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας έχοντας ένα αιρετικό επιχείρημα, μια θέση διαφορετική από την κρατούσα», η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ απαντά:

«…Διαφορετική από όλους τους Έλληνες αρχαιολόγους. Όχι τους ξένους. Οι ξένοι σχεδόν ποτέ δεν δέχτηκαν ότι ο τάφος είναι του Φιλίππου του Β´. Μιλήσανε για τον Φίλιππο τον Αρριδαίο. Γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι πως ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια. Από πού; Έπρεπε να ανοίξουμε όλες τις πηγές που μιλάνε για τον Μέγα Αλέξανδρο και την ταφή του, να δούμε τι γίνεται. Όταν ο Μανόλης Ανδρόνικος, ο οποίος ήταν πολύ φίλος μου, μου είπε ότι βρήκε μέσα στον τάφο του λεγόμενου Φιλίππου του Β´ το κεφαλάκι του Αλεξάνδρου, του είπα: "Είναι δυνατόν Βασιλεύς Βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο;". Μου απάντησε πως λόγω των χρονολογιών ο τάφος θα ήταν ή του Φιλίππου του Β´ ή του Φιλίππου του Αρριδαίου ή του Αλεξάνδρου, όμως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν θαμμένος στην Αλεξάνδρεια, ο Αρριδαίος ουδέποτε πήγε σε μεγάλη εκστρατεία, άρα εκείνος που έμενε ήταν ο Φίλιππος Β´. Όταν όμως βρέθηκε η Αμφίπολη, άρχισαν όλοι να λένε πως είναι ίσως ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τότε είπα: "Αφού ο Αλέξανδρος ετάφη στην Αλεξάνδρεια, τότε πώς μπορεί να λένε πως είναι δικός του ο τάφος στην Αμφίπολη;". Έτσι άρχισα εγώ να ψάχνω πού είναι ο Μέγας Αλέξανδρος…».

Κυρία Αρβελέρ, γιατί πιστεύετε πως, τόσα χρόνια που βάζετε το συγκεκριμένο ζήτημα στον δημόσιο διάλογο, δεν το ασπάζονται οι αρχαιολόγοι; Η θέση σας ακούγεται, ως πρόσωπο έχετε μεγάλη επιδραστικότητα. Μήπως τελικά τα επιχειρήματα αυτά, για τους ειδικούς, δεν είναι επαρκή;

Δεν επιτρέπεται 50 χρόνια τουλάχιστον οι Έλληνες αρχαιολόγοι να έχουν Αλέξανδρο και να μην το έχουν κοιτάξει ποτέ.

Υπονοείτε πως δεν το παραδέχονται τόσοι και τόσοι αρχαιολόγοι για να μη φανεί μια διαχρονική ανεπάρκεια στην ερμηνεία και στην ανάλυση των δεδομένων;

Ε, βέβαια…

Πιστεύετε στ' αλήθεια πως θα δικαιωθεί η θέση σας;

Όταν έρθει η επόμενη γενιά αρχαιολόγων, από εκείνους που ήταν στην ανασκαφή και όταν εγώ δεν θα είμαι πια στη ζωή…

Εκπέμπετε μια ανάγκη να επαναλαμβάνετε ότι ο λεγόμενος τάφος του Φιλίππου ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο…

«Εγώ έχω ανάγκη. Εγώ νομίζω ότι είναι το μόνο πραγματικό, μεγάλο πράγμα που έχω κάνει. Τόσο σίγουρη είμαι».....                                                                                                 

Τα επιχειρήματα είναι:

α) Το ελεφαντοστέινο ομοίωμα του Αλεξάνδρου.
β) Η παράσταση στη ζωφόρο που δείχνει μια δράση η οποία για να αποτυπωθεί έπρεπε προηγουμένως να έχει συμβεί.
γ) Η αρχική επιθυμία του Μακεδόνα να ταφεί στον τόπο του.                                                                                                                                           δ) Το χρονικό κενό από την ταφή στο σημείο όπου ξέρουμε, μέχρι να κατασκευαστεί το μαυσωλείο.
ε) Το ύψος του νεκρού, που, όπως λέει, πως δεν μοιάζει με του πατέρα αλλά περισσότερο με του ίδιου του Αλεξάνδρου.
στ) Ο χουντίτης, ένα ορυκτό της Αιγύπτου που βρέθηκε στον τάφο.

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟΝ ΧΙΤΩΝΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΙΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΤΑΦΩΝ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ !!! [ video ]

Μία πρόσφατη ανακάλυψη στον Τύμβο ΙΙ στη Βεργίνα, φέρεται να αποκάλυψε τον χιτώνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μία ομάδα αρχαιολόγων, με επικεφαλής τον Αντώνιο Μπαρτζιώκα, ομότιμο καθηγητή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, φέρεται να ταυτοποίησε ένα μωβ βαμβακερό υφαντό γνωστό ως ''σάραπης'', το ένδυμα των Περσών βασιλιάδων, το οποίο υιοθετήθηκε και από τον Μέγα Αλέξανδρο μετά την επικράτησή του έναντι του Δαρείου του 3ου της Περσίας. Το υλικό είχε ανακαλυφθεί στο χρυσό οστεοφυλάκιο στον Τύμβο ΙΙ, μαζί με τα λείψανα ενός άνδρα και το στεφάνι της Βεργίνας με τα χρυσά φύλλα και τα άνθη μυρτιάς, από την Ελληνιστική περίοδο (300-30π.Χ.), το οποίο θεωρείται ότι άνηκε στη Μήδα της Οδησσού, την πριγκίπισσα και πέμπτη σύζυγο του Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας.

Ύστερα από εκτενείς, χημικές, φυσιολογικές και μικροσκοπικές αναλύσεις, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, το ύφασμα είναι φτιαγμένο από βαμβάκι, υλικό σπάνιο για την εποχή και ήταν βαμμένο με το βασιλικό μωβ χρώμα. Ανάμεσα στις επιστρώσεις του υφάσματος, βρέθηκε ''χουντίτης'', ένα λαμπερό, λευκό ορυκτό που χρησιμοποιούταν στην αρχαία Περσία, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι το ένδυμα είχε προέλευση από την Ανατολή. Πρόκειται για μια ανακάλυψη με σπουδαίες προεκτάσεις, καθώς σηματοδοτεί ότι, πολλά από τα αντικείμενα που βρέθηκαν στον Τύμβο ΙΙ, ανήκαν πράγματι στον Μέγα Αλέξανδρο και όχι στον βασιλιά Φίλιππο της Μακεδονίας, όπως πιστεύεται. Μεταξύ των αντικειμένων που ήρθαν στο φως από τον τύμβο, είναι ένα χρυσό διάδημα, ένα σκήπτρο και ένα χρυσό στεφάνι μυρτιάς. Όλα τα ευρήματα αναφέρονται σε ιστορικές πηγές ως τα βασιλικά διακριτικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ωστόσο, η ανακάλυψη της ''σαράπιδος'', είναι εξαιρετικής σημασίας, καθώς πρόκειται για ένα ένδυμα μεγάλης συμβολικής βαρύτητας στα περσικά ανάκτορα. Η ''σάραπης'' ήταν ένα μωβ χιτώνιο, με μια λευκή ρίγα στο στρίφωμα, την οποία φορούσαν αποκλειστικά οι Πέρσες βασιλείς. Το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος υιοθέτησε το σύμβολο εξουσίας των Περσών, σηματοδότησε την κυριαρχία του στην αχανή Περσική αυτοκρατορία. Ενδελεχείς μελέτες διεξήχθησαν στο ύφασμα που ανακαλύφθηκε. Η ομάδα εφάρμοσε προηγμένες τεχνικές, όπως φασματοσκοπία υπερύθρου με μετασχηματισμό Fourier (FTIR), και αεριοχρωματογραφία/φασματομετρία μάζας, για την ταυτοποίηση των συστατικών του υφάσματος. Τα εργαστηριακά πορίσματα επαλήθευσαν την ύπαρξη βαμβακιού και βασιλικής μωβ βαφής, όπως και του χουντίτη, ένα σπάνιο υλικό στην Ελλάδα που καταδεικνύει με ασφάλεια την Περσική επιρροή....

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ''ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ'' ΚΑΙ ΤΟΥΣ ''ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ'' ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ !!! [ Photos - Video ]

Το ανάκτορο του Φιλίππου Β΄ ή ''Παρθενώνας της Μακεδονίας'' στις Αιγές ολοκληρώθηκε, τέλος 2023, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού. Το μνημείο αποδίδεται στο κοινό με αναστηλωμένο το μεγάλο περιστύλιο, το πρόπυλο και τις στοές της πρόσοψης, αναταγμένους τους τοιχοβάτες και συντηρημένα τα ψηφιδωτά των τεράστιων ανδρώνων, των χώρων, δηλαδή, που φιλοξένησαν τα συμπόσια των Μακεδόνων βασιλέων. Το έργο «Στερέωσης, συντήρησης, αναστήλωσης και ανάδειξης του ανακτόρου των Αιγών» που υλοποιείται από το 2007, από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, συνολικού προϋπολογισμού 20.000.000 ευρώ, με διαδοχικές εντάξεις, σε δύο χρηματοδοτικές περιόδους του ΕΣΠΑ 2007-2013 και 2014-2020. Ο στόχος του σχεδιασμού των έργων στις Αιγές, ήταν εξαρχής, η συστηματική και καθολική αποκατάσταση και ανάδειξη του ιδιαίτερα εκτεταμένου αρχαιολογικού χώρου, ώστε να εξελιχθεί σε ένα τεράστιο αρχαιολογικό πάρκο, με σύγχρονες και υψηλού επιπέδου υποδομές και υπηρεσίες, ώστε να προσφέρει στους επισκέπτες πλήρη, ενιαία και ολοκληρωμένη γνώση και εμπειρία της ιστορίας της πόλης των Αιγών, των βασιλέων της και της ευρύτερης Μακεδονίας. Η αναστήλωση του ανάκτορου του Φιλίππου Β΄, που ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο, μαζί με τη νεκρόπολη και την ταφική συστάδα των Τημενιδών, έκτασης σχεδόν 550 στρεμμάτων, που το 2021 αποδόθηκε στο κοινό, ως επισκέψιμος δενδροφυτεμένος χώρος, αρχαιολογικής και φυσιολατρικής περιήγησης, το Μουσείο των Βασιλικών Τάφων, το αρχαίο θέατρο, και το Κεντρικό Μουσείο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2022, συγκροτούν το Πολυκεντρικό Μουσείο των Αιγών. Στο σύνολο αυτό προστίθενται και όποια μνημεία ή τμήματα του αρχαιολογικού χώρου συντηρούνται, ώστε να είναι σύντομα επισκέψιμα. Το ανάκτορο χτισμένο, στα μέσα του 4ου αι. π.Χ., από τον Φίλιππο Β΄, το ''βασίλειον καθίδρυμα'' των Αιγών, το μεγαλύτερο οικοδόμημα της κλασικής Ελλάδας, σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να συναρμόζει την Αγορά, τον τόπο συνάθροισης των πολιτών της Μητρόπολης των Μακεδόνων, με την βασιλική παρουσία και εξουσία.

Εδώ, στο μέγα περιστύλιο του ανακτόρου, το φθινόπωρο του 336 π.Χ. ανακηρύχθηκε βασιλιάς των Μακεδόνων ο Αλέξανδρος και ξεκίνησε η μεγάλη πορεία, που μετασχημάτισε τον τότε κόσμο σε Οικουμένη. Το ανάκτορο των Αιγών, ένα απολύτως πρωτοποριακό για την εποχή του οικοδόμημα, έγινε πρότυπο και αρχέτυπο, γνώρισε χιλιάδες επαναλήψεις καθορίζοντας, για πολλούς αιώνες, την εικόνα της δημόσιας αρχιτεκτονικής, σε ανατολή και δύση. Σύμβολο της Μακεδονικής ηγεμονίας, το μνημείο καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 148 π.Χ., κάηκε και λιθολογήθηκε για να χαθεί από προσώπου γης. Τώρα, καθώς οι εργασίες αναστήλωσής του ολοκληρώνονται, παραπέμπει ξανά στην αρχική του εικόνα. Οι επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών, σύντομα θα μπορούν να έχουν μια ολοζώντανη εικόνα «του Παρθενώνα της Μακεδονίας» - όπως είχε χαρακτηρίσει το μνημείο ο Wolfram Hoepfner, ένας από τους σπουδαιότερους μελετητές της Αρχαίας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής - το οποίο με πολύ κόπο, επιμονή και υπομονή αναδύεται από την λήθη των αιώνων. Ένα μέρος, μήκους 30μ., του άνω ορόφου του κεντρικού τμήματος της πρόσοψης του ανακτόρου, της οποίας η αναστήλωση στο μνημείο δεν κατέστη δυνατή, για λόγους στατικούς καθώς δεν διασώθηκε το ενδιάμεσο αρχαίο υλικό, εκτίθεται ανατεταγμένο στο Κτήριο του Κεντρικού Μουσείου. Όσοι πιστοί προσέλθετε....

Βασιλικοί τάφοι Αιγών (Βεργίνα)

Βεργίνα, μνημείο Πολιτιστικής Kληρονομιάς και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Στη Μακεδονία σάς περιμένει μία από τις σπουδαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα.

Βρίσκεστε στη Βόρεια Ελλάδα, στην άκρη του Μακεδονικού κάμπου. Στους πρόποδες των Πιερίων. Μπαίνετε στον τύμβο. Ακολουθείτε αναγκαστική πορεία. Καθώς το φως της ημέρας σβήνει, ο χώρος όπου εισέρχεστε σας προκαλεί έντονα συναισθήματα. Σε λίγο θα γίνετε μάρτυρας του μεγαλείου της αρχαίας Ελλάδας. Ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ελλάδα και το σπουδαιότερο στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, θα σας αποκαλύψει τα μυστικά του....

Νησί Ιωαννίνων

Η ανάσα της Παμβώτιδας. Σαν πρωινή αχλή οι μύθοι και οι παλιές ιστορίες κυλούν πάνω στον καθρέφτη της λίμνης μαζί με τις βάρκες και τα καραβάκια που ταξιδεύουν για το απίθανο νησi, ξεκινώντας από την αισθαντική προκυμαία κάτω από τα τείχη της ζωντανής καστροπολιτείας, μιας από τις λίγες που συνεχίζουν τη ζωή τους μέσα στους αιώνες. Λένε ότι τα ονομαστά χέλια της Παμβώτιδας έφταναν μέχρι το σεράι του Σουλτάνου στην Πόλη. Τώρα μπορείτε να τα δοκιμάσετε στις ταβέρνες στο Νησί μαζί με καραβίδες και βατραχοπόδαρα. Τις καραβίδες μπορούν να τις κάνουν με σκορδαλιά αν τους κάνετε τη σχετική παραγγελία μια ημέρα πριν!!!! Ένα νησί στην καρδιά των βουνών. Η δεύτερη διακλάδωση του παραλίμνιου δρόμου των Ιωαννίνων είναι υδάτινη και τραβά για το Νησί, μια ιδιαίτερη ψαράδικη κοινότητα με τον παραδοσιακό οικισμό της ανάμεσα στα βουνά. Τα γραφικά καραβάκια ξεκινούν από την προκυμαία, λίγο μετά την πύλη του Κάστρου. Στο λιμάνι του Νησιού σας υποδέχεται πλέον μια τουριστική ατμόσφαιρα, αλλά και ένα πιάτο με τα ονομαστά γιαννιώτικα γλυκά που προσφέρουν μέλη του γυναικείου συνεταιρισμού ενδημικών προϊόντων. Στα ενυδρεία μπροστά από τις ταβέρνες κολυμπούν όλα τα καλά της λίμνης, στα τραπεζάκια του καφέ περιμένουν οι ναργιλέδες και τα πλακόστρωτα σοκάκια είναι ανοιχτά για ένα γύρο στην πραγματική φυσιογνωμία του Νησιού. Οι βάρκες μοιάζουν να είναι αραγμένες στις αυλές των σπιτιών και ο περιφερειακός δρόμος δεξιά από το λιμάνι πηγαίνει προς τις ονομαστές μονές με τις εκπληκτικές τοιχογραφίες, τα μοναστήρια των Φιλανθρωπινών και του Ντίλιου, που είναι επισκέψιμα, και της Ελεούσας που ακόμη είναι κλειστό, αφιερωμένα και τα τρία στον Αγιο Νικόλαο. Εκατέρωθεν του δρόμου πρωταγωνιστούν τα χρώματα της φύσης, αριστερά τα αγριολούλουδα και δεξιά οι εντυπωσιακές καστανοκέφαλες πάπιες και τα άλλα πουλιά του νερού, μέχρι τη μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, στην άκρη του οικισμού, όπου εκτελέστηκε ο θρυλικός Αλή Πασάς και τη μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Ετσι φτάνετε στην άκρη του προβλήτα όπου τελειώνει ο γύρος του νησιού και αρχίζει ξανά ένα νέο ταξίδι στον αέναο κύκλο του θρύλου της Παμβώτιδας....,.

Διαβάστε περισσότερα »