Αλλά αν του απαντούσα, θα του έλεγα περίπου τα εξής: Δεν φτάνει να θες να πειστείς, από κάποιον, αλλά να είσαι και έτοιμος να πειστείς. Να έχεις ανοιχτά αυτιά, μάτια, και νου , να ακούσεις αυτά που σου λένε, χωρίς την τσίχλα στο μυαλό.
Θα του έλεγα επίσης, ότι δεν ξέρω αν έχει νόημα να σε πείσει κάποιος. Αν δεν έχεις πειστεί, από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τι περιμένεις και από ποιόν;
Θα του επεσήμανα, ότι αυτά που λέει η Αριστερά, κυρίως η παραδοσιακή αριστερά, είναι γνωστά, είναι χιλιοειπωμένα, και εσχάτως επιβεβαιωμένα, οπότε, γιατί να ανατρέχουμε σε φλυαρίες.
Θα του πρόσθετα, ότι μάλλον, ΔΕ θέλει να πειστεί. Γιατί απλά αυτό που θέλει, δεν είναι να αλλάξει κάτι, στα σοβαρά, αλλά να βολευτεί με κάτι, όπως όπως. Γιατί έτσι μεγάλωσε, με τα ΠΑΣΟΚ και τις ΝΔ, κυνηγώντας συνέχεια το δικό του προσωπικό, ατομικό βόλεμα, την εύκολη λύση, την αρπαχτή χρημάτων, σκέψεων και ιδεών.
Θα του συμπλήρωνα, με ελαφρώς ελιτίστικη διάθεση, ότι στην συνεπή, μαχητική Αριστερά, έρχεται κάποιος, που θέλει, και όχι που κάποιος που παρακαλεί, να τον κάνουν να θέλει.
Θα του έλεγα κατάμουτρα, ότι είναι καλό, που δεν τον πείθει η Αριστερά, αφού κάποτε τον έπεισε το ΠΑΣΟΚ.
Θα του έλεγα ότι ο καθημερινός βομβαρδισμός, από τα ΜΜΕ, για τον μονόδρομο της Ευρώπης, αυτής της Ευρώπης, για τον μονόδρομο και την αναγκαιότητα των μέτρων, ξεπεράσματος της κρίσης, δεν τον αφήνει, να σκεφτεί καμία εναλλακτική διαδρομή.
Θα του έλεγα, να μην έχει ενοχές. Να μην ζορίζεται, ντε και καλά, να είναι κάτι, αριστερό…
Θα του έλεγα, επίσης, ότι πριν από την ψήφο, όταν και όποτε γίνουν οι εκλογές, προηγείται η καθημερινή σκέψη, δράση και συμπεριφορά, που τα θεωρώ, σημαντικότερα, από την εκλογική πράξη.
Θα του έλεγα, ότι λύση σε κάποιο ζήτημα, δεν είναι αυτό ακριβώς, που έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Υπάρχει πιθανότητα, να είναι και κάτι άλλο, διαφορετικό.
Θα του έλεγα, ακόμα, ότι, η Αριστερά, η πραγματική Αριστερά, είναι δύσκολη, ενώ αυτός έχει μάθει στα εύκολα. Ακόμη και τώρα, που τα πράγματα ζόρισαν, αναζητεί εύκολες λύσεις, και θα του υπενθύμιζα, ότι αν έχουμε φτάσει εδώ, έχουμε φτάσει, μεταξύ άλλων, επειδή οι πολλοί επέλεγαν τις εύκολες λύσεις, και δεν «πείθονταν» από τις δύσκολες προτάσεις.
Θα του έλεγα, τέλος, ότι παρόλα αυτά, τίποτα δεν αποκλείεται και ότι είμαι σίγουρος, πως στο τέλος θα νικήσουμε, καταρχήν τους κακούς, «εμάς» και αμέσως μετά, τους ακόμη πιο κακούς «αυτούς».
ΥΓ. Θα του έλεγα και Καλό μήνα και Καλό Χειμώνα.
Θύμιος Κ. ΠΗΓΗ ellinofreneia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου