Είναι δικαίωμα του καθενός
να έχει όποια άποψη θέλει για το ΚΚΕ και να τη διατυπώνει. Το αν θα τη
διατυπώσει με τρόπο διαλλακτικό, αν θα την τεκμηριώσει με επιχειρήματα ή
αν θα αναλυθεί σε υβριστικό οχετό είναι κάτι που αφορά τον προσωπικό
πολιτικό και αισθητικό πολιτισμό του καθένα. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο
Τζίμης Πανούσης προτίμησαν τον υβριστικό οχετό. Επειδή, όμως, οι ίδιοι
θεωρούν εαυτούς τιμητές και υπερασπιστές της παρακαταθήκης
της Εθνικής Αντίστασης και του Αρη Βελουχιώτη θα ήταν πιο έντιμο από
την πλευρά τους, τις απόψεις τους για το ΚΚΕ να μην τις επενδύσουν
μουσικά με τον ύμνο του ΕΑΜ. Διότι συμβαίνει το εξής «περίεργο»: Η ψυχή
της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ και Αρης Βελουχιώτης
μέλος του! Αξιοι μουσικοί και συνθέτες είναι, θα μπορούσαν να είχαν
εμπνευστεί μια πρωτότυπη μελωδία για να ντύσει ένα τόσο εμπνευσμένο
στίχο.
Κατά τ’ άλλα καθένας
εφ’ ω ετάχθη και εφ’ ω εχάθη. Είναι σίγουρο ότι θα ‘ρθουν ξανά οι
ποιητές εκείνοι, που θα μιλήσουν για τη φτώχεια και την εξαθλίωση και θα
‘ ρθουν ξανά οι διανοούμενοι που θα φωτίσουν τις αιτίες τους. Ως τότε,
όπως θα ‘λεγε και ο Μπρεχτ:
«σαν αντικρύζω τα πρόσωπά τους που σαπίζουν...
Μου περνάει η πείνα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου