Το παραπάνω κείμενο ανάρτησε χτες στην σελίδα της στο Φέισμπουκ η γνωστή μας... δημοσιογράφο να την πω... συγγραφέα να την πω... τηλεπερσόνα από τα παλιά να την πω... κάτι απ' όλα αλλά τελείως ακαθόριστο να την πω... κυρία Έλενα Ακρίτα. Προσωπικά, δεν ανήκω στους πανηγυρίζοντες για το κλείσιμο του Mega αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν με λες και χολοσκασμένο. Ως εκ τούτου, υποψιάζομαι ότι, όσο κι αν δεν με πιάνει η παρότρυνσή της για μια εκδρομή στην διαολοχώρα, η κυρία Ακρίτα θα χαιρόταν αν με έβλεπε να πηγαίνω έστω και μέχρι τα περίχωρά της. Επειδή, όμως, ούτε όρεξη για εκδρομές διαθέτω αλλά ούτε και σκατόψυχος αισθάνομαι, έχω κάτι αντιρρησούλες να εκφράσω.
 |
| Αξέχαστες στιγμές "Mega-ενημέρωσης": Το αλλοιωμένο βίντεο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου (*) |
Όχι, κυρία Ακρίτα! Το Mega δεν είναι ούτε του καφετζή ούτε της κομμώτριας ούτε της μακιγιέζ ούτε κανενός από όσους δούλευαν εκεί. Όπως τα μπαμπακοχώραφα της Αλαμπάμας και του Μισσισσιππή δεν ήσαν των σκλάβων που δούλευαν σ' αυτά κι όπως οι ρωμαϊκές γαλέρες δεν ανήκαν σ' εκείνους τους δύστυχους που τραβούσαν κουπί υπό το πλατάγισμα των μαστιγίων. Το Mega ανήκει σε μια χούφτα λεφτάδων, που το χρησιμοποίησαν επί 27 χρόνια για να κάνουν τις δουλειές τους.
Όχι, κυρία Ακρίτα! Το Mega δεν είναι ούτε της Αναστασίας ούτε της Εύας ούτε του Χάρη ούτε κανενός από όσους τόσα χρόνια μάτωναν πίσω από τις κάμερες, παίρνοντας ως ανταμοιβή τις λίγες πενταροδεκάρες της νόμιμης βασικής αμοιβής και χαρίζοντας ατέλειωτες ώρες υπερωριακής εργασίας στα αφεντικά τους. Το Mega είναι εκείνων που βρίσκονταν είτε μπροστά από τις κάμερες είτε μέσα σε σκοτεινά παρασκήνια, βυσσοδομώντας προκειμένου να φούσκωσουν τα πορτοφόλια τους εις βάρος τής έγκυρης ενημέρωσης και υπέρ τής μαύρης προπαγάνδας.
Όχι, κυρία Ακρίτα! Κανείς δεν πανηγυρίζει που βγαίνουν στον δρόμο οι λογής-λογής άγνωστοί μας Τάσοι, Γιάννηδες και Σοφίες. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ηδονική είναι η -άτοπη, το ξέρουμε- φαντασίωση ότι θα πάψουν να βγαίνουν στο γυαλί φάτσες σαν της Τρέμη (που έκοβε στον αέρα τον Μανώλη Γλέζο) ή του Πρετεντέρη (που ήξερε αλλά δεν μίλαγε και που χαλιέται με τους μετανάστες οι οποίοι παίρνουν μια βάρκα και βγαίνουν βόλτα στο Αιγαίο) ή της Σαράφογλου (που, τότε, με το δημοψήφισμα, δεν μπορούσε να δει πουθενά οπαδούς τού Όχι) αλλά και όλων εκείνων που πολλές φορές μας έφεραν στα πρόθυρα να σπάσουμε τις τηλεοράσεις μας.
Όχι, κυρία Ακρίτα! Τα όποια πανηγύρια για την πτώση τού Mega δεν έχουν καμμιά σχέση με τους μεροκαματιάρηδες της επιχείρησης. Ακριβώς όπως η αγαλλίαση που αισθανθήκαμε βλέποντας τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν δεν είχε καμμιά σχέση με όσους παγιδεύτηκαν σ' αυτούς. Αν δεν καταλαβαίνετε ότι τα πανηγύρια στήνονται για την πτώση ενός συμβόλου καταπίεσης της ελεύθερης έκφρασης ενός λαού, δεν φταίνε εκείνοι που πανηγυρίζουν. Και σας θυμίζω ότι δεν ανήκω σ' αυτούς που πανηγυρίζουν.
Όχι, κυρία Ακρίτα! Πολλοί απ' αυτούς για τους οποίους -καμώνεστε πως- κόπτεσθε σήμερα, δεν είναι άμοιροι ευθυνών επειδή "εκτελούσαν εντολές" ή "έκαναν απλώς την δουλειά τους". Λυπάμαι που σας το λέω αλλά το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησαν οι διοικητές και οι δήμιοι των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης αλλά και οι σφαγείς του Διστόμου. Να σας θυμίσω τον ρεπόρτερ που, μπροστά στο ΑΤΜ, έσπρωχνε εκτός πλάνου εκείνο τον συνταξιούχο που τόλμησε να πει ότι δεν είχε πρόβλημα με τα κάπιταλ κοντρόλ; Την δουλειά του έκανε κι αυτός ή απλώς πάσχιζε να μη κακοκαρδίσει τα αφεντικά του;
Όχι, κυρία Ακρίτα! Δεν περιμέναμε να κλείσει το Mega για να ασχοληθούμε με τους εργαζόμενούς του. Όταν πέρυσι αποφάσιζαν να δεχτούν μείωση στις αποδοχές τους για να μη χάσουν τις δουλειές τους, κάποιοι από μας ήμασταν εκεί για να τους πούμε ότι η απόφασή τους ήταν λανθασμένη. Βρεθήκαμε πλάι τους για να τους συμπαρασταθούμε και για να τους δείξουμε ότι το δικαίωμα στην σωστά αμειβόμενη εργασία δεν διασφαλίζεται με υποχωρήσεις αλλά με αγώνα. Δεν έχει σημασία το ότι δεν μας άκουσαν. Σημασία έχει το ότι εμείς νοιαστήκαμε όταν εσείς... αλήθεια, πού ήσασταν εσείς εκείνη την εποχή;
 |
| Αξέχαστες στιγμές "Mega-εγκυρότητας": Νίκος Στραβελάκης και Μίνα Βάρσου έτοιμοι για πολλά φάσκελα. |
Και να σας πω και την τελευταία πρώτη, κυρία Ακρίτα; Πού ήταν η ευαισθησία σας για τους εργαζόμενους του Mega τόσον καιρό που βρίσκονται απλήρωτοι; Τώρα σας έπιασε ο πόνος; Τώρα που καταρρέει ένα από εκείνα τα μέσα χάρη στα οποία βγήκατε από την αφάνεια του τίποτε και γίνατε κάτι παραπάνω από απλώς κόρη τού Λουκή ή σεναριογράφος τηλεσειρών της οκάς; Να δω ποιος θα σας κρατήσει στον αφρό μόλις βουλιάξει και ο ΔΟΛ...
Αλλά, θα μου πείτε, οι καλοί δεν χάνονται. Για σας θα βρεθεί ένα κεραμίδι, όπως θα βρεθεί και για τον Πρετεντέρη κι όπως βρέθηκε και για τον Χιώτη. Το ξέρουμε. Γι' αυτό έκανα πιο πάνω λόγο για άτοπη φαντασίωση. Εξ άλλου, δεν ξεχνάμε πως ζούμε στην χώρα όπου βρήκαν κεραμίδι σχεδόν όλοι οι δωσίλογοι της κατοχής. Τουθ' όπερ, κυρία Ακρίτα, αναζητείστε τους σκατόψυχους μακρυά από εμάς.
Καληνύχτα σας, κυρία Ακρίτα.
--------------------------------------------------------
(*) Το βίντεο παρουσιάστηκε "ντυμένο"με φωνές πλήθους κόσμου, βρισιές προς τους αστυνομικούς, σπασίματα τζαμιών, συνθήματα όπως "το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει" κλπ, δίνοντας την εντύπωση ότι οι δυο αστυνομικοί δέχονταν επίθεση από πολυπληθή ομάδα αναρχικών. Ο Στραβελάκης έκανε αόριστα λόγο για "δύο αστυνομικούς που έρχονται αντιμέτωποι με 30 νεαρούς". Μόνο ο Οικονομέας τόλμησε να πει ότι "όσο και να ψάξουμε, δεν θα δούμε ούτε καδρόνια ούτε τίποτε, δεν υπάρχει στιγμή σύγκρουσης", μίλησε για "νταηλίκι" που "πούλησε αυτός ο αστυνομικός" και ξεκαθάρισε ότι οι αστυνομικοί "την έπεσαν σε 30 νεαρά παιδιά που είχαν πάει εκεί να γιορτάσουν με τους φίλους τους την γιορτή κάποιου συμμαθητή τους". Cogito ergo sum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου