Ναυτίλος
περικοπή ζωντανών 20 % ...
Ψηλά τον έχει πάρει τον αμανέ ο αγά-Νταβούτογλου. «Χωρίς την Τουρκία, δεν υπάρχει Ευρώπη», διαπιστώνει. Ούτε βορείως της Βιέννης, πασά μου; Και «η Τουρκία είναι μέσα στις πέντε χώρες με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο», διακηρύσσει.
Στ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα, πασά μου;
Ο κ. Τόμσεν (επιτηρητοποτηρητής του ΔΝΤ στην Ελλάδα) παραδέχθηκε χθες ότι το προέχον δεν ήταν τόσον το χρέος, όσον οι δομικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη χώρα μας.
Ετσι, ο καλός αυτός υπάλληλος με τον επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει τους συνεπείς υπαλλήλους παραδέχθηκε αμέσως και σαφώς αυτό για το οποίο κάναμε κριτική ευθύς εξ αρχής όλοι όσοι λέγαμε ότι το χρέος εκτός από πρόβλημα θα είναι και το πρόσχημα
για να τινάξει η Ευρωπαϊκή Ενωση στον αέρα (με τη βοήθεια μιας τρύπιας κυβέρνησης) τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά στη χώρα μας.
Αν πάρει τα πράγματα κανείς απ' την αρχή διαπιστώνει μια πορεία πολύ ερμηνεύσιμη, και για τις προθέσεις αυτών που τη διήνυσαν, και για το τι μέλλει γενέσθαι στο εξής.
Ο κ. Παπανδρέου εν πρώτοις, διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν τα λεφτά. Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους έχει συνομιλίες με την Γκόλντμαν Σακς. Στη συνέχεια (Γενάρης του 2010) δεν βγαίνει να δανειστεί (με υψηλό μεν, υποφερτό δε και κυρίως διαθέσιμο) επιτόκιο. Αμέσως μετά αρχίζει να διακηρύσσει urbi et orbi ότι βουλιάζουμε, ότι χρεοκοπούμε, ότι χανόμαστε -τινάζονται τα σπρεντ στον Θεό- κι έτσι ο κ. Παπανδρέου
μετατρέπει ο ίδιος προσωπικώς μια κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού. Κατόπιν αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια με τα εξάσφαιρα στο τραπέζι και τις μπλόφες, αφού έχουν προηγηθεί οι παραδοχές περί «απώλειας εθνικής κυριαρχίας» (παραδοχές που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα έστελναν τον πρωθυπουργό τους ατιμασμένον σπίτι του).
Αμέσως μετά και χωρίς να διαπραγματευθεί το χρέος, οχυρωμένος ακριβώς πίσω απ' αυτήν την εθνική κυριαρχία ο κ. Παπανδρέου την προδίδει και την παραδίδει στην Τρόικα μετατρέποντας τη χώρα σε κολονάτο υπό «καθεστώς εντολής». Με το μνημόνιο η χώρα χάνει την ασυλία της απέναντι στους δανειστές της και παραχωρεί σε αυτούς την ίδιαν της τη διοίκηση, με αποτέλεσμα τις βίαιες αλλαγές επί τα χείρω στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά.
Κι όντως, έχει δίκιο ο κ. Τόμσεν. Από το χρέος κάποτε θα βγούμε, είτε πληρώνοντας είτε χρεοκοπώντας, από τον εργασιακό μεσαίωνα όμως που δημιουργείται και θα συνεχίσει να δημιουργείται ίσως και να μη βγούμε ποτέ.
Ο κ. Παπανδρέου, ασχέτως της γελοίας ρητορικής του, αιχμαλώτισε την Ελλάδα, εμφάνισε τις ντιρεκτίβες της Γκόλντεν Σακς ως μονόδρομο, απέτρεψε και εξουδετέρωσε κάθε εναλλακτική λύση, ξεφτίλισε και ταπείνωσε τους Ελληνες και πέτυχε εν τέλει τη διάλυση κάθε προοπτικής ανασύνταξης της χώρας στη βάση μιας δικής της στρατηγικής...
Και τα χειρότερα έπονται...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 17.ΙΧ.2010 stathis@enet.gr
περικοπή ζωντανών 20 % ...
Ψηλά τον έχει πάρει τον αμανέ ο αγά-Νταβούτογλου. «Χωρίς την Τουρκία, δεν υπάρχει Ευρώπη», διαπιστώνει. Ούτε βορείως της Βιέννης, πασά μου; Και «η Τουρκία είναι μέσα στις πέντε χώρες με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο», διακηρύσσει.
Στ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα, πασά μου;
Ο κ. Τόμσεν (επιτηρητοποτηρητής του ΔΝΤ στην Ελλάδα) παραδέχθηκε χθες ότι το προέχον δεν ήταν τόσον το χρέος, όσον οι δομικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη χώρα μας.
Ετσι, ο καλός αυτός υπάλληλος με τον επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει τους συνεπείς υπαλλήλους παραδέχθηκε αμέσως και σαφώς αυτό για το οποίο κάναμε κριτική ευθύς εξ αρχής όλοι όσοι λέγαμε ότι το χρέος εκτός από πρόβλημα θα είναι και το πρόσχημα
για να τινάξει η Ευρωπαϊκή Ενωση στον αέρα (με τη βοήθεια μιας τρύπιας κυβέρνησης) τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά στη χώρα μας.
Αν πάρει τα πράγματα κανείς απ' την αρχή διαπιστώνει μια πορεία πολύ ερμηνεύσιμη, και για τις προθέσεις αυτών που τη διήνυσαν, και για το τι μέλλει γενέσθαι στο εξής.
Ο κ. Παπανδρέου εν πρώτοις, διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν τα λεφτά. Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους έχει συνομιλίες με την Γκόλντμαν Σακς. Στη συνέχεια (Γενάρης του 2010) δεν βγαίνει να δανειστεί (με υψηλό μεν, υποφερτό δε και κυρίως διαθέσιμο) επιτόκιο. Αμέσως μετά αρχίζει να διακηρύσσει urbi et orbi ότι βουλιάζουμε, ότι χρεοκοπούμε, ότι χανόμαστε -τινάζονται τα σπρεντ στον Θεό- κι έτσι ο κ. Παπανδρέου
μετατρέπει ο ίδιος προσωπικώς μια κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού. Κατόπιν αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια με τα εξάσφαιρα στο τραπέζι και τις μπλόφες, αφού έχουν προηγηθεί οι παραδοχές περί «απώλειας εθνικής κυριαρχίας» (παραδοχές που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα έστελναν τον πρωθυπουργό τους ατιμασμένον σπίτι του).
Αμέσως μετά και χωρίς να διαπραγματευθεί το χρέος, οχυρωμένος ακριβώς πίσω απ' αυτήν την εθνική κυριαρχία ο κ. Παπανδρέου την προδίδει και την παραδίδει στην Τρόικα μετατρέποντας τη χώρα σε κολονάτο υπό «καθεστώς εντολής». Με το μνημόνιο η χώρα χάνει την ασυλία της απέναντι στους δανειστές της και παραχωρεί σε αυτούς την ίδιαν της τη διοίκηση, με αποτέλεσμα τις βίαιες αλλαγές επί τα χείρω στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά.
Κι όντως, έχει δίκιο ο κ. Τόμσεν. Από το χρέος κάποτε θα βγούμε, είτε πληρώνοντας είτε χρεοκοπώντας, από τον εργασιακό μεσαίωνα όμως που δημιουργείται και θα συνεχίσει να δημιουργείται ίσως και να μη βγούμε ποτέ.
Ο κ. Παπανδρέου, ασχέτως της γελοίας ρητορικής του, αιχμαλώτισε την Ελλάδα, εμφάνισε τις ντιρεκτίβες της Γκόλντεν Σακς ως μονόδρομο, απέτρεψε και εξουδετέρωσε κάθε εναλλακτική λύση, ξεφτίλισε και ταπείνωσε τους Ελληνες και πέτυχε εν τέλει τη διάλυση κάθε προοπτικής ανασύνταξης της χώρας στη βάση μιας δικής της στρατηγικής...
Και τα χειρότερα έπονται...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 17.ΙΧ.2010 stathis@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου