Όλη του τη ζωή ο κυρ-Κώστας ήθελε ένα ζευγάρι παπούτσια από δέρμα κροκοδείλου και έκρινε πως είχε φτάσει πια η ώρα να τα κάνει δώρο στον εαυτό του.
Όταν επέστρεψε σπίτι, φορώντας τα καινούργια του παπούτσια, είπε στην κυρά-Φρόσω: - "Λοιπόν, βλέπεις κάτι διαφορετικό πάνω μου;"
- "Τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό; Κάθε μέρα φοράς το ίδιο πουκάμισο και το ίδιο παντελόνι. Που είναι η διαφορά;"
Ο κυρ-Κώστας δεν το έβαλε κάτω. Χωρίς να πει κουβέντα, πήγε στο υπνοδωμάτιο, γδύθηκε και βγήκε έξω μη φορώντας τίποτε άλλο παρά τα καινούργια του παπούτσια.
- "Τώρα Φρόσω, βλέπεις κάτι διαφορετικό;", τη ρώτησε. - "Που είναι η διαφορά, Κώστα μου; Κρέμεται προς τα κάτω όπως και κάθε μέρα."
Προσβεβλημένος και θυμωμένος, ο κυρ-Κώστας φώναξε:
- "Και ξέρεις γιατί κρέμεται προς τα κάτω;
Γιατί κοιτάζει τα καινούργια μου παπούτσια!"
Η κυρά-Φρόσω με βλέμμα λυπημένο προς το ΄΄αποθαμένο΄΄του ανταπάντησε:
-Αχ! μωρέ Κώστα μου! Καπέλο έπρεπε να αγοράσεις, μπας και έδειχνε προς τα πάνω!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου