Η....ΠΑΤΡΑ ΜΟΥ !!!

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η Πάτρα ερημώνει για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, οι δρόμοι αδειάζουν, τα αυτοκίνητα λιγοστεύουν, γενικά η πόλη γίνεται αγνώριστη.

Σαφώς πιο ωραία, πιο ανθρωπινή, πιο μικρή στις αποστάσεις της, πιο κατανοητή στους κατοίκους της. Για αρκετούς είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να την ευχαριστηθούν, να την απολαύσουν, να τη χορτάσουν. Γιατί η Πάτρα που δεινοπαθεί τον υπόλοιπο χρόνο, με το κυκλοφοριακό και τον μισό της πληθυσμό καθημερινά στους δρόμους της, έχει και θαυμαστές! Όλους εκείνους τους λάτρεις της πόλης που εκτιμούν τις φανερές και κρυφές της χάρες. Η Πάτρα είναι όμως και θύμα των…επαρχιωτών της που έρχονται φορτώνοντας την ύπαρξή τους στον ιστό της, στους δρόμους της, στις απίστευτες ομορφιές της, τις οποίες ουδέποτε εκτίμησαν όσο… υπολήπτονται το στέρφο χωράφι τους και το μισογκρεμισμένο πατρικό που στοιχειώνει κάπου στο πουθενά, σε κάποιο απίθανο κατσικοχώρι…της Ηλείας, της Ατωλοακαρνανίας, και της ορεινής Αχαίας. Η Πάτρα είναι θύμα των ακαλλιέργητων επαρχιωτών της, που παριστάνουν τα θύματα της «απάνθρωπης» και «απρόσωπης» πόλης, που αρνούνται να βιώσουν τη μακραίωνη ιστορία της, τη μοναδική της παράδοση, τη μεγάλη τιμή του Πατρινού πολίτη, που βαδίζει στο ιστορικό της κέντρο, εκεί που βάδισαν κάποιες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά και της τέχνης του πόλεμου, της φιλοσοφίας και της επιστήμης, του θεάτρου και της λογοτεχνίας! Είναι όλοι εκείνοι οι βλαχοδήμαρχοι που μόλις και μετά βίας περπατάνε στα δυο τους ποδάρια, που βρομίζουν την πόλη και να την σιχαίνονται στη συνέχεια, καθώς επιμένουν να μιλούν με υπέρμετρο θαυμασμό για το νερό του χωριού τους και τις ντομάτες που τάχα μου έχουν διατηρήσει την αυθεντική τους μυρωδιά. Είναι όλοι εκείνοι που νέμονται τα πλούτη και τη δόξα της πόλης για να την βρίζουν με πάθος πρωτόγνωρο, σε καθημερινή βάση γιατί τους δυσκολεύει τη μικρή τους ζωή.

Είναι όλοι αυτοί που έχουν μπαστακωθεί πεισματικά και έχουν φορτώσει τις ζωές τους στην πόλη και δεν βρίσκουν έναν καλό λόγο για αυτή την πόλη της δημοκρατίας, του φωτός, και της τεράστιας ιστορίας. Την πόλη που λέμε την λεμονίτα λεμονάδα , το καλαμάκι σουβλάκι, τα μούσμουλα μέσκουλες, το μπαλόνι φούσκα, να "πετάμε αετό" αντί να "στήνουμε αστέρι",τον μαλάκα μινάρα, κ.λ.π.Την πόλη των Υψηλών Αλωνίων και της Ομόνοιας, του Βλατερού και του Κάστρου, της Αγυιάς και των Συχαινών, του Αγ. Διονυσίου και της Τριών Ναυάρχων της Γούβας και της Αρόης, της πλ.Μαρούδα και της πλ.Βούδ,

της Παραλίας και των Ιτεών, των Ταμπαχάνων και του Αη Γιάννη του Πράτσικα !!!    ΑΠΛΑ....Η ΠΑΤΡΑ ΜOY !!!