Από μόνη της η κατηγορία είναι αβάσιμη καθώς ο σιδηρόδρομος, ως δημόσιο αγαθό, μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να είναι ζημιογόνος (και είναι στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης) αφού προσφέρει πολλαπλάσια οφέλη στην κοινωνία και την εθνική οικονομία. Η ιδιωτικοποίηση μάλιστα, όπως απέδειξε το παράδειγμα της Βρετανίας, αύξησε δραματικά τις κρατικές επιδοτήσεις.
Στην περίπτωση της Ελλάδας όμως η συγκεκριμένη κατηγορία είναι και παραπλανητική. Εδώ και δεκαετίες το κράτος φορτώνει στον ΟΣΕ έξοδα υποδομής δισεκατομμυρίων ευρώ τα οποία παρουσιάζονται σαν χρέος του οργανισμού. Θα ήταν σαν να έπρεπε να πληρώνουν τα ΚΤΕΛ για την κατασκευή των αυτοκινητόδρομων ή τα αεροπλάνα και τα πλοία για την κατασκευή των αεροδρομίων και των λιμανιών.
Για να καλύψει αυτά τα έξοδα ο ελληνικός σιδηρόδρομος αναγκαζόταν να δανείζεται με λυστρικούς όρους από την αγορά. Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% του χρέους που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια σαν χρέος των σιδηροδρόμων είναι παράνομο με βάση την ελληνική νομοθεσία των τελευταίων σαράντα χρόνων (Ν.Δ. 1300/1972).
Παράλληλα οι επιδοτήσεις που λαμβάνει από το δημόσιο ανέρχονται στο εξευτελιστικό ποσό των 50 εκ. ευρώ τη στιγμή που το κράτος επιδοτεί με πολύ περισσότερα χρήματα αρκετά ιδιωτικά μέσα μεταφοράς. Ενώ όμως η ευρωπαϊκή ένωση εξοργίζεται τόσο εύκολα με κάθε επιδότηση προς υπηρεσίες του δημοσίου δεν αναφέρει τίποτα όταν τα χρήματα καταλήγουν σε τσέπες ιδιωτών. Δείτε το ντοκιμαντέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.
Εκτροχιάστε τις ιδιωτικοποιήσεις από infowar
infowar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου