Όπως συμβαίνει συνήθως προκλήθηκαν αντιδράσεις οι οποίες εκφράστηκαν με απαντήσεις του τύπου. «Και παλιά πληρώναμε την Ολυμπιακή», «πάντα πληρώναμε τους διορισμούς» και άλλες τέτοιες, στο γνωστό πλαίσιο που χρόνια τώρα έχει «τυλιχτεί», η κοινή γνώμη για ευνόητους λόγους.
Θυμίζω ότι η βασική επιχειρηματολογία από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, και φιρμάτους παπαγάλους, πριν μερικά χρόνια ήταν, ότι δεν είναι σωστό να υπάρχει κρατικό μονοπώλιο ΚΑΙ στις αερομεταφορές και ότι θα είναι προς όφελος του επιβατικού κοινού να λειτουργήσει ΚΑΙ σε αυτόν τον τομέα ο ανταγωνισμός. Ότι μετά την πώληση της Ολυμπιακής, θα έρθουν αρκετές εταιρείες και έτσι θα πέσουν οι τιμές των εισιτηρίων, θα βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες και άλλα τέτοια αστεία. Ότι τέλος πάντων θα γλιτώσουμε από το κακό μονοπώλιο του ενός.
Βεβαίως και τότε υπήρξαν φωνές που έλεγαν ότι σε συνθήκες άκρατου καπιταλισμού, δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, ότι οι όποιες εταιρείες θα συμφωνήσουν άτυπα σε κάποιο καρτέλ, ότι καμία ιδιωτική εταιρεία δεν μπορεί να επιτελέσει εθνικό έργο, καλύπτοντας τα ακριτικά νησιά, γιατί αυτό έχει κόστος που μόνο κάποιος κρατικός φορέας μπορεί να το κάνει και άλλα τέτοια «γραφικά», «οπισθοδρομικά» και «παρωχημένα».
Δεν πέρασαν 5 χρόνια και οι δύο εταιρείες που τελικά έμειναν, μετά από την σχετική «συνεργασία» τους, αποφασίζουν να εξαγοράσει η μια την άλλη και αντί για τον πολυπόθητο ανταγωνισμό στο όνομα του οποίου παθαίνουν απανωτούς οργασμούς παπαγάλοι και λοιπά λαμόγια, έχουμε ΜΙΑ και μοναδική εταιρεία, να κυριαρχεί στην αγορά την κατ ευφημισμόν και ελεύθερη!
Προσωπικώς δεν πέφτω από τα σύννεφα, όπως πιστεύω και αρκετοί από εσάς. Οι άνθρωποι δεν έκαναν τίποτε λιγότερο από αυτό που το οικονομικό πλαίσιο και η «επιχειρηματικότητα», τους επιβάλει. Αύξηση των κερδών τους, με κάθε μέσο. Και δόξα τω Θεώ, η Ενωμένη Ευρώπη, δίνει άπειρες δυνατότητες να αυξάνει τα κέρδη του ένα μονοπώλιο, εις βάρος των εργαζομένων, των χρηστών, της υγείας τους , τους περιβάλλοντος κλπ.
Όταν κάποιος κατακρίνει την ιδιωτικοποίηση κρατικού «θησαυρού», δεν σημαίνει ότι νοσταλγεί τις μέρες της κάκιστης διαχείρισης αυτού του θησαυρού, από εντολοδόχους ξεπουλήματος. Σίγουρα τα σκάνδαλα με την Ολυμπιακή, οι χιλιάδες προσλήψεις, η συνειδητή υποβάθμιση και δυσφήμιση της εταιρείας, από σειρά κυβερνήσεων, δεν είναι κάτι αξιοζήλευτο. Κανείς δεν υποστηρίζει την κακοδιαχείριση, τις λαμογιές, τις αρπαχτές με την πρόφαση της επιτέλεσης κοινωνικού έργου, προς όφελος του λαού…
Επίσης προσωπικώς δεν έχω καμία αυταπάτη ότι μπορεί να λειτουργήσει ένας κρατικός οργανισμός προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, στο οικονομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κανείς κρατικός οργανισμός δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, όταν όλοι οι κανόνες είναι φτιαγμένοι για να «προηγούνται» τα συμφέροντα των ιδιωτικών όμιλων. Ο μόνος λόγος που υπάρχουν ακόμη κρατικές εταιρείες είναι για να παρέχουν διευκολύνσεις, υποδομών στις ιδιωτικές ή για να φορτώνονται τα μην κερδοφόρα κομμάτια του έργου τους.
Η μόνη πιθανότητα και δυνατότητα μια κρατική εταιρεία να λειτουργήσει προς όφελος του συνόλου, είναι να λειτουργήσει μέσα σε άλλες οικονομικές συνθήκες, μέσα σε πλαίσιο και αντίληψη εξυπηρέτησης των αναγκών των πολιτών και όχι των αναγκών των επιχειρηματιών. Υπάρχει τεράστια διαφορά.
Άρα λοιπόν, καταλήγοντας. Δεν νοσταλγώ το αμαρτωλό καθεστώς της Ολυμπιακής. (αν και θα πρέπει να τονιστεί ότι μέσα σε αυτό το καθεστώς τα αεροπλάνα της πήγαιναν παντού και ήταν τα πιο ασφαλή. Και αυτό οφειλόταν στους «τεμπέληδες» τεχνικούς της…). Δεν έχω ψευδαίσθηση ότι μέσα σε αυτή την Ευρώπη, μπορεί να ορθοποδήσει και να είναι υγιής μια κρατική εταιρεία. Αλλά διάολε ούτε τους κανόνες τους καπιταλισμού δεν πρόκειται να εφαρμόζουν, προκειμένου να θησαυρίζουν;
Ούτε τα προσχήματα δεν θα τηρούν;
Θύμιος Κ. ΠΗΓΗ ellinofreneia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου