ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ....''ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ'' ΞΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ''ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ'' ΧΙΟΥ !!!

Ακολουθώντας ακραία φρασεολογία και μεγαλοστομίες που θυμίζουν κατά πολύ τον Άνθιμο Θεσσαλονίκης και τον Αμβρόσιο Καλαβρύτων, ο Μητροπολίτης Χίου έχει πετύχει, να δημιουργήσει τεράστια σύγχυση και προβληματισμό στο μετριοπαθές ποίμνιο του. Από την Καλαμωτή όπου καταφέρθηκε ενάντια στον υπουργό Παιδείας για την ενδεχόμενη κατάργηση της προσευχής μέχρι τον Άγιο Αιμιλιανό, ο Μητροπολίτης Μάρκος ξεσπάθωσε εναντίον όλων : του συμφώνου συμβίωσης, των ομοφυλόφιλων, των προσφύγων... «Δεν υπάρχουν πρόσφυγες είναι όλοι λαθρομετανάστες» είπε χαρακτηριστικά για να συνεχίσει ενάντια στον πολιτικό γάμο λέγοντας για τους δημάρχους, «Δεν είναι δυνατόν να παντρεύουν ζευγάρια εκείνοι που μαζεύουν τα σκουπίδια μας».
Σοκαρισμένοι πολλοί πιστοί μιλώντας σημειώνουν ότι «ένας πνευματικός ηγέτης πρέπει να ενώνει το ποίμνιο του και όχι να το χωρίζει να το διχάζει και να στρέφεται με μίσος ενάντια σε οτιδήποτε διαφορετικό».                                                                    

Για τον όρο «μετανάστες»

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».

Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,

δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,

λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε

και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.

Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
  στα σύνορα,

προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό

σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις

κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
  ν’ απαρνιόμαστε,

χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ

τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
  οι ίδιοι

μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε

τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,

περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,

μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.

Όμως κανένας μας

δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη

δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπέρλτολτ Μπρεχτ