Ο...ΚΑΖΑΚΟΣ ΤΟ...ΚΑΖΑΝΙ ΚΑΙ...ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΙ ΤΩΝ ΜΜΕ !!!

Εδώ και μερικές μέρες, αρκετά μεγάλη έκταση και χώρο στα μέσα ενημέρωσης έχει πάρει το θέμα που αφορά τις δηλώσεις του Κώστα Καζάκου περί “προδοσίας”, αναφερόμενος στην απόφαση πολλών νέων να εγκαταλείψουν την Ελλάδα εν μέσω της οικονομικής κρίσης.
Κατ’αρχήν, για λόγους δικαιοσύνης, θα πρέπει να αναφέρουμε τη διευκρίνηση που έδωσε ο ίδιος ο ηθοποιός, λίγες μέρες μετά τη δήλωσή του, σε ραδιοφωνικό σταθμό. Εκεί ανέφερε ότι συνιστά προδοσία το γεγονός ότι τόσοι νέοι χρειάζεται να φύγουν στο εξωτερικό, αναρωτώμενος, ωστόσο, το λογικό: “τελικά ποιος θα παλέψει γι’αυτόν τον τόπο;”.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν κανείς υποστηρίξει ότι αυτή ήταν μια δήλωση για να ανασκευάσει την αρχική “ατυχία”, προκύπτουν έτσι κι αλλιώς πολύ εύλογα ερωτήματα και αρκετές απαντήσεις που δείχνουν ότι αφ’ενός η επίθεση εναντίον του είχε συγκεκριμένη πολιτική στόχευση, ενώ επίσης το γεγονός ότι τα ώτα όσων απευθυνόταν δε μπορούν να χωρέσουν κάποιες πολύ απλές αλήθειες. Εξηγούμαι…Ο πρώτος φορέας που αξιοποίησε τη δήλωση, ή κομμάτι αυτής, με πολύ συγκεκριμένο σκοπό, ήταν η αντιπολίτευση στο Δήμο της Πάτρας. Μάλιστα, επειδή μιλάμε για πολιτικάντηδες τόσο αισχρούς που τον γκεμπελισμό τον έχουν στην ημερήσια διάταξη των δραστηριοτήτων τους, δε δίστασαν να διαρρεύσουν, όχι επώνυμα προφανώς, ότι ο ηθοποιός αμοίβεται με έναν εξωφρενικό μισθό για την προσφορά των υπηρεσιών του ως διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.
Υπάρχει ένα ανέκδοτο που λέει ότι κάποιος επισκέφθηκε μια φορά την κόλαση για να δει πώς έχει η κατάσταση στον κάτω κόσμο. Εκεί λοιπόν βρήκε τις διάφορες εθνικότητες χωρισμένες σε διαφορετικά καζάνια, και γύρω τους φρουρούς. Ο ξεναγός εξηγούσε ότι οι φρουροί ελέγχουν ότι κανένας δε θα βγει από το καζάνι. Ωστόσο, στο ελληνικό καζάνι δεν υπήρχε κανένας φρουρός. “Γιατί δεν υπάρχουν φρουροί στο ελληνικό καζάνι;” ρώτησε ο επισκέπτης, για να λάβει την απάντηση: “μα δε χρειάζονται, αν πάει κανένας να βγει τον τραβάνε οι υπόλοιποι πάλι μέσα”.
Ίσως αυτή η ιστορία έχει εφαρμογή σε πολλές περισσότερες εθνικότητες, αλλά είναι ακριβώς ό,τι περιγράφει την ιδιοσυγκρασία του ελληνικού λαού σε μια εποχή που θυμίζει περισσότερο κόλαση. Όχι μόνο δεν υπάρχει η περίπτωση να ξεσηκωθεί, αλλά ακόμα κι αν κάποιος κάνει την αρχή, οι υπόλοιποι, θέλοντας να δικαιολογήσουν την επιλογή τους να ανέχονται την ανέχειά τους και το μόνιμο βασανιστήριο, τον τραβάνε πάλι μέσα. Σ’αυτή την περίπτωση ο Καζάκος έχει το ρόλο αυτού που τολμάει να σηκώσει κεφάλι, θέτοντας το ερώτημα “μα ποιος θα παλέψει γι’αυτό τον τόπο;”.
Αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός είναι να νιώθει συνέχεια προδωμένος, να μη νιώθει ποτέ ότι έχει ο ίδιος προδώσει το μέλλον του. Είναι ο λαός που ψήφιζε 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ για να να νιώθει ότι προδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια ψήφιζε ΝΔ για να νιώσει προδομένος από τη ΝΔ, μετά ψήφισε μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους εμπαιγμούς και τα ψευτοδημοψηφίσματα χωρίς να βάζει μυαλό, ώστε να νιώσει προδομένος από τον ΣΥΡΙΖΑ και πλέον ετοιμάζεται να ξαναψηφίσει τη ΝΔ για να νιώσει προδομένος από τη ΝΔ.
Προφανώς, αν αυτός ο λαός κοιτάξει την αλήθεια κατάματα, τότε θα πρέπει να τα βάλει (μαντέψτε) …με τον εαυτό του! Μα όχι! Πρέπει να βρει πάντα κάποιον άλλον να του φταίει και φυσικά αυτός που πρέπει για κάποιο λόγο να φταίει είναι αυτός που του είπε την αλήθεια. Αυτός, για παράδειγμα, που του έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα του φέρει την ευμάρεια με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που σπέρνουν τη διαφθορά και κλείνουν στόματα, που του έλεγε ότι η ΝΔ δεν είναι η δύναμη που “θα φτιάξει κράτος”, γιατί είχε ήδη το κράτος που ήθελε, το κράτος των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζών κλπ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει μνημόνια και τελικά ψήφισε όχι ένα, αλλά ήδη δύο και συνεχίζει το κοντέρ.
Κομμάτι του φορέα που έλεγε αυτή την αλήθεια είναι και ο Καζάκος και για το λόγο αυτό, πέρα από πληρωμένους πολιτικούς αντιπάλους και τελικά αντιπάλους του ίδιου του λαού, βόλεψε πολλούς να υιοθετήσουν την εμετική επίθεση εναντίον του. Κομμάτι του ίδιου φορέα είναι και ο Δήμαρχος της Πάτρας, ο Πελετίδης και γι’αυτό η επίθεση εναντίον του Καζάκου είχε προεκτάσεις εναντίον της Δημοτικής Αρχής με τις “διαρροές” που αφορούσαν την αμοιβή του ηθοποιού.

Εν κατακλείδι, το πιο σημαντικό για όποιον δε νιώθει ή δε θέλει να νιώθει προδότης είναι να σταματήσει να σκέφτεται ποιοι είναι οι προδότες και να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει με όσους δεν είναι προδότες. Εδώ είναι το ζήτημα! Σε κάθε αντίστοιχο κάλεσμα, οποιασδήποτε κινητοποίησης, με οποιαδήποτε μορφή, που πηγάζει από το λαό και όχι από τα κανάλια, οι δικαιολογίες για την απουσία περισσεύουν στην Ελλάδα. Αυτοί λοιπόν που ψάχνουν για δικαιολογίες ψάχνουν και για προδότες. Είναι όμως η ώρα να σταματήσουμε τις δικαιολογίες και να ακούσουμε την αλήθεια. Γιατί αυτό που είπε ο Καζάκος ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια, τόσο μεγάλη, που προσωπικά με έκανε να σκεφτώ λίγο παραπάνω και τη δική μου θέση, απλά εγώ είχα τα αυτιά για να τον ακούσω!  publica