Η ιστορία της πίτσας από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα..
Πρώτοι οι Έλληνες είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα στρογγυλό λεπτό ψωμί, για να το χρησιμοποιήσουν σαν πιάτο, το ονόμασαν πλακούντος και το έψηναν με διάφορα υλικά, το προτιμούσαν οι εργαζόμενοι άντρες γιατί ήταν οικονομικό και εύκολα μεταφερόμενο.
6ος αιώνας π.Χ.
Περσική αυτοκρατορία, οι στρατιώτες του Δαρίωνος του μεγάλου οι οποίοι ήταν συνηθησμένοι σε μεγάλες πορίες, έψηναν πάνω στις ασπίδες τους λεπτό ψωμί και έπειτα το κάλυπταν με τυρί.
Ο Porcius Cato έγραψε την πρώτη ιστορία της Ρώμης. Σε ένα σημείο αναφέρει ότι έτρωγαν, λεπτό στρογγυλό ψωμί με ελαιόλαδο, μυρωδικά και μέλι, τα οποία τα έψηναν στην πέτρα.
1ος αιώνας π.Χ.
Ο αρχαίος «Μαμαλάκης» των Ρωμαίων, Marcus Gavius Apicius, άριστος μάγειρας που αγαπούσε το φαγητό τόσο πολύ και αυτοκτόνησε όταν καταστράφηκε οικονομικά από φόβο ότι δε θα είχε χρήματα για να φάει, αναφέρει στο βιβλίο του, σε μια συνταγή του, για βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι.
17ος αιώνας μ.Χ
Η πίτσα έχει αποκτήσει δημοτικότητα στην Νάπολι και ανώτερες τάξεις αρχίζουν να την επισκέπτονται, για να δοκιμάσουν αυτό το φαγητό που τρώνε οι φτωχοί και το φτιάχνουν άντρες που ονομάζονται πιτσαγιόλοι.
18ος αιώνας μ.Χ
Η βασίλισα Μαρία Καρολίνα Λορένα διατάζει να φτιαχτεί φούρνος στο καλοκαιρινό παλάτι, για να μπορεί ο σεφ να δημιουργεί πίτσες για αυτήν και για τους καλεσμένους της.
1889 χρονιά σταθμός στην ιστορία της πίτσας.
Η γυναίκα του βασιλιά Ουμπέρτου 1ου, Μαργαρίτα είχε πάει στη Νάπολι για διακοπές, δεν ήταν δυνατό να μη δοκιμάσει αυτό το έδεσμα, κάλεσε λοιπόν τον πιο φημισμένο πιτσαγιόλο (σεφ πίτσας) Ραφαέλ Εσπόζιτο για να δοκιμάσει τις σπεσιαλιτέ του. 3 είδη πίτσας έφτιαξε εκείνη τη μέρα , η πρώτη με χοιρινό, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με σκόρδο,λάδι και τομάτες και η τρίτη με μοτσαρέλα, βασιλικό και τομάτες (τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας) .
Η τρίτη πίτσα άρεσε στη βασίλισα τόσο πολύ που έστειλε γράμμα στον πιτσαγιόλο για να τον ευχαριστήσει.
Ο Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της βασίλισας ονόμασε την τρίτη πίτσα «μαργαρίτα», ένα όνομα που ακόμα και σήμερα μετά από 117 χρόνια, θα το βρούμε σχεδόν σε όλες τις πιτσαρίες και φυσικά στην πρωτεύουσα της πίτσας, τη Νάπολι.
Το 1522 όταν ήρθαν οι τομάτες στην Ευρώπη, από το Περού θεωρήθηκαν δηλητηριώδεις, οι φτωχοί Ναπολιτάνοι τις δοκίμασαν πρώτοι σε σάλτσα πάνω στην πίτσα.
Το παγκόσμιο ρεκόρ σε κατανάλωση πίτσας το έχει ένας Ρουμάνος, ο Cristian Dumitru, ο οποίος έφαγε τόσα κιλά πίτσας όσο το βάρος του.
Στην Αργεντινή, οι πίτσες δεν έχουν παραπάνω από 2 υλικά και πολύ τυρί.
Στην Αυστραλία, η πίτσα χαβάη ( ζαμπόν και ανανάς ) κατέχει το 20% των συνολικών πωλήσεων πίτσας .Στη Βραζιλία, συγκεκριμένα στο Σάο Πάολο ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν πίτσα με σοκολάτα και μπανάνα.
Η πίτσα είναι τόσο σημαντική για την οικονομία της πόλης, που ονόμασαν τη 10 Ιουλίου μέρα της Πίτσας, μια γιορτή γεμάτη λάμψη και πολλές νέες συνταγές που δοκιμάζονται στο πρωτάθλημα της πίτσας.
Η μεγαλύτερη στρογγυλή πίτσα που ψήθηκε ποτέ είχε διάμετρο 37,4 μέτρα.
Η μεγαλύτερη ορθογώνια πίτσα είχε μήκος 200 μέτρα, κατασκευάστηκε στη Βιτσέντζα της Ιταλίας και χρησιμοποιήθηκαν 1 τόνος αλεύρι, 300 κιλά τομάτες, 200 κιλά μοτσαρέλα, 10 κιλά μανιτάρια και 60 κιλά ζαμπόν.
Mέχρι σήμερα έχουν φτιαχτεί χιλιάδες εναλλακτικά είδη πίτσας & ζύμης: παχιά,
λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη,
σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου