Η Γηραιά Ήπειρος θα έπρεπε να προσκαλεί
τους πρόσφυγες, απ” τους πόλεμους που η ίδια δημιούργησε και επιδότησε.
Ως πηγή ανανέωσης, ως νέα νευρωνικά κύτταρα, που θα τη βγάλουν απ” το
Αλτσχάιμερ.
Αυτοί οι άνθρωποι, αυτά
τα παιδιά (κυρίως τα παιδιά), έτσι και τους δοθεί η ευκαιρία να
επιβιώσουν, να εργαστούν, να σπουδάσουν, να κάνουν τέχνη, θα βοηθήσουν
να δημιουργηθεί μια νέα ήπειρος.
Η
Ευρώπη πνέει τα λοίσθια, ξεμωραμένη και γκρινιάρα, μια γριά με σάπια
εντόσθια, μολυσμένα απ” τους φασισμούς που γέννησε -και ποτέ δεν
πέθαναν.
Έχει μείνει κλεισμένη στο
γηροκομείο της ιστορίας της κι αναπολεί τα χρόνια της νιότης, τους
αιώνες της δόξας και της φρίκης, ενώ καταπίνει αλεσμένες τροφές και
κατουριέται πάνω της.
Κάποια
συνθήματα της νεότητας -Liberté, égalité, fraternité- προτιμά να μην τα
αναφέρει, ενώ τις νηπιακές εικόνες της αθηναϊκής δημοκρατίας τις έχει
καταχωνιάσει στο ασυνείδητο.
Της
τρέχουν τα σάλια και δυσκολεύεται να περπατήσει, αλλά απεχθάνεται τους
ξένους, τους αλλόθροους, τους καινούριους, πιο πολύ απ” τον εαυτό της.
Προσπαθεί να τους κρατήσει μακριά, για να μην της χαλάσουν την κηδεία.
Μια ανοιακή γριά που σκοτώνει παιδιά, αυτή είναι πια η Ευρώπη.
Και
δεν καταλαβαίνει, ότι μόνο αν πάρει αυτά τα ξένα παιδιά στην αγκαλιά
της θα συγχωρεθεί για όλα τα τέρατα που γέννησε κι έκανε και θα μπορέσει
να φύγει ήσυχη, αφήνοντας στη θέση της μια νέα Ευρώπη, μια νέα Γη.
Γελωτοποιός
Γελωτοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου